Cyprian Kamil Norwid przyszedł na świat dnia 24 września 1821 roku w mieścinie Laskowo - Głuchy położonej niedaleko Radzymina , zmarł zaś 22/23 maja 1883. Malarz, rysownik, poeta, teoretyk literatury, filozof, można by jeszcze długo wymieniać. Jego przyjaciółmi byli tacy luminarze polskiej kultury jak: Adam Mickiewicz, Juliusz Słowacki oraz Fryderyk Chopin. Nie zmienia to jednak faktu, iż Norwid zmarł niemalże w całkowitym zapomnieniu w przytułku dla nędzarzy.
W roku 1837 przerywa naukę we warszawskim gimnazjum i rozpoczyna naukę w prywatnej szkole plastycznej.
Trzy lata później debiutuje na łamach "Piśmiennictwa Krajowego" w 1840 r. Został doceniony.
W roku 1841 wspólnie z Władysławem Wężykiem wojażuje po Królestwie Kongresowym.
W 1842 opuszcza Polskę. Nie wie o tym, iż na zawsze. Odwiedził takie miasta europejskie jak: Drezno, Monachium, Werona, Ferrara, Florencja (uczęszcza na wykłady do Akademii Sztuk Pięknych), Norymbergia, Neapol, Rzym.
W 1845 roku w Rzymie następuje obrzęd jego konfirmacji ( wtedy to właśnie przyjął imię Kamil).
W wieku dwudziestu czterech lat nawiązał romans z Marią Kalergis, kobietą, którą powszechnie uważano za najszykowniejszą damę Europy. Odbył z nią podróż po Włoszech.
W 1846 roku trafia do więzienia w Berlinie. Po wyjściu na wolność jedzie do Rzymu, gdzie zostaje przedstawiony Adamowi Mickiewiczowi. Nawiązuje również serdeczne stosunki ze Zygmuntem Krasińskim.
W wieku ośmiu lat ma możność w Paryżu poznać Słowackiego, Chopina oraz Zaleskiego. Wtedy to nasilają się jego problemy finansowe. Korzysta on z pomocy przyjaciół, m. in. Zygmunta Krasińskiego oraz Augusta Cieszkowskiego.
W 1851 dochodzi do zerwania stosunków pomiędzy nim a Krasińskim.
W wieku trzydziestu jeden składa propozycję małżeństwa Marii Trębickiej, ale nie zostaje ona przyjęta.
W 1852 roku wyrusza do Stanów Zjednoczonych.
W 1854 roku powraca do Starego Świata, konkretnie do Paryża. W tym to właśnie mieście osiedla się na stałe.
W wieku pięćdziesięciu sześciu lat, nie mając grosza przy duszy, zamieszkuje w Domu Św. Kazimierza. (przytułek dla nędzarzy w Ivry, przedmieścia Paryża). Tu umiera.
