Św. Maksymilian Maria Kolbe 8 stycznia 1984 roku. Na chrzcie nadano mu imię Rajmund. Rodzina Rajmunda mieszkała Zduńskiej Woli, jego rodzice, Juliusz i Marianna utrzymywali się z pracy w zakładzie tkackim. Gdy na świat przyszło drugie dziecko, czyli Rajmund, dziecko przenieśli się do Łodzi. Państwo Kolbe mieli pięcioro dzieci: Franciszka, Rajmunda, Józefa, Walentego i Antoniego. Niestety, dwoje najmłodszych nie przeżyło nawet wieku niemowlęcego. W życiu Rajmunda nastąpiła ogromna zmiana, kiedy w 1904 roku doznał objawienia, ujrzał Matkę Bożą z białą i czerwoną koroną. Zrozumiał wtedy swoje powołanie. Podobnie jak jego brat Franciszek w 1907 roku wstąpił do zakonu franciszkanów. Nowicjat rozpoczął w Małym Seminarium Ojców Franciszkanów we Lwowie. Na znak rozpoczęcia nowego życia przyjął imię brata Maksymiliana. W zakonie rozpoczął też studia, chodził na zajęcia z filozofii na jezuickim uniwersytecie Gregorianum w Rzymie. Później studiował teologię w Kolegium Seraphicum. W 1914 roku przyjął drugie imię - Maria, symbol kolejnej zmiany, ponieważ wtedy też złożył uroczystą profesję w kaplicy Międzynarodowego Kolegium Serafickiego w Rzymie. Głęboko wierzący pragnął służyć Bogu jak najlepiej, swoją drogę widział w założeniu stowarzyszenia maryjnego. Zamiar swój zrealizował 16 października 1917 roku, kiedy to wraz z 6 alumnami zdołał powołać do istnienia Rycerstwo Niepokalanej, które później zostało pobłogosławione przez papieża Benedykta XV.
W roku 1918 został księdzem, w Rzymie po przyjęciu święceń kapłańskich odprawił prymicyjna mszę św. Andrzeja delle Fratte. W następnym roku powrócił do Krakowa, jednak zły stan zdrowia wymagał podjęcia kuracji. W 1920 udał się więc do Zakopanego, niestety konieczne okazało się usunięcie jednego płuca. Mimo to nie rezygnował z działalności w ramach swojego stowarzyszenia, przeciwnie rozwijał ją coraz szerzej, na początku 1922 roku rozpoczął wydawanie pisma :Rycerz Niepokalanej. Pierwszy numer ukazał się w styczniu tego roku. Redakcja nie posiadała żadnych funduszy na ten cel, a jednak planowano kolejne numery miesięcznika. Ojciec Maksymilian pokładał nadzieję w Matce Bożej. Nie zawiódł się, pomoc nadeszła w cudowny sposób, któregoś dnia znalazł na ołtarzu dokładnie taką sumę, jakiej potrzebował do opłacenia drukarni. Koperta była podpisana: "Dla Ciebie. Niepokalana". Redakcja "Rycerza" początkowo mieściła się w Krakowie, później przeniesiono ją do Grodna, gdzie dzięki ofiarności księcia Jana Druckiego-Lubeckiego i datkom wiernych powstał obszerny klasztor z miejscem dla redakcji. Jednak zanim to nastąpiło wydawnictwo przez pewien czas mieściło się w Niepokalanowie.
W 1930 Ojciec Maksymilian rozpoczął działalność misyjna. Starał się także, by następne numery "Rycerza Niepokalanej" trafiały także do odległych zakątków świata. W 1936 roku ukazał się pierwszy numer miesięcznika w języku japońskim.
Rozszerzanie działalności stowarzyszenia objęło wkrótce utworzeni rozgłośni radiowej, w 1938 ojciec Maksymilian zainaugurował nadawanie pierwszej audycji.
Po wybuchu drugiej wojny, jeszcze w 1939 roku aresztowano go po raz pierwszy, jednak wkrótce zwolniono. Otrzymał nawet pozwolenie na jednorazowe wydanie "Rycerza Niepokalanej". W lutym 1941 roku aresztowano go po raz drugi. Przetrzymywany przez gestapowców na Pawiaku, po miesiącu został przewieziony do obozu w Oświęcimiu.
W lipcu 1941 roku doszło do ucieczki więźnia z obozu. W odwecie komendant obozu zarządził uśmiercenie 10 losowo wybranych więźniów. Maksymilian Kolbe nie został wybrany, sam zgłosił gotowość poniesienia śmierci, by ocalić współwięźnia. Tak się stało umieszczono go w bunkrze głodowym, a 14 sierpnia dobito zastrzykiem fenolu. Ocalony więzień, Franciszek Gajowiczek, przeżył wojnę i zaświadczył o bohaterstwie duchownego.
17 października 1971 roku papież Paweł VI ogłosił beatyfikację ojca Maksymiliana Marii Kolbego w Bazylice Św. Piotra w Rzymie. 11 lat później Błogosławiony Ojciec Kolbe został kanonizowany prze Jana Pawła II .
