Młodość i edukacja

Zbigniew Herbert urodził się w 1924 roku w Lwowie, jako syn urzędnika Bolesława i Marii z Kaniaków. Ukończył VIII Państwowe Gimnazjum i Liceum im. Króla Kazimierza Wielkiego. Podczas wojny uczęszczał na tajne komplety, podczas których zdał maturę. Działał również w konspiracji i służył w Armii Krajowej. Pracował jako sprzedawca i w ośrodku produkującym szczepionki. 

Nie ukończył studiów na konspiracyjnym uniwersytecie z powodu wyjazdu do Krakowa. Po przeprowadzce zamieszkał w Proszowicach i w pełni poświęcił się nauce. W 1947 roku uzyskał dyplom Akademii Handlowej, a dwa lata później został magistrem z dziedziny prawa. Wyjechał do Sopotu, w którym poznał swoją miłość Halinę Misiołkową. Następnie przeniósł się do Torunia, gdzie przyjął posadę nauczyciela, a później do Warszawy, w której zaczął zawodowo zajmować się pisarstwem. 

Publikował swoje recenzje w czasopismach, lecz problemy finansowe sprawiły, że musiał imać się także wielu innych zajęć. Debiutem literackim Herberta stał się wydany w 1956 roku tomik wierszy "Struna światła".

Podróże i twórczość

Herbert za swoją pracę poetycką uzyskał stypendium, dzięki któremu mógł podróżować. Szybko stało się to jego pasją. Mimo świadomości różnic między życiem w PRL-u, a za granicą, nigdy definitywnie nie zdecydował się na emigrację. Zwiedził Anglię, Francję i Włochy, a swoje doświadczenia zawarł w zbiorze esejów "Barbarzyńca w ogrodzie". 

W 1963 roku przeniósł się do Paryża, lecz kilka miesięcy później powrócił do ojczyzny. Przez dwa lata pełnił funkcję kierownika literackiego w teatrze w Gorzowie Wielkopolskim. Następnie zamieszkał w Berlinie, w którym wziął ślub z Katarzyną Dzieduszycką. Wraz z żoną wyjechał do USA, gdzie prowadził odczyty, a jego przetłumaczona na angielski proza osiągnęła wielką popularność. 

Powrócił do Polski na początku lat 80. i podczas stanu wojennego popierał działania opozycji. Angażował się, tworząc teksty będące dla młodego pokolenia wyrazem buntu i wolności. W 1991 roku zamieszkał w Warszawie, gdzie walczył z nękającą go chorobą. 

Do ostatnich chwil pracował: "Epilog burzy" został wydany tuż przed jego śmiercią. Herbert zmarł w 1998 roku i został pochowany na Powązkach.

Cechy charakterystyczne twórczości Herberta

  • pisarz nawiązuje do archetypów z mitologii, prowadzi dialog z myślą filozoficzną, poszukując w niej uniwersalnej prawdy o człowieku
  • w swoich utworach podkreśla wpływ przeszłości na teraźniejszość, zajmuje się wzorami zawartymi w postępowaniu bohaterów mitycznych, uważając historię za klucz do zrozumienia istoty współczesnego świata
  • wiersze, których bohaterem jest Pan Cogito są pytaniem o naturę świata, sens istnienia w obliczu wielkich katastrof, takich jak wojny, śmierci czy przemocy
  • twórczość Herberta ma charakter intelektualny, wymaga znajomości innych tekstów kultury, mitologii starożytnej i filozofii
  • autor łączy klasyczną formę wiersza z nowatorskimi zabiegami; sprawnie operuje językiem, łącząc patos z ironią i język potoczny z metaforami

Najważniejsze utwory Herberta:

1. Tomy wierszy

  • 1956r. "Struna światła"
  • 1957r. "Hermes, pies i gwiazda"
  • 1974r. "Pan Cogito"
  • 1998r. "Epilog burzy"

2.  Zbiory esejów

  • 1962r. "Barbarzyńca w ogrodzie"

3. Dramaty

  • 1956r. "Jaskinia filozofów"
  • 1960r. "Rekonstrukcja poety"
  • 1972r. "Listy naszych czytelników"