Sylwetki karykaturalne umieszczane były w utworach oświeceniowych po to, aby uczyć lub ośmieszyć różne prezentowane wady, postawy, które autor uznawał za szkodliwe dla narodu, sarmackie, zagrażające jednolitości Rzeczypospolitej;
Najlepszym na to przykładem jest osoba Starosty Gadulskiego, występująca w "Powrocie posła" J. U. Niemcewicza. Postać ta jest uosobieniem wszystkich najgorszych cech, karykaturalnie przedstawionych, konserwatysty. Jest Sarmatą, który zupełnie nie uważa wszelkich wartości, jest obłudny, skąpy, egoistyczny, zajmuje się pogonią za pieniędzmi, a przywileje szlacheckie są dla niego świętością, ponieważ umożliwiają pozyskanie korzyści majątkowych i urzędów. Poza tym jest tak głupi, że publicznie przyznaje się do tego. Jego żona to przykład "żony modnej", która uwielbia wzory francuskie i chce, aby jej córka poślubiła bogatego szlachcica z dużym majątkiem. Ukazanie w ten sposób postaci jest celowe, ponieważ ma to budzić u czytelnika odrazę i negatywne uczucia.
Podobnie negatywnie przedstawione są postacie prezentowane przez Ignacego Krasickiego w jego "Satyrach".
Temat: Satyryczne sylwetki w literaturze polskiego oświecenia.
Sylwetki karykaturalne umieszczane były w utworach oświeceniowych po to, aby uczyć lub ośmieszyć różne prezentowane wady, postawy, które autor uznawał za szkodliwe dla narodu, sarmackie, zagrażające jednolitości Rzeczypospolitej;
Najlepszym na to przykładem jest osoba Starosty Gadulskiego, występująca w "Powrocie posła" J. U. Niemcewicza. Postać ta jest uosobieniem wszystkich najgorszych cech, karykaturalnie przedstawionych, konserwatysty. Jest Sarmatą, który zupełnie nie uważa wszelkich wartości, jest obłudny, skąpy, egoistyczny, zajmuje się pogonią za pieniędzmi, a przywileje szlacheckie są dla niego świętością, ponieważ umożliwiają pozyskanie korzyści majątkowych i urzędów. Poza tym jest tak głupi, że publicznie przyznaje się do tego. Jego żona to przykład "żony modnej", która uwielbia wzory francuskie i chce, aby jej córka poślubiła bogatego szlachcica z dużym majątkiem. Ukazanie w ten sposób postaci jest celowe, ponieważ ma to budzić u czytelnika odrazę i negatywne uczucia.
Podobnie negatywnie przedstawione są postacie prezentowane przez Ignacego Krasickiego w jego "Satyrach".
