Każdy człowiek posiada w swoim życiu jakiś ideał, wzór, który chciałby naśladować, być do niego podobnym, postępować analogicznie, co ma potęgować naszą motywację do działania. Zwykle, naszymi autorytetami są bohaterowie, którzy posiadają cechy charakteru, jakich my nie mamy, a chcielibyśmy je u sienie wykształcić. Nierzadko sami nie umiemy sobie dać rady w niektórych sytuacjach, z tego powodu czasem upodabniamy się do wybranego przez nas ideału, zachowujemy się tak, jak w naszym odczuciu on mógłby postąpić w określonym momencie. Zarówno z naszych własnych, jak i cudzych błędów wyciągamy nauki, wnioski, co pozwala zdobyć nam ambicje oraz motywacje potrzebne nam do działania.

Wśród niezliczonej ilości rozmaitych postaci literackich, także możemy odszukać bohaterów, których postawa napędza nas do określonych zachowań. Jeśli chodzi o mnie, to uważam, iż na największe uznanie zasługują przedstawieni przeze mnie poniżej trzy postacie.

ANTYGONA

Antygona jest czołową postacią utworu Sofoklesa pod tym samym tytułem. Była ona córką króla Edypa oraz Jokasty. Sprzeciwiając się zakazowi władcy Teb - Kreona postanowiła samodzielnie pochować ciało swojego zmarłego brata - Polinejkesa i nie zważając na groźbę surowej kary, dokonuje tego. Moim zdaniem, może ona stanowić wzór dla współczesnego czytelnika, gdyż:

-jest to bohaterka asertywna, niezłomna, postępująca zgodnie z własną hierarchią wartości

-ma odwagę przyznać się do popełnionego czynu i z dumą przyjąć tego skutki

-jej postawę cechuje męstwo oraz stanowczość

-w postępowaniu kieruje się zasadami wynikającymi z prawa boskiego oraz miłością

ŚW. FRANCISZEK z Asyżu

Jego postać poznajemy z utworu, pt. "Kwiatki św. Franciszka". Jest to człowiek, któremu nie obce było umartwianie ciała i duszy, lecz odmienna od ascezy św. Aleksego. Św. Franciszek głosił, iż ukochanie wszelkiego stworzenia stanowi fundament wiary. Był propagatorem miłości do ludzi chorych, skrzywdzonych, wymagającej wysiłku oraz poświęcenia. Jedynie taka miłość jest największym dowodem miłości do Stwórcy. Twierdził,iż z każdego naszego czynu powinna wypływać radość: z towarzyszących nam codziennych obowiązków, wysiłku związanego z pracą, a także z samego faktu istnienia. W wykształceniu takiej postawy ma nam pomóc ubóstwo, które było ideałem św. Franciszka. Również on sam odrzucił wszelkie dobra materialne, które posiadał, ponieważ jego ojciec był zamożnym kupcem. Nie chciał żadnych bogactw, chciał być od nich wolnym, pragnął żyć tak jak każdy ubogi. Jego mottem były słowa Chrystusa, który rzekł: "zostaw wszystko i pójdź za mną". Ten asceta mógłby stanowić wzór dla potomnych, gdyż:

-sprzeciwiał się okrucieństwu, zawiści, zabijaniu oraz chciwości

-chciał nade wszystko, aby na świecie panował pokój, a swoim postępowaniem chciał innych zmotywować do działań w tym kierunku

-nauczał stosując przystępny język, dzięki czemu trafiały one do rzesz wiernych

-swoim zachowaniem chciał wywołać refleksje innych nad ich postępowaniem

KSIĄDZ ROBAK

Główna postać epopei Mickiewicza, pt. "Pan Tadeusz". W przeszłości nazywał się Jacek Soplica, a imię Księdza Robaka przybiera w wyniku splotu kilku nieszczęśliwych wydarzeń: upokorzony odmówieniem mu ręki Ukochanej Ewy Horeszkówny, śmiertelnie rani jej ojca, który na znak swojej dezaprobaty, podał mu czarną polewkę. Jacek Soplica jest ojcem tytułowego Tadeusza, a jego życie posłużyło Mickiewiczowi do skonstruowania historii "ostatniego zajazdu na Litwie". Po dokonaniu haniebnego czynu, uznany za sojusznika Moskali, Jacek Soplica opuszcza kraj, bierze udział w walkach jako żołnierz Legionów polskich pod wodzą Napoleona, następnie przystępuje do zakonu, przybiera imię Księdza Robaka i zajmuje się organizowaniem przygotowań do powstania na Litwie. Bohater ten zasługuje na naśladowanie, gdyż:

-pod wpływem głębokich przemyśleń, dotyczących swojego życia, dokonuje się w nim metamorfoza, chce odpokutować błędy młodości i naprawić wyrządzone innym krzywdy

