Antygona jest bohaterką antycznego dramatu, pod tym samym tytułem, który napisał Sofokles jeden z najbardziej wybitnych pisarzy antycznych. Natomiast Artur to bohater dramatu pod tytułem "Tango" , którego autorem jest Sławomir Mrożek. "Tango" jest dramatem współczesnym a "Antygona" powstałą szereg setek lat przed naszą erą. Mimo tego warto przyjrzeć się sposobom w jaki w obu dramatach przedstawiani są główni bohaterowie. Sposób w jaki są kreowani można wyczytać analizując sytuacje, w których biorą udział bohaterowie, sposób w jaki mówią. Ważne jest także to jakie podejmują decyzje i czym się kierują podczas wyborów, które dokonują. Istotni są także ludzie, którzy ich otaczają i relacje, jaki bohaterowie z nimi budują.
Porównując oba dramaty warto przyjrzeć się nie tylko sposobowi, w jaki ukazywani są główni bohaterowie ale także temu jak zbudowane są same utwory, jakich środków stylistycznych i formalnych używa autor. Zarówno Artur jak i Antygona są przedstawiani poprzez swoje wypowiedzi. Monolog i dialog to podstawowe formy podawcze w dramacie. W utworach nie ma miejsca na klasyczną narrację prowadzoną przez narratora w pierwszej lub trzeciej osobie. Jednak bohaterowie także są "omawiani" przez innych bohaterów utworu. Ważną jest także kluczowa sytuacja, w której bohaterowie mogą nie tylko się sprawdzić, ale także mogą zostać ocenieni. Sytuacja taka to sytuacja, w której bohater musi dokonać wyboru. Sytuacja taka to sytuacja, w której bohater musi dokonać wyboru. Ważnym fragmentem obu utworów są didaskalia czyli teksty poboczne. W didaskaliach nie ma głównej treści utworu. Nie ma tam także opisu zdarzeń, które są ważne z punktu widzenia narracji. Są jednak informacje dotyczące tego, co dzieje się na scenie jak wygląda scenografia. Można tam również przeczytać bardziej szczegółowe informacje o tym jak wyglądali lub kim byli bohaterowie. Didaskalia przynoszą także szereg informacji dotyczących Antygony. Właśnie dzięki nim wiemy, iż była ona córką króla Teb Edypa a także że była siostrzenicą dla Kreona, króla Teb, który rządzi gdy rozgrywa się dramat. Dowiadaujemy się także o tym, iż miała rodzeństwo, siostrę Ismenę, oraz braci Eteoklesa oraz Polinejka. Natomiast dzięki tekstom pobocznym w dramacie Sławomira Mrożka poznajemy Artura i wiemy, że jego rodzicami są Eleonora i Stomil, a babcią Eugenia. W didaskaliach także poznajemy Alę i Edka, zapoznajemy się także z tym, jak wygląda scena, w tej sytuacji jest to niezwykle zabałaganione mieszkanie.
"Antygona" to dramat antyczny, jest więc zgodnie z panującymi ówcześnie regułami budowana zgodnie z regułą trzech jedności: zasada jedności miejsca, zasada jedności czasu i zasad jedności akcji. Cała akcja rozgrywa się podczas jednej doby i w jednym miejscu a także akcja sztuki obejmuje tylko jeden wątek, czyli konflikt Antygony i Kreona. W dramacie Mrożka, zostaje zachowana zasada trzech jedności, chociaż nie ma dokładnie określonego czasu, co zbliża go do dramatu antycznego. W dramacie greckim była jednak także zasad "decorum" czyli stosowania wysokiego stylu na scenie, zasada dostosowania stylu do treści. W przypadku tragedii był to zawsze styl wysoki. "Tango" łamie tę zasadę. Po pierwsze dlatego, że bohaterowie używają kolokwialnego, zwykłego języka. Pod drugie także temu, że to, co mówi bohater jest często niedostosowane do sytuacji, na przykład wypowiedź okazuje się śmieszna chociaż jest powiedziana w całkiem poważnym momencie. To sprawia iż czytelnikowi nie obce jest podczas lektury odczucie śmieszności i groteskowości. Tym samym więc w odróżnieniu od dramatu antycznego, "Tango" nie wywołuje w widzach poczucia katharsis. Katharsis miało polegać na oczyszczeniu widza, dramat miał wzbudzić w widzach uczucia litości, trwogi i współczucia, a dzięki temu "oczyścić" widzów.
Tym co łączy obu bohaterów, zarówno Antygonę jak i Artura jest to, że obaj są postawieni w sytuacji, w której muszą dokonać wyboru. Co więcej dla obu bohaterów jest to sytuacja tragiczna. Antygona musiała dokonać wyboru między nakazem Kreona a odwiecznym boskim prawem. Kreon zabronił pochowania brata Antygony Polinejka. Zrobił to ponieważ chciał w ten sposób ukarać Polinejka za udział w wojnie i także pokazać swa władzę. Ciało Polinjeka miało być przykładem dla innych, którzy chcieli by się zbuntować. Jednak swym nakazem Kreon sprzeciwił się odwiecznemu prawu, które mówiło, iż wszystkim zamarłym należy się godny pochówek. Antygona chcąc być posłuszną nakazowi Kreona, musiałaby nie tylko zgodzić się na zbezczeszczenie ciała swego brata ale także musiałaby przystać, na to, iż wystąpi przeciwko bogom, narazi się wiec na ich karę. Gdyby jednak Antygona chciała być posłuszną bogom, wówczas musiałaby złamać prawo ludzkie i naraziłaby się na gniew Kreona. Antygoan jest więc w sytuacji, w której niezależnie od tego co zrobi będzie cierpieć. Bohaterka zdobywa się jednak na odwagę i sprzeciwia się Kreonowi. Za swój wybór płaci śmiercią. W tragicznej sytuacji jest także Artur. Całkowicie sprzeciwia się czasom i sytuacji rodzinnej, w której przyszło mu żyć. Chce zmienić zastaną rzeczywistość i na powrót nadać jej ład i porządek, w miejsce braku zasad moralnych i bałaganu. Chcąc tego dokonać wybiera mieszczański ślub z Alą, chcąc w ten sposób przywrócić ład i zasady. Jednak jego pomysł okazuje się chybiony. Zmiana rzeczywistości jedynie poprzez narzucenie sztywnych form i rytuałów nie daje rezultatu. Bohater ponosi klęskę, przegrywa z Edkiem a co ważniejsze także płaci za swoje decyzje śmierci. To wszystko czyni zeń bohatera tragicznego i zbliża do Antygony.
