Starożytni Grecy tworzyli mity przez setki lat. Charakteryzuje je złożoność podejmowanych problemów i wielokrotne próby zrozumienia naszego świata i opisania wszystkich zachodzących w nim zjawisk. Czytając mity często możemy natknąć się na szczegółowe opsiy zachowań ludzkich i boskich. Bowiem bogowie są głównymi bohaterami tych dzieł. Jednakże bardzo łatwo możemy ulec złudzeniu, że mamy tak naprawdę do czynienia z ludźmi. Można to tłumaczyć faktem, że w micie wykorzystywane są umowne motywy, świat nie jest przedstawiany wprost. Jednym ze stałych elelmentów mitu jest archetyp, czyli pierwowzór zachowania człowieka. Poniżej przedstawiam kilka przykładów:
- Odyseusz - wieczny tułacz, podróżnik
- Penelopa - wierna małżonka (czekała 20 lat na męża)
- Demeter - miłująca matka (nie mogła zrozumieć śmierci córki Persefony)
- Prometeusz - męczennik (dla dobra ludzkości poświęcił swoje życie i przyniósł jej ogień)
- Ikar - szalony nastolatek (jest pierwowzorem nierozważnego młodziana, który za nic ma rady starszych i doświadczonych - stracił życie niepotrzebnie ryzykując lot blisko słońca)
- Dedal - przeciwieństwo Ikara (człwiek doświadczony, rozważny, baczny na niebezpieczeństwa - jest nauczycielem Ikara.
Jest to oczywiście tylko kilka przykładów, które możemy znaleźć czytając mity greckie. Niezwykłym jest, że tworzone setki lat temu do dziś nie straciły na aktualności. Opisywane postawy boheterów świetnie korespondują ze współczesnymi. Jest także wiele aspektów, których jeszcze w mitach nie poznano.
Należy zauważyć, że nowożytna sztuka, a w szczególności literatura czerpie pełnymi garściami z nieprzebranych stronic ksiąg o bogach i herosach. Jednym z przykładów na to jest fakt, iż nawet niektóre określenia z potocznej mowy mają swoje źródło w mitach, na przykład "heroiczny czyn" - bohaterski, wielki, "pięta Achillesa" - słaby punkt, "syzyfowa praca" - bezsensowna praca, bezcelowa.
Wystarczy przeczytać tylko kilka mitów, żeby samemu przekonać się jak nieśmiertelnym dziełem jest ten zbiór historii o bogach.
