Jedną z najważniejszych postaci biblijnych, występujących w Starym Testamencie jest Mojżesz. Był Hebrajczykiem. Kiedy się urodził, obowiązywał rozkaz faraona, który głosił, żeby zabijano wszystkich nowonarodzonych chłopców. Matka chłopca, nie chciała zabijać swojego dziecka. Uplotła koszyk i włożyła w niego owiniętego chłopca. Ukryła go, wśród sitowia w wodzie. Koszyk, znalazła córka faraona. Widząc niemowlę, postanowiła się nim zaopiekować. Zabrała go ze sobą do pałacu. Nadano mu imię Mojżesz, czyli "wyjęty z wody". Mojżesz wychowywał się na dworze faraona, jednak czcił swoją religię i czuł się związany ze swoim narodem. Uczył się i poznawał tajniki taktyki wojskowej. Pewnego razu, zobaczył jak bity jest Izraelita przez Egipcjanina. Wpadł w gniew i zabił oprawcę. Pomimo tego, że świadkiem zabójstwa był tylko Izraelita, wieści szybko przeniosły się do pałacu faraona. Zrozumiano, że Mojżesz chce uwolnić swój lud. Obawiano się, że będzie chciał przejąć władzę. Postanowiono go zgładzić, jednak Mojżeszowi udało się uciec do Arabii.

Tam napotkał człowieka, który był przychylny jemu i jego religii. Byli wyznawcami tego samego Boga. Mojżesz poślubił jedną z jego córek i przez czterdzieści lat był pasterzem stad.

Pewnego dnia, gdy szedł ze swoim stadem spostrzegł płonący krzew. Usłyszał głos: "Idź, przeto teraz, oto posyłam cię do faraona i wyprowadź mój lud, Izraelitów, z Egiptu."( Wj 3,10). Mojżesz obawiał się powrotu, lecz Bóg zapewnił go, że będzie przy nim przez cały czas.

Powrócił do Egiptu, potrafił udowodnić Izraelitom, że wysyła go Pan. Wiedział też, że na Egipt spadnie dziesięć plag, ponieważ faraon nie będzie chciał wypuścić jego narodu. Kiedy Izraelici, oddalili się od miejsca wyzysku i niewolniczej prac, zaczęto poszukiwania i pościg.

Mojżesz z ludźmi był nad brzegiem morza. Wyciągnął rękę i "wody się rozstąpiły, a Izraelici szli przez środek morza po suchej ziemi, mając mur z wód po prawej i po lewej stronie " ( Wj 14,22 ). Później morze zamknęło się ponownie i woda pochłonęła pościg. Kiedy byli na pustyni Bóg zesłała mannę z nieba, aby nikt nie był głodny. Mojżesz uderzył laską w skałę, z której wypłynęła woda. Wszyscy widzieli, że Bóg wspiera ich przewodnika do Ziemi Obiecanej. Bóg, zawarł Przymierze z Mojżeszem na górze Synaj. Otrzymał na niej od boga kamienne tablice, na których wypisane były prawa boże. Mojżesz, starał się wypełniać wszystkie polecenia Boga, jednak Izraelici zaczęli czcić bożki, zamiast niewidzialnego Boga.

Mojżesz widząc, co się stało, zniszczył kamienne tablice. Bóg odnowił Przymierze z Mojżeszem, przekazując mu Dziesięcioro Przykazań. Izraelici, jeszcze wielokrotnie podważali prawa Boga. Dotarli do Ziemi Obiecanej - Kanaan. Mojżesz, nie wszedł do Kanaanu. Umarł na pustyni w wieku 120 lat, zostając z tymi, którzy stracili wiarę w Boga.

Druga postacią biblijną, która wywodzi się z Nowego Testamentu jest, św. Piotr. Zanim został uczniem Jezusa, był rybakiem. Początkowo był uczniem Jana Chrzciciela. Nazywał się Szymon, ale kiedy spotkał Chrystusa, zostało mu nadane nowe imię Piotr, czyli skała. Pochodził z Kafarnaum, nad jeziorem Genezaret. Kiedy łowił ze swoim bratem ludzi, przyszedł do nich Jezus i powiedział, że od tego momentu zostaną rybakami ludzi. Później zostali Apostołami. Piotr, był bardzo bliski Jezusowi. Jako jedyny chciał iść do niego po wodzie. Siedział blisko niego na Ostatniej Wieczerzy. Był z nim na górze Tabor, podczas przemienienia. Chciał go bronić, jednak wyparł się go, kiedy został pojmany. Św. Piotr, nazwał Jezusa Mesjaszem. Jezus, powiedział mu, że stanie się przewodnikiem dla ludzi. Opoką, na której wybuduje kościół. Po zmartwychwstaniu, Jezus ukazuje się Piotrowi. Po zesłaniu Ducha Świętego, św. Piotr wygłasza mowę misyjną do Żydów. Działalność misyjną, prowadzi poza Jerozolimą w Samarii, Liddzie, Jaffie, Cezarei Nadmorskiej. Wędruje także do Antiochii, następnie do Azji Mniejszej. Później udaje się do Rzymu. Zawsze był postacią dominującą, między Apostołami, proponuje dobranie dwunastego Apostoła w miejsce Judasza.

W Rzymie, zakłada pierwszą gminę chrześcijańską i zostaje pierwszym biskupem. Pisma Nowego Testamentu, wymieniają jego imię 150 razy. W latach 64-67, następuje prześladowanie chrześcijan przez Nerona. Św. Piotr zostaje aresztowany i ukrzyżowany głową w dół. Jednak po śmierci Jezusa, żyje jeszcze przez trzydzieści lat. W Nowym Testamencie, znajdują się dwa jego listy. W 320 roku, wzniesiono nad jego grobem kościół, który stał się w późniejszym czasie Bazyliką Watykańską.

W ikonografii, św. Piotr, ukazany jest w stroju Apostoła, jako biskup lub papież w pontyfikalnych szatach. Przedstawiany jest z szerokimi rysami twarzy, łysina lub lokiem nad czołem, z krótką gęstą brodą. Od wieku XII, przedstawiano go, jako postać siedzącą na tronie.

Jego atrybutami są; kajdany, orzeł, anioł, dwa klucze, kogut, odwrócony krzyż, zwój, łódź, ryba, sieć. Życie św. Piotra, opisuje św. Łukasz w swojej Ewangelii. Jest patronem piekarzy, żniwiarzy, rzeźników, szklarzy, stolarzy, szewców, kowali, garncarzy. Uważano, że ochroni w przypadku ukąszenia żmii. Modlono się do niego podczas gorączki, chorób nóg, kradzieży. Często przedstawiany jest, ze św. Pawłem.

Te dwie postacie biblijne, ukazują nam jak wielkie oddanie, może mieć człowiek w służbie Bogu. Są osobami, które oddały życie dla bożej sprawy. Mają znaczące znaczenie, dla losów ludzkich.