Bajki zwykle przeznaczone są dla dzieci. Są to utwory, które przedstawiają piękny świat, fantastyczny, gdzie dobro zawsze zwycięża a wszystko zawsze kończy się pomyślnie. Bajki Ignacego Krasickiego były nieco inne. Był mistrzem gatunku. Inaczej kreował swoje utwory. Świat nie był tak wyidealizowany, a wręcz odwrotnie. Rzeczywistość okazywała się być pełna przemocy, bezwzględna, surowa, niesprawiedliwa i pełna chorych ambicji. Pisarz opisywał kilka aspektów rzeczywistości w której żył, pokazywał szeroką galerię typów i zachowań ludzkich. Ośmieszał wady człowieka, był bezlitośnie krytyczny wobec człowieczych słabostek i przywar. Jednocześnie starał się pokazywać dobre strony i przykłady wzorowych, słusznych postępowań..
W bajce zatytułowanej "Szczur i kot" Krasicki krytykuje pychę i zarozumialstwo. Szczur był tak bardzo zarozumiały i zapatrzony w siebie, ze zapomniał o swoim największym wrogu, czyli o kocie. A ten wykorzystał sytuację, swoją przebiegłość i słabość ofiary, która okrutnie zamordował i zjadł. Szczur jest tu jakby upersonifikowanym człowiekiem pełnym pychy, dumnym i popadającym w samouwielbienie.
W kolejnej bajce, pt.: "Filozof" autor przedstawia wykształconego człowieka, który wie, ze ma dużą wiedzę, zna swoją wartość, ale nie wierzy w Boga i w świętych. Dopiero, gdy jest odłożenie chory zaczyna się modlić i prosi o łaskę wyzdrowienia. Nawraca się, zaczyna wierzyć w istnienie Boga. Krasicki chce tu powiedzieć, jak niestali są ludzie, jak łatwo zmieniają poglądy. To natura ludzka sprawia, że tak szybko popadamy z jednej skrajności w inną.
Utwór "Dewotka" porusza bardzo częstą wadę narodową, czyli fałszywą pobożność, powierzchowną, bez potwierdzenia w czynach. Tytułowa bohaterka jest zawistna i pełna nienawiści i złości. Dowodem na to jest fakt, ze umie jednocześnie modlić się i bić swoją służącą z byle powodu. W jej przypadku pobożność wiąże się tylko z bezmyślnym "klepaniem" pacierza, bez głębszych przemyśleń.
"Jagnię i wilcy" to wiersz, w którym znakomicie przedstawiona została zasada prawa silniejszego, która rządzi światem. Bajka opowiada o bezlitosnym świecie, w którym nie liczy się prawda i uczucie, ale siła i to nie tylko fizyczna, ale także pozycja w społeczeństwie.
Ignacy Krasicki pokazywał w swoich bajkach człowieka zaniepokojonego, błądzącego, szukającego wyjścia z kłopotów, napotykającego się wszędzie na zło. Świat sprzyjał tylko tym, którzy nie szanowali zasad i prawa. Pomimo obecności sporej ilości humoru w opisywanych problemach, to jednak końcowy obraz rzeczywistości jest daleki od uśmiechu i optymizmu. Nie można ukazywać go inaczej, skoro zapełniony jest chciwością, pychą, głupotą przez co przygnębia ludzi. Dlatego piskasz chce zastanowić się nad tym wszystkim. Można z całą pewnością stwierdzić, ze tematyka bajek nie jest przeznaczona dla dzieci, "lecz dla dorosłych drani".
