Adolf Hitler urodził się w 1889 roku w austriackim mieście Braunau jako syn skromnego urzędnika celnego. Studia chciał rozpocząć na Akademii Sztuk Pięknych, nie udało mu się jednak zdać na tę uczelnię. By spełnić jednak swoje marzenia byciu artystą, wyjechał do Wiednia, gdzie wiódł ubogie życie malarza ulicznego, tułając się po licznych schroniskach dla bezdomnych. Nie porzucił jednak planów zrobienia artystycznej kariery, przeniósł się więc do Monachium, w nadziei na lepsze warunki do tworzenia. Swoje negatywne odczucia co do stolicy Austrii w tamtym czasie z perspektywy określił później tak: "Przekonałem się, że w Austrii wszystko sprzysięgło się przeciw prawdziwym Niemcom. (...) Nienawidziłem tej zbieraniny Czechów, Rusinów, Polaków, Węgrów, Serbów, Chorwatów, a przede wszystkim wszędzie wciskających się Żydów. (...) W tym czasie stałem się fanatycznym antysemitą." Jak widać Hitler obarczał wszystkie te nacje, później tak prześladowane w czasie wojny, winą za swe niepowodzenia osobiste i zawodowe.

Brał udział w I wojnie, za co został uhonorowany dwukrotnie Krzyżem Żelaznym. Oślepiony gazem bojowym , dostał się do szpitala na Pomorzu, gdzie dotarła go wiadomość o zawieszeniu broni. Decyzję tę rozpatrywał w kategorii zdrady, za którą według niego stali komuniści. Zawarty pokój nazwał "ciosem w plecy" zadanym przez lewicowców Niemcom. Nigdy nie pogodził się z postanowieniami pokoju wersalskiego, jego warunki uznał za upokarzające dla Niemców i wymierzone nie przeciwko politykom, którzy rozpętali wojnę, lecz przeciwko samemu narodowi. Postanowieniami pokoju tłumaczył Hitler panujący w kraju kryzys ekonomiczny i społeczny.

W 1919 roku był już członkiem monachijskiej Niemieckiej Partii Robotniczej, która w następnym roku przybrała nazwę NSDAP. Hitler stał się jej przywódcą w 1921 roku, a w dwa lata później próbował dokonać puczu (czyli zamachu stanu) w Monachium, jednak bez powodzenia. Skazany został na przez sympatyzujące z nazistami władze miasta na jedynie 5 lat więzienia w Landsbergu i tam napisał dzieło swego życia, swoistą "Biblię nazizmu" - "Mein Kampf"(Moja walka). Pojawiła się w nim m.in. teoria narodu Panów - Herrenvolk, za który uznał Niemców w przeciwieństwie do innych "niewolniczych" ras - zwłaszcza Słowian i Żydów oraz teoria "przestrzeni życiowej"- Lebensraum, która powinna tej rasie zostać zapewniona. Tymczasem narodu słowiańskie, otaczające Niemców ograniczają rozwój i ekspansję rasy panów, stąd też powinny zostać w pierwszej kolejności podbite. Tymi koncepcjami, podnoszącymi nadszarpnięte po I wojnie światowej poczucie dumy i godności narodowej Niemców oraz dzięki swym zdolnościom oratorskim i demagogicznym szybko zyskał sobie niebywałą popularność. Zgromadził też wokół siebie sztab współpracowników - oddanych, ambitnych i bezwzględnych : Goebbelsa, Goringa, Hessa, Himmlera, którzy pomogli mu szerzyć ideologię nazizmu, najpierw w Monachium, stopniowo jednak w całym kraju.

Wykorzystując narastającą falę niezadowolenia społecznego oraz naiwność polityczną rządzących socjalistów i komunistów, w 1933 roku doprowadził do przejęcia władzy przez jego partię w Reichstagu, sam zaś 30 stycznia tegoż roku został wybrany kanclerzem Niemiec. Hitler przejął zatem władzę w sposób legalny, wykorzystując naiwność polityczną swoich przeciwników-socjalistów i komunistów. Wkrótce jego rządy przekształcone zostały w dyktaturę, NSDAP stała się jedyną legalnie działającą partią w Reichstagu. Wykorzystując jako pretekst pożar budynku parlamentu, o który oskarżył komunistów, właściwie pozbył się najpoważniejszego rywala politycznego. Reszta opozycji, w tym w łonie własnej partii, została rozgromiona podczas tzw. nocy długich noży w 1934 roku lub umieszczona w powstających obozach koncentracyjnych.

W wyniku rozpoczętego procesu remilitaryzacji wprowadził w 1936 roku wojska do Nadrenii, łamiąc postanowienia traktatu wersalskiego z 1918 roku. Jednak ani to, ani zaanektowanie Austrii w 1938, ani nawet zajęcie części czeskich Sudetów nie wywołało reakcji państw europejskich (dopiero narzucenie Czechom protektoratu Niemiec w 1939 wywołało niepokój)- Francji i Anglii, których przywódcy sądzili, że polityką ugodową i pobłażliwą zapobiegną groźbie następnej wojny w Europie. Hitler znalazł jednak sojusznika politycznego w osobie Stalina (mimo że ten był przecież komunistą) i podpisał z nim pakt o nieagresji (Ribbentrop - Mołotov), którego tajna część była faktycznym podziałem władzy i wpływów w środkowo-wschodniej Europie.

1 września 1939 roku rozpoczął podbój kontynentu napadając na Polskę, w wyniku czego związane traktatami z Rzeczpospolitą Anglia i Francja wypowiedziały Niemcom wojnę. Jednak za tym słownym aktem nie poszły żadne czyny - Polska po miesiącu desperackiej i osamotnionej walki padła. Rzesza zaś uderzyła na Zachód, podbijając Francję. Fuhrer chciał umocnić swą władzę w całej Europie, nie tylko na kontynencie, toteż rozpoczął powietrzną inwazję na Anglię. Jednak po spektakularnej porażce w słynnej powietrznej bitwie o Anglię w 1942 roku Hitler odwrócił się od swego dawnego sojusznika Stalina i postanawia uderzyć na ZSRR. Jednak i tu Niemcy ponieśli klęskę przypieczętowaną nieudanym oblężeniem Staliningradu i , kapitulacją i odwrotem wojsk Rzeszy. Lata 1944-45 to ofensywa aliancka, wspierana przez wojska amerykańskie, dołączające się do walk po ataku Japonii sprzymierzonej z Hitlerem na Pearl Harbour. Ofensywa ta, mimo wielu dramatycznych momentów zakończona została ostatecznie zwycięstwem nad Rzeszą i samobójczą śmiercią Fuhrera oraz jego towarzyszki Ewy Braun w berlińskim bunkrze 30 kwietnia 1945 roku.