Motyw buntu pojawia się w literaturze niezależnie od epoki. Bunt jest częścią życia człowieka. Postawa ta jest także częścią życia bohaterów literackich. Buntowników spotykamy w wielu utworach, warto więc przyjrzeć się im dokładniej, i odpowiedzieć na pytanie co znaczy taka postawa i czym jest spowodowana?
Pierwszymi buntownikami byli pierwsi rodzice opisani w biblii Adam i Ewa. Gdy mieszkali w rajskim ogrodzie Bóg pozwolił im korzystać ze wszystkiego, nie mogli jednak jeść owoców z jednego drzewa, drzewa dobrego i złego. Adam i Ewa nie byli jednak posłuszni, zjedli owoce z drzewa, zbuntowali się więc przeciw Bogu, nie posłuchali jego zakazu. Za to spotkała ich kara. Zostali wypędzeni z raju, utracili możliwość życia w raju i od tej pory musieli zmagać się z trudami życia na ziemi. Za swój bunt ponieśli więc srogą karę.
Wyraźny sprzeciw wobec Boga znajdujemy w epoce romantyzmu. Buntownikiem jest na przykład Konrad opisany w III części "Dziadów" Adama Mickiewicza. Konrad to bohater romantyczny, który z miotanego nieszczęśliwą miłością kochanka zmienia się w walczącego o ojczyznę buntownika. Konrad w swym monologu zwraca się do Boga. Chce dostać od Niego "rząd dusz" a więc sięga po boską władzę, chce rządzić bo uważa, że sam pociągnie naród do niepodległości. Konrad wierzy w swą wybitność, wierzy że może równać się z Bogiem i dlatego buntuje się przeciwko Niemu. Jednak i on jest buntownikiem przegranym, wyczerpujący monolog sprawia, iż zapada w sen. Wizja wyzwolenia Polski jest dana jednak nie jemu. Widzi to ksiądz Piotr, spokojny i pokorny zakonnik, który nie sięga po boską władzę.
Innym romantycznym buntownikiem jest Kordian, tytułowy bohater dramatu Juliusza Słowackiego. Koridan to także, tak jak Konrad typ bohatera romantycznego. Szuka swego miejsca w świecie i swojej życiowej ścieżki. Dlatego wyrusza w podróż. Tu jednak zawodzi go miłość, spotyka go rozczarowanie co do kościoła. Wreszcie znajduje swój cel, chce walczyć wraz z powstańcami o niepodległość. Decyduje się zabić cara. Jednak jego zamiar pozostaje niezrealizowany. Bunt Kordiana zostaje więc ulotnym i niezrealizowanym planem. Mimo iż, nie udaje mu się zrealizować swego zamiaru, za swój czyn zostaje skazany na śmierć.
Buntownikiem jest także Tomasz Judym opisany w powieści Stefana Żeromskiego pod tytułem "Ludzie bezdomni.". Judym buntuje się przeciwko panującym w Polsce warunkom społecznym. Nie chce leczyć tylko bogatych, dlatego rezygnuje kariery i podejmuje trud leczenia najuboższych.
Przytoczone przykłady to tylko wybrani bohaterowie buntownicy. Do buntu skłoniły ich różne przyczyn. Niezgoda na rzeczywistość, poszukiwanie siebie, niezależnie od powodu ich przykłady wskazują, iż bunt jest niezwykle ważnym elementem człowieczej tożsamości.
