Gajusz Juliusz Cezar urodził się 12 lipca 102 lub roku p.n.e. w bogatej rodzinie patrycjuszy, która wywodził się z legendarnego rodu Juliuszów. Jego ojciec był pretorem, umarł gdy Juliusz miał szesnaście lat. Wychowaniem chłopca i jego sióstr zajmowała się głownie matka, Aurelia. Kiedy miał siedemnaście lat ożenił się z Kornelią, piękną wnuczką przywódcy optymatów Korneliusza Cynny. Optymaci byli przeciwnikami reform i wielkimi zwolennikami władzy senatu. Kiedy optymaci objęli władzę w Rzymie, Sulla rozkazał Cezarowi rozwieść się z Kornelią, jednak jego żądanie nie zostało spełnione. Dlatego Juliusz Cezar musiał liczyć się z odebraniem mu wszystkich tytułów wraz z majątkiem. Nie stało się tak dzięki wstawiennictwu wysoko postawionych krewnych Juliusza Cezara. Opuścił on Rzym, wyruszył na Wschód, gdzie brał udział w wielu potyczkach. W bitwie pod Mitylene otrzymał za swoje zasługi zaszczytny wieniec "corona civica".

W tym czasie władzę w Rzymie przejął, dzięki wojnie domowej, Lucjusz Korneliusz Sulla, który wprowadził dyktaturę. Człowiek ten zrezygnował ze swego urzędu w roku 79 p.n.e..

W 77 r. p.n.e. Juliusz Cezar zdobył popularność dzięki procesowi, jaki wytoczył Gnejuszowi Dolabelli, oskarżając go o nadużycia w jego obowiązkach, które sprawował w jednej z macedońskich prowincji. Juliusz Cezar nie wygrał procesu, mimo to zyskał sławę tego, który chce pomóc uciśnionej ludności prowincji rzymskich.

Życie Juliusza Cezara było burzliwe i pełne niesamowitych wydarzeń, w roku 75 p.n.e., kiedy podróżował na Rodos, porwali go piraci. W 68 r. p.n.e. Juliusz cezar został kwestorem Hiszpanii Dalszej, jednak stanowisko to nie zaspokajało jego apetytu politycznego, w tym roku zmarła jego żona Kornelia.

Juliusz Cezar ponownie się ożenił, jego wybranką była Pompeja, wnuczka Sulli. Jego małżeństwo nie było bezinteresowne, miało mu pomóc w zdobywaniu władzy i uznania na polu politycznym.

Wkrótce został kuratorem Via Appia, drogi prowadzącej z Rzymu do Brundyzjum. Cezar często popierał swoją kandydaturę na różne stanowiska łapówkami.

W 63 roku p.n.e. Juliusz Cezar otrzymał wpływowe stanowisko najwyższego kapłana, czyli Pontifeksa Maximusa.

W tym samym roku miał wziąć udział w nieudanym spisku Katyliny, który chciał przejąć władzę w Rzymie. Od 61 roku pełnił funkcje pretora w Hiszpanii. Podbijał tam ziemie zamieszkałe przez górskie plemiona, w wyniku czego zdobył dla Rzymu spore terytoria. Uzyskał dzięki tym wyczynom tytuł "Imperatora".

W roku 59 lub 60 p.n.e. Juliusz Cezar zawarł porozumienie z konsulami Markiem Licyniuszem Krassusem i Gnejuszem Pompejusz, był to tzw. I triumwirat, czyli porozumienie trzech mężów. Juliusz Cezar został konsulem. W tym okresie wprowadził reformę agrarną. Przeciwnikiem tej reformy był miedzy innymi słynny mówca Katon, który został przez Cezara uwięziony. W następnych latach Cezar, Pompejusz i Krassus, dzielili się między sobą wpływami w Rzymie i jego prowincjach. Innym przeciwnikiem Cezara był Cyceron, który decyzją Klaudiusza, poplecznika Cezara, został wygnany z państwa.

Trzecią żoną Cezara była Kalpurnia, córka Pizona, związek ten zapewniał mu stanowisko konsula.

Senat tracił znaczenie, w Rzymie, którym rządzili Cezar, Pompejusz i Krassus.

W 58 roku p.n.e. Cezar zorganizował wyprawę przeciwko Helwetom, którzy zagrażali Rzymowi. Kolejne plemiona, które zostały podbite przez Cezara to Swewowie, plemię germańskie. W 54 r. p.n.e. zorganizował wyprawę wojenna przeciwko Belgom. W 56 r. p.n.e. Cezar zapewnił sobie przedłużenie namiestnictwa w Galii, oddając Krassusowi i Pompejuszowi konsulat.

Wkrótce Cezar zaczął wojnę z jednym z plemion galijskich, Wenetami, dowództwo floty powierzył Decimusowi Brutusowi. Później zwyciężył także Brytów.

W roku 53 p.n.e. w Galii wybuchło powstanie pod wodzą Wercyngetoryksa. Cezar wygrał także i tym razem i rok później wziął przywódcę powstania do niewoli. Jednak nie oznaczało to koniec walk w Galii, w 51 r.p.n.e. walczył z Biturgigami. Cezar wygrał, ale zwycięstwo to było okupione ogromnymi stratami w ludziach.

Kiedy w 53 r.p.n.e. zmarł Krassus, przestał istnieć triumwirat. Trzy lata później skończył się określony okres, w którym Cezar miał sprawować władzę w prowincjach. Cezar bardzo chciał zyskać urząd konsula, jednak było to niemożliwe przy ówczesnych ustawach. Sytuacja Cezara stawała się coraz to cięższa, obawiał się, ze zostanie on zdegradowany do kategorii zwykłego obywatela.

Jednak Cezar miał swoich wiernych żołnierzy, dzięki którym mógł dokonać zbrojnego przewrotu w Rzymie.

Kiedy przeszedł przez rzekę Rubikon, na której znajdowała się granica Italii, formalnie sprzeciwił się senatowi.

Wojna domowa w Rzymie trwała kilka lat, w końcu w 49 r.p.n.e. Cezar został ogłoszony dyktatorem, urząd ten sprawował 11 dni, po to, aby w przyszłym roku mógł zostać konsulem. Kiedy zwyciężył ostatecznie Pompejusza, w 46 r.p.n.e. pozwolił sobie na triumf w Rzymie, w tym samym roku dokonał reformy kalendarza, wprowadzając tzw. kalendarz juliański. Podporządkował Rzymowi Egipt i duże terytoria Azji Mniejszej. W 46 r. p.n.e. przyznano mu urząd dożywotniego dyktatora.

Juliusz Cezar wprowadził wiele reform dobrych dla ludu. Był człowiekiem, którego nienawidził a arystokracja i ciągle szemrała przeciwko niemu, miał w Rzymie wielu wrogów. W końcu dokonano zamachu na jego życie. Na czele spisku stanęli Gajusz Kasjusz Longinus i Marek Juniusz Brutus.

Juliusz Cezar został zabity 15 marca 44 roku p.n.e. w dniu idów marcowych, na ostatnim posiedzeniu senatu. Zginął od 23 ciosów zadanych sztyletami, pierwszy cios miał mu zadać Publiusz Serwiliusz Kaska.