Nazizm

Za jego twórcę uważa się Adolfa Hitlera, który podstawowe zasady stworzonej przez siebie ideologii umieścił w książce zatytułowanej "Mein Kampf" ( z niemieckiego -"Moja walka"). Autorem podstaw nazizmu w charakterze doktrynalnym jest A. Rosenberg, z kolei pod względem jego ustroju teoretyczne podstawy stworzył K. Schmidt. Nazizm sformułował tezy mówiące o nadrzędnym znaczeniu rasy aryjskiej (czyli Niemców), która jest rasą panów. Głosił też hasła eliminacji ludności żydowskiej (ostateczne rozwiązanie kwestii żydowskiej). To Żydów oskarżał Adolf Hitler o antyniemiecką postawę podczas odbywającej się konferencji wersalskiej. To ich uważał za autorów podstawowych założeń traktatu pokojowego podpisanego w Wersalu.

W oczach nazistów to Żydzi stanowili główną przyczynę problemów związanych z tym, aby zachować w czystości rasę nordycką. Zgodnie z wytycznymi ideologii nazistowskiej Niemcy, będąc narodem panów ( Herrenvolk), musiały posiadać odpowiednią i przysługująca im z tego tytułu przestrzeń życiową (Lebensraum). Idea Lebensraumu miała na celu uzasadnienie polityki ekspansji prowadzonej przez Hitlera, która w sposób szczególny dotyczyła krajów słowiańskich oraz eksterminacji mieszkających na tych terenach ludzi. W latach 1933-1945 nazizm był podstawą polityki państwowej, jaka realizował III Rzesza.

Narodowosocjalistycza Niemiecka Partia Pracy (NSDAP) została ściśle powiązana z funkcjonowaniem aparatu państwowego. Przewodniczący partii narodowosocjalistycznej, a więc wódz (Führer) pełnił jednocześnie rolę przywódcy państwa oraz sił zbrojnych. Partyjna zasada wodzostwa (czyli Führerprinzip) musiała byś przestrzegana na każdym ze szczebli organizacji partyjnej, jak też administracji państwa. Nazizm stał się przyczyną zniewolenia tak narodu niemieckiego, jak też narodów państw, które stały się ofiarami rządów hitlerowskich. Towarzyyszyły temu masowe zbrodnie ludobójstwa. System nazistowski był jednym z najokrutniejszych systemów, jakie doświadczyła ludzkość.

Polacy, w swej trwającej przeszło tysiąc lat historii , niejednokrotnie byli świadkami i uczestnikami tragicznych momentów . Jednak nigdy przedtem w swoich dziejach nie zaznali tak ogromnego barbarzyństwa, okrucieństwa, i bestialstwa, które spadły na terytorium Polski, poczynając od września 1939 roku. Kiedy działania wojenne już ustały, niemieckie siły wojskowe oraz policyjne dokonały spalenia 55 polskich miast oraz 476 wsi. W czasie rządów sprawowanych przez wojsko ( czyli do dnia 25 listopada 1939 roku) hitlerowcy wykonali 714 egzekucji, których śmiertelnymi ofiarami stało się 16 336 osób. W późniejszym czasie miały miejsce represje o wiele bardziej dotkliwe i zakrojone na większą skalę. Część ziem polskich, które znalazły się pod okupacją hitlerowską, bezpośrednio wcielono III Rzeszy , a z pozostałego terytorium powstało tzw. Generalne Gubernatorstwo (inna nazwa to Generalna Gubernia). W obrębie III Rzeszy znalazło się więc: Pomorze, dawne województwo łódzkie, Zagłębie Dąbrowskie oraz zachodnie powiaty województwa krakowskiego. Niemcy przekazali Słowakom kilkadziesiąt gmin polskich, położonych w rejonie Podhala.Podstawę hitlerowskiej polityki względem Polaków stanowