Zakończenie I wojny światowej przyniosło Polsce długo wyczekiwaną niepodległość. Jednak w pierwszych latach po zakończeniu tego konfliktu zbrojnego, wciąż nie wiadomo było jaki ostateczny kształt przybierze niepodległe państwo polskie. Na mocy traktatu wersalskiego (28 czerwca 1919), zawartego w trakcie paryskiej konferencji pokojowej, ustalono m. in. że Niemcy zwrócą Polsce Wielkopolskę i Pomorze Gdańskie, natomiast na Górnym Śląsku, na Warmii i Mazurach zostaną przeprowadzone plebiscyty (plebiscyt to głosowanie ludności z terenów spornych, mające zadecydować o ich przynależności państwowej). Gdańsk miał być wolnym miastem. O przyłączeniu do Polski Wielkopolski zadecydował m.in. sukces powstania, które wybuchło na tamtych ziemiach pod koniec roku 1918. Sukces powstania wielkopolskiego przyczynił się do wzmocnienia polskiego ruchu narodowego na Górnym Śląsku. Region ten posiadał istotne znaczenie zarówno dla gospodarki polskiej, jak i niemieckiej. Ale także ważny był dla całej gospodarki środkowoeuropejskiej. To tu znajdowały się bogate złoża surowców mineralnych, a przemysł ciężki był dobrze rozwinięty. Dlatego w rozwiązanie polsko - niemieckiego konfliktu o Górny Śląsk włączyły się wielkie mocarstwa. Jednym z nich była Francja, która popierała stronę polską, dążąc do maksymalnego uszczuplenia potęgi Niemiec. Drugim mocarstwem była Wielka Brytania. Ta z kolei trzymała stronę Niemiec. Powojenne Niemcy nic wydawały się dla niej już groźne i nie mogły z nią rywalizować (brak kolonii i floty). Brytyjczycy nie chcieli całkowitego osłabienia Niemców, gdyż bali się wzrostu potęgi Francji.

Decyzja o plebiscytach nie podobała się Polakom, którzy w trakcie masowych demonstracji i wieców domagali się powrotu Górnego Śląska do Polski. Już w początkach 1919 r. powstała Polska Organizacja Wojskowa (POW) Górnego Śląska. Jej celem było podjęcie zbrojnej walki o jego przyłączenie do Polski. Tymczasem wciąż wybuchały strajki, a jeden z nich (w kopalni "Mysłowice") zakończył się masakrą robotników polskich przez oddziały niemieckie. Stało się to bezpośrednią przyczyną wybuchu pierwszego powstania śląskiego (16/17 sierpnia 1919 r.). Na jego czele stanął Alfons Zgrzebniok. Po tygodniu walk powstanie zostało krwawo stłumione, a około 20 tysięcy Polaków z Górnego Śląska musiało schronić się w Polsce.

W lutym 1920 r. władzę nad górnośląskim obszarem plebiscytowym przejęła Komisja Międzysojusznicza (towarzyszyły jej wojska francuskie i brytyjskie). Komisja została powołana przez Ligę Narodów i jej zadaniem było zorganizowanie plebiscytów. Tymczasem niemieckie bojówki wciąż napadały na polskie instytucje i polskich działaczy. Takie działania popierała, znienawidzona przez ludność polską, niemiecka policja bezpieczeństwa. Akty antypolskiego terroru nasiliły się w lipcu i sierpniu 1920 r. stało się to przyczyną wybuchu drugiego powstania śląskiego w dniu - 19/20 sierpnia 1920 r. powstanie to zostało przygotowane lepiej niż poprzednie i swoim zasięgiem objęło większy obszar. Wielu Niemców uciekło w głąb Niemiec. Po sześciu dniach walk dowództwo POW Górnego Śląska zgodziło się przerwać walki w zamian za pewne ustępstwa wobec Polaków: m. in. niemiecka policja bezpieczeństwa miała zostać zlikwidowana, a na jej miejsce miała być powołana specjalna komisja plebiscytowa (mieszany skład polsko - niemiecki).

20 marca 1921 r. odbył się na Górnym Śląsku plebiscyt. Plebiscyt stosunkiem 60% do 40% wygrały Niemcy. Jednak plebiscyt odbywał się w warunkach terroru niemieckiego. Większość właścicieli kopalń i fabryk była Niemcami i mogli oni wywierać naciski na zatrudnianych przez siebie polskich pracowników. Ponadto Niemcy sprowadzili specjalnie na głosowanie około 200 tysięcy byłych mieszkańców Górnego Śląska, co dało im ostateczną przewagę. Pod wpływem sugestii ze Strony Brytyjczyków Komisja Międzysojusznicza zadecydowała o bardzo niekorzystnym dla Polski podziale Górnego Śląska. Spowodowało to kolejne strajki i wybuch kolejnego powstania.

Trzecie powstanie śląskie wybuchło z 2/3 maja 1921 r. było ono największym i najlepiej przygotowanym z dotychczasowych powstań śląskich. Na jego czele stanął Wojciech Korfanty. Ważne dla powstańców było zdobycie Góry Świętej Anny, walki o nią trwały z przerwami dwa tygodnie. Bitwa zakończyła się sukcesem Niemców. W polsko - niemieckie walki włączyły się wojska Komisji Międzysojuszniczej, które oddzieliły od siebie powstańców i oddziały niemieckie, zmuszając je do zawarcia rozejmu. Trzecie powstanie śląskie pokazało, że nie można lekceważyć woli Polaków mieszkających na Górnym Śląsku. 20 października 1921 r. Rada Ambasadorów wydała decyzję w sprawie podziału Górnego Śląska. Polsce przyznano większy obszar, niż to wcześniej przewidywano. Do Polski miało zostać włączone 29 % obszaru plebiscytowego z 49% ludności. Polska otrzymała Katowice i Królewską Hutę (dziś Chorzów), natomiast Niemcom przypadły m.in. Zabrze, Bytom i Gliwice. Powstania śląskie były jednym z etapów kształtowania się polskich granic po pierwszej wojnie światowej.