Przebieg walk w dniu 1 listopada 1918 roku.

Począwszy od dnia 1 listopada 1918 roku, od godziny 3.30 nad ranem, wojska ukraińskie na czele z Dymitrem Wytowskim przystąpiły do zajmowania miasta Lwowa. W konfrontacji z Ukraińcami wzięli udział uczniowie ze szkoły im. Henryka Sienkiewicza. Nie było ich wielu. Początkowo zaledwie 30 studentów, wspieranych przez 4 oficerów, i wyposażonych w broń w postaci noży skautowskich oraz w postaci pojedynczych pistoletów.

Około godziny 6, 12 uczniów spośród wspomnianych 34 obrońców miasta, posłano do koszar. Mieli tam zdobyć broń, niezbędną do prowadzenia dalszej akcji. Ukraińcy stacjonujący w koszarach, poczuli się na tyle zaskoczeni żądaniem obrońców, że po krótkim sprzeciwie oraz oporze (wyrażonym przez jednego z wachmistrzów), zwyczajnie skapitulowali, oddając uczniom 20 karabinów, oraz duży skład amunicji. Nim upłynęły dwie godziny, oficerowie posłali kolejną grupę studentów-obrońców po broń. Tym jednak razem na Dworzec Czerniowiecki. Tam bowiem mieścił się magazyn amunicji.

Do kolejnego ataku, Ukraińcy przystąpili o godzinie 10. Po krótkiej wymianie ognia Polacy zwyciężyli swoich przeciwników, zdobywając między innymi karabin maszynowy, umiejscowiony na masce jednego z ukraińskich samochodów.

Polska obrona Lwowa w dniu 1 listopada dała o sobie znać nie tylko w okolicach szkoły im. Sienkiewicza, ale i w okolicy Polskiej Rzęsny. Przebiwszy się przez linię wroga, Polacy zdołali pozbawić Ukraińców 3 armat, licznej amunicji oraz składu mundurów. Zdobyte łupy, uczyniły z polskich obrońców, namiastkę wojsk artyleryjskich.

O Lwów tego dnia walczyli także chłopcy uczący się w Domu Techników na ulicy Issakowicza. To oni ruszyli w kierunku składu broni i amunicji, mieszczącego się w budynku Politechniki, a następnie pokonując austriackich żołnierzy, wynieśli z niego 50 karabinów oraz dużą część amunicji.

Na skutek agitacji prowadzonej przez Polaków w Kościele Św. Marii Magdaleny, udało się zwerbować około 250 nowych obrońców miasta. Blisko 150 wyposażono w broń, i w amunicję. Część spośród nich została następnie skierowana do obrony tramwajowej remizy.

W ciągu całego dnia, w mieście tworzyły się nowe oddziały polskich obrońców Lwowa. Były one zasilane przez ochotników, młodych ludzi, którzy nie mieli wątpliwości, jakiej sprawie winni służyć. Szczególnie wielu ochotników przybywało do punktu w "Łozińcu". Nierzadko młodzi pojawiali się uzbrojeni w strzelby myśliwskie, karabiny czy pistolety (z pewnością nie pierwszej młodości).

Przebieg walk w dniu 2 listopada 1918 roku.

W tym dniu trwała konfrontacja polsko-ukraińska o Dworzec Główny. Jak już wspomniano, na Dworcu znajdował się magazyn amunicji. Po zaciętej walce z 50 Ukraińcami, uzbrojonymi w 2 karabiny maszynowe, Polacy wykradli przeciwnikom broń i amunicję.

Przebieg walk w dniu 3 listopada 1918 roku.

Polscy lotnicy zajęli lotnisko, umiejscowione na Błoniach Janowskich, niedaleko lwowskiej Lewandówki.

Przebieg walk w dniu 4 listopada 1918 roku.

Z rozkazu dowódcy polskiej obrony miasta, komendantem lotniska na Błoniach Janowskich został kapitan Stefan Bastra. Na mocy tego samego rozkazu, Bastrze przypisany został oddział wspierających go, oraz mających bronić lotnisko przed ukraińskimi zakusami, żołnierzy polskich.

Przebieg walk w dniu 5 listopada 1918 roku.

Miasto Lwów podzielone zostało na pięć (później sześć) podobszarów, które poddano obronie dwóch grup taktycznych. Podział ten przedstawiał się w następujący sposób:

Odcinek I - Dom Techników (od ulicy Potockiego aż do ulicy Pełczyńskiej); podjednostki: rejon Wulki, Remizy-Cytadeli oraz Szkoły Kadeckiej Odcinek II - Maria Magdalena (od ulicy Lenartowicza aż do ulicy Mickiewicza); podjednostki: rejon pałacu Sapiechów, Poczty Głównej, Ogrodu Jezuickiego Odcinek III - Szkoła Konarskiego (od ulicy Mickiewicza aż do placu Bilczewskiego i ulicy Sapiehy); podjednostki: rejon placu Jura, placu Bema, Góry Stracenia oraz przejściowo Obozu Janowskiego

Opisanymi odcinkami obrony polskiej, dowodził kapitan Zdzisław Tatar-Trześniewski.

Odcinek IV - Dworzec Główny (od ulicy Na Błoniach aż do ulicy Gródeckiej); podjednostki nr 1 i 2 Odcinek V - Szkoła Sienkiewicza (od placu Bilczewskiego aż do ulicy Potockiego) Odcinek VI - wydzielony z czasem; zwany Podzamczem (od rogatki Janowskiej do Nowej Rzeźni); podjednostki: rejon Obozu Janowskiego, Rzęsny Polskiej, Kleparów, oraz rogatki Żółkiewskiej.

