Przypowieści pochodzą od greckiego słowa parabol`e co oznacza zestawienie obok siebie. To inaczej łacińska parabola. Znane jako gatunek literacki charakterystyczny dla starożytności greckiej i rzymskiej. Biblijna przypowieść, a zwłaszcza ewangeliczna przypowieść znacznie różni się od przypowieści antycznej tworzonej przez Sokratesa, Arystotelesa czy też Kwintyliana. Źródłem jej nie jest logiczne myślenie Greków lecz wszechobecny w Biblii duch semicki. Przypowieść oparta jest na dwóch zasadniczych czynnikach. Jeden z nich to obraz wzięty prosto z życia codziennego, który to obraz czytelnik może zaobserwować, doświadczyć, a drugi nie jest dostępny zmysłom, lecz przynależy do sfery pojęć.
Przypowieść jest prawdopodobnym opowiadaniem, ale na pewno nie jest bajką. Ponieważ w bajce mają miejsce wydarzenia nieprawdopodobne. Przypowieść nie jest również mitem, bo w micie prawdzie ogólnej nadane są pozory zdarzenia rzeczywistego. Ewangelijna przypowieść opiera się na porównaniu i nie odcina się od alegorii (alegoria z greckiego allegoreo - mówić cos innego) . W przypowieści o Dobrym Pasterzu każdy zawarty w niej szczegół jest bardzo ważny. Dla przesłania skierowanego do odbiorcy jest bardzo ważny: dobry pasterz, owce, brama, owczarnia. Wszystko to bowiem wyraża pewną ideę. Istnieją więc przypowieści alegoryzujące.
Miłosierny Samarytanin.
Chrystus zwraca uwagę na najważniejsze przykazania na przykazanie miłości. Nie jest łatwo być dobrym dla drugiego człowieka tym bardziej dla swego wroga. Tym większa jest zasługa tych ludzi, dla których cnota miłości jest w życiu najważniejsza. Dla Chrystusa liczy się otwartość człowieka na drugiego człowieka. Człowieka, który zapomina o swoich uprzedzeniach i potrafi wyjść drugiemu człowiekowi, jego potrzebom naprzeciw. Religia chrześcijańska nawet proponuje swym wyznawcom czynienie dobra ale także modlitwę w intencji nieprzyjaciół. To wszystko jest wynikiem miłości jaka ma się do ludzi, kimkolwiek by oni nie byli.
Samarytanin zobaczył na drodze nie wroga politycznego czy społecznego ale człowieka, pokrzywdzonego i rannego. Jemu okazał swe serce i pomoc. Wzniósł się ponad wszelkie przeciwności i ratował człowieka. Jezus każdemu z nas mówi w tej przypowieści: "IDŹ I TY CZYŃ PODOBNIE".
Zaginiona owca
Każdy kto jest dobrym pasterzem kiedy zaginie mu choćby jedna owca zostawia wszystkie pozostałe i idzie na poszukiwanie tej jednej zaginionej. Tak jest też w przypadku Chrystusa, który dla jednej zabłąkanej duszy podejmuje się trudu jej poszukiwań.
