Epoka Młodej Polski obfitowała w ciekawe prądy filozoficzne i artystyczne, owoce twórców tego okresu wprost emanują artyzmem. W tym okresie powstało wiele nowych tendencji między innymi impresjonizm, ekspresjonizm i symbolizm. Zmiany charakteryzowały się wprowadzeniem dźwięku i koloru w utworach literackich. Korespondencja tendencji sztuki malarskiej i poetyckiej dała wiele zmian, jednak jej owoce wręcz emanują artyzmem. Aby wyjaśnić istotę tych innowacji należy przywołać przykłady utworów, w których zostały one zastosowane.
"Melodia mgieł nocnych" Kazimierza Przerwy- Tetmajera jest przykładem wpływu impresjonizmu na tworzenie obrazu poetyckiego. Impresjonizm tworzył obrazy ulotnych chwil - poeta po mistrzowsku stworzył tutaj słowami impresjonistyczny obraz. Nastrój opisanego przez niego tańca mgieł w świetle księżyca jest melancholijny i smutny. Utwór ma wydźwięk elegijny - przyroda jest świadkiem śmierci gwiazdy. Użyte są rozmyte barwy pochłaniające światło i mieniące się pod jego wpływem. Narzędzia poetyckiego impresjonizmu posłużyły do stworzenia ulotnego obrazu, który wydaje się być tak lekki, że aż nieuchwytny. Również dźwięki odgrywają tu ogromną rolę - poeta posługując się onomatopeją (wyraz dźwiękonaśladowczy) pozwala nam usłyszeć szum potoku i szmer nocnego lasu. Środki artystycznego wyrazu używane są w taki sposób, aby wrażliwy czytelnik mógł wręcz zatracić się w atmosferze utworu.
Występowanie ekspresjonizmu w literaturze Młodej Polski doskonale pokazuje utwór Jana Kasprowicza "Dies irae". Obraz sądu ostatecznego został skonstruowany zgodnie z wymogami ekspresjonizmu. Utrzymany w czerwono czarnych barwach jest przerażający i pesymistyczny. Utwór łączy w sobie wszystkie główne cechy ekspresjonizmu: subiektywność wizji, hiperbolizację i irracjonalizm. Czyni to obraz dynamicznym i przejaskrawionym obrazem zagłady świata i ludzi.
Symbolizm posługiwał się symbolem jako głównym środkiem wyrazu w celu ukazania przeżyć emocjonalnych i mistycznych stanów świadomości. Jeden przedmiot posiadał wiele ukrytych znaczeń przez co wyrażał często trudne do oddania stany psychiczne bohatera.
W "Ludziach bezdomnych" symbole obrazowały przeżycia wewnętrzne bohatera. Zbyt skomplikowane były jego zmagania ze światem i rzeczywistością, aby je opisać w tradycyjny sposób. Jako przykład często podaje się symbolikę rozdartej sosny oznaczającej rozdarcie Judyma w chwili podejmowania najtrudniejszej w swym życiu decyzji. Również tytuł ma znaczenie symboliczne - bezdomność jest tu znacznie szerzej niż dosłownie.
Mimo, iż napęczniała pesymizmem, sztuka okresu Młodej Polski wniosła wiele do dorobku kulturalnego.
