"Nad Niemnem" to powieść pozytywistycznej pisarki Elizy Orzeszkowej, która przedstawiła w tym utworze sytuację ziemiaństwa po powstaniu styczniowym.
Autorka charakteryzuje dwór, który reprezentuje rodzina Korczyńskich oraz lud ujęty poprzez Bohatyrowiczów.
W tej pracy chciałbym krótko opisać postaci związane z ziemiaństwem, które spotyka się na przyjęciu zorganizowanym z okazji imienin Emilii Korczyńskiej.
Możemy ich podzielić na bohaterów pozytywnych oraz próżniaków i "pasożytów".
Do tych pierwszych należy:
Benedykt Korczyński, który reprezentuje ród szlachecki, korzenie jego rodziny sięgają stu pięćdziesięciu lat, posiada ciekawą przeszłość rodzinną. Jest pracowitym, szlachetnym, uczciwym człowiekiem, który bardzo ceni sobie tradycję i jest przywiązany do ziemi, pragnie za wszelką cenę utrzymać ją przy sobie, by w przyszłości oddać synowi;
Andrzejowa Korczyńska - to wdowa po Andrzeju Korczyńskim, który brał udział w powstaniu styczniowym i podczas walk zginął. Andrzejowa to silna kobieta, opiekuje się gospodarstwem, stara się, aby Osowce nadal były chlubą rodziny Korczyńskich. Angażuje się w edukację wiejskich dzieci, to co łamie jej serce to źle wychowany syn, który okazał się egoistą i kosmopolitą, czym wywołuje ból w sercu matki.
Drugą grupą "pasożytów" tworzą między innymi:
Emilia Korczyńska - to egoistka, niepoprawna romantyczka. Niewątpliwie jest ciężarem dla Benedykta, gdyż myśli tylko o sobie i swoich problemach, wymyśla coraz to nowe choroby, cierpi na przeciągającą się migrenę. Żyje we własnym świecie, świecie romansów i namiętnych miłości. Nie potrafi docenić ciężkiej pracy męża, twierdzi, że jest on gruboskórny i nie potrafi zachwycać się poezją, pięknem. Nie interesują go jej problemy;
Zygmunt Korczyński to rozpuszczony młodzieniec przez własną matkę, która była ślepo w nim zakochana. Wiele podróżuje, dlatego nie czuje się związany z krajem, uważa, że Korczyn to zaścianek i ciemnota. Nie interesują go sprawy społeczeństwa polskiego, dla niego domem jest to miejsce, gdzie jest mu najłatwiej i tam, gdzie nie musi pracować. Dla niego liczy się wygoda, zabawa i brak zobowiązań i jego talent. Uważa się za wybitnego malarza, jednak nie może się rozwijać, gdyż nie ma do tego sprzyjających warunków. Jest przeciwieństwem swojej matki;
Bolesław Kirło to kolejny próżniak, który większość czasu spędza jeżdżąc od dworu do dworu. Nie potrafi zająć się swoją rodziną, trud wychowania dzieci powierzył żnie, on woli wykorzystywać czas na zabawie, plotkach, knucie intryg i flirtowaniu z kobietami.
Tą całą grupę bardzo dobitnie charakteryzuje Benedykt:
"Człowiek, który na świecie jedząc chleb nie pracuje czy tam w nim błękitna płynie krew, czy popielata, czy czerwona, jest darmozjadem i niczym więcej".
Według mnie Orzeszkowa poprzez ukazanie kontrastowych postaci sprawiła, że jej powieść stała się ciekawsza i urozmaicona pod względem tematycznym - obok pracy, jest też rozrywka i zabawa, obok ludzi szlachetnych darmozjady.