Opisanymi odcinkami obrony polskiej, dowodził kapitan Mieczysław Boruta-Spiechowicz.

Poza opisanymi oraz wymienionymi jednostkami liniowymi, miasta Lwowa w listopadzie 1918 roku, broniły samorzutnie tworzące się wojska polskie. Do jednostek tych zaliczyć należy:

  • kompanię sztabową Naczelnej Komendy
  • kompanię szturmową
  • szwadron kawalerii "Wilki"
  • oddział lotny karabinów maszynowych "Lotna maszynka"
  • 1 pułk artylerii lwowskiej
  • oddział techniczny Naczelnej Komendy, z podlegającym mu lotnictwem (3 samoloty), samochodem pancernym ("Józef Piłsudski") oraz z pociągiem pancernym ("Lwowianin", potem przemianowanym na "PP Trójka")
  • Komenda Techniczna Dworca Głównego oraz Warsztaty Techniczne, wraz ze swymi sekcjami: pirotechniczną, saperską, minerską, wiertniczą, reflektorów, graficzną, jak i telegraficzną.

Przebieg walk w dniu 6 listopada 1918 roku.

Wojska polsko-ukraińskie starły się na Odcinku Szkoły Sienkiewicza. Atak zainicjowała strona ukraińska, prowadząc go od Kulparkowa. We wspomnianym starciu Polacy odnieśli zwycięstwo. Niemniej jednak, w okolicach Cytadeli zostali zwyciężeni przez Ukraińców.

Przebieg walk w dniu 7 listopada 1918 roku.

W toku świetnie przygotowanej akcji, Ukraińcy najpierw uderzyli na miasto od zachodu, a dokładniej od strony wsi Skniłów. Następnie zbliżyli się do umiejscowionego tam, a należącego do Austriaków, składu broni i amunicji. Ostatecznie w rękach Ukraińców znalazło się 8000 karabinów ręcznych, 4 karabiny maszynowe, 12 dział artyleryjskich.

Przebieg walk w dniu 12 listopada 1918 roku.

Polskie lotnictwo zlokalizowało i udaremniło dalsze artyleryjskie działania niemieckie, prowadzone z Wysokiego Zamku.

Przebieg walk w dniu 13 listopada 1918 roku.

Ciężkie polsko-ukraińskie starcie na Kulparkowie. O sukcesie Polaków zadecydowała akcja prowadzona przez szwadron "Wilki", który zaatakował nieprzyjaciela od tyłu, od strony miejscowości Skniłów oraz Sokolniki. Ostatecznie w nocy z 13 na 14 listopada, Ukraińców pokonano na Zamarstynowie.

Przebieg walk w dniu 14 listopada 1918 roku.

Ukraińcom udało się odzyskać utracony w nocy Zamarstynów. Ciężki bój z Ukraińcami prowadzili także Polacy "Straceńcy" (przydomek nadany im od bronionej pozycji, czyli od Góry Starcenia). Wielkie wysiłki oraz ogromne poświęcenie nie wystarczyły do utrzymania odcinka. "Straceńcy" zmuszenie więc byli wzywać na pomoc Polaków z innych części Lwowa.

Przebieg walk w dniu 15 listopada 1918 roku.

W dniu 15 listopada miał miejsce największy atak strony ukraińskiej w rejonie Szkoły Kadeckiej. Pomimo zmasowanego ataku, Polacy odparli nacierającego wroga.

Przebieg walk w dniu 16 listopada 1918 roku.

Ukraińcy po raz kolejny przypuszczają atak na formacje polskie w rejonie Szkoły Kadeckiej. Po raz kolejny bez powodzenia.

Przebieg walk w dniu 17 listopada 1918 roku.

Trzeci atak ukraiński w pobliżu Szkoły Kadeckiej. Raz jeszcze nieudany. Polacy przystępują do kontrataku. Szturmują Koszary Wuleckie, opanowują Park Stryjski, docierając jednocześnie do południowych rogatek Lwowa, czyli do Persenówki. Ukraińcy na Persenówce zostają wyparci przez Polaków poza granice miasta. Wnioskują więc o zawieszenie broni i przerwanie dalszych walk.

W dniu 17 listopada, o godzinie 15, strona polska i ukraińska, podpisały akt zawieszenia broni. Mieszkańcy miasta mieli zostać podporządkowani wspomnianemu zawieszeniu, z nastaniem godziny 6 rano, dnia następnego.

Przebieg walk w dniu 20 listopada 1918 roku.

W mieście pojawiają polscy żołnierze. Do Lwowa przyjechali pociągiem. Na Dworcu Głównym byli o godzinie 14. Wojsko polskie we Lwowie w dniu 20 listopada, dysponowało 480 oficerami, 4276 szeregowcami, 18 armatami, 3 działkami, 4 miotaczami min, 3 pociągami pancernymi, 3 samolotami, 1 samochodem pancernym oraz 40 nowoczesnymi karabinami maszynowymi.

Przebieg walk w dniu 21 listopada 1918 roku.

O poranku dnia 21 listopada Polacy zasileni nowymi oddziałami (przysłanymi do miasta w dniu poprzednim), przystąpili do szturmu na pozycje Ukraińców. W ciągu całego dnia walk, starć i potyczek, zmusili stronę przeciwną do ostatecznego opuszczenia Lwowa.

Przebieg walk w dniu 22 listopada 1918 roku.

Z nastaniem dnia 22 listopada 1918 Lwów był nie tylko miastem wyzwolonym, ale i całkowicie polskim.