-pełniąc rolę emisariusza, wykazał się roztropnością, wytrwałością, a także umiejętnością zjednywania sobie innych ludzi w imię szlachetnych celów

-umie odrzucić tak płytkie uczucia, jak nienawiść oraz głęboka uraza

-dzięki swojej pokorze oraz niezłomności, pragnie nakłonić społeczność Litewską do podjęcia walki o niepodległość

-mimo, iż uważa Klucznika za swojego wroga - ratuje mu życie. Ocala również od śmierci Hrabiego, tracąc przy tym własne życie

TOMASZ JUDYM

Jest to bohater z utworu Stefana Żeromskiego, pt. "Ludzie bezdomni". Tomasz Judym wywodzi się z ubogiej rodziny robotniczej. Swoje wykształcenie zdobywa dzięki swojej ciotce, która przygarnęła go pod swój dach po utracie przez niego matki i sfinansowała mu naukę. Jego postawa charakteryzuje się buntem egzystencjalnym, bohater sprzeciwia się ciężkim warunkom bytowym najuboższych ludzi. Nie potrafi zaznać szczęścia, gdy otacza go tyle zła oraz krzywdy. Decyduje się więc na podjęcie samotnej walki o poprawę życia nędzarzy i oddaje się jej do ostatka. Jego trud przynosi mizerne efekty, gdyż Judym nie jest rozumiany przez większość społeczeństwa. Żeromski stworzył tą postać niezwykle realistycznie, wykreował tak, iż czytelnik nie ma najmniejszych wątpliwości, że Judym to rzeczywisty, realny człowiek. Stanowi on doskonały wzór godny naśladowania, bo:

-pragnie udoskonalić rzeczywistość, polepszyć warunki życia najbardziej skrzywdzonych przez los ludzi

-decyduje się na walkę z panującym złem oraz nierównością społeczną

-musiał mieszkać u ciotki, która prowadziła niemoralne życie, a jednak udalo mu się wyrwać z przygnębiającego środowiska oraz nędzy

-podejmuje szlachetną, heroiczną walkę, prawdopodobnie przerastającą siły przeciętnego "zjadacza chleba", lecz nie można stwierdzić, iż jest ona niemożliwa

IGNACY RZECKI

To bohater powieści "Lalka" Bolesława Prusa. Rzecki wywordzi się z biednej, mieszczańskiej rodziny, w której żywe były tradycje patriotyczne. Ojciec bohatera był napoleonistą, zagorzałym zwolennikiem cesarza, swojego syna wychowywał w tym kulcie, wpajał mu wartości przystojące żołnierzowi, mówił o Napoleonie, jako władcy troszczącym się o ludzi, przynoszącego wszystkim upragnioną wolność. Gdy Rzeckiemu umiera ojciec, ciotka, która go wychowywała, oddaje dorastającego młodzieńca na praktykę, mającą się odbyć w sklepie małżeństwa Minclów. Ignacy zostaje subiektem w ich sklepie, który później staje się własnością jego przyjaciela - Stanisława Wokulskiego. Przez praktycznie całe życie pisze pamiętnik, w którym zawiera komentarze do obserwowanych sytuacji. Czytelnik, dzięki temu pamiętnikowi poznaje historię życia poszczególnych postaci, a także opinie Rzeckiego, dotyczące rozgrywających się wydarzeń. Rzecki może być wzorem do naśladowania, gdyż:

-pomimo licznych nieszczęść, nie zmienia swojej postawy życiowej, poglądów, jest wierny ideałom młodości

-jest człowiekiem niezwykle wrażliwym, uczuciowym ,prostolinijnym oraz wiernym i oddanym przyjacielem Wokulskiego

-został uhonorowany stopniem oficera wojsk powstańczych, za swoją działalność podczas powstania na Węgrzech

-to człowiek sumienny, skrupulatny w wypełnianiu swoich obowiązków i tego samego wymaga od innych

Wyśmienitymi wzorcami do naśladowania dla współczesnych ludzi, mogą być postaci, które swoją postawą życiową i czynami, starają się odmienić zaistniałą rzeczywistość na lepszą. Nierzadko ofiarują swoje życie w imię idei, pragnienia ulepszenia losu nie tylko własnego, lecz i wielu innych, chcą innych przekonać do własnych racji i zmotywować do odpowiedniego działania, a swoim zachowaniem wskazują im właściwą drogę do celu. Niestety wiele z cech prezentowanych przez bohaterów literackich, nie zachowało się do dzisiejszych czasów. Można tego tylko żałować, ponieważ ludzkość straciła szlachetne idee.

Porównując nasze życie z ponadczasowymi postawami życiowymi przedstawionych przeze mnie postaci, można powiedzieć, iż naszej egzystencji daleko jeszcze do doskonałości, jaką swoim postępowaniem prezentowali bohaterowie z literatury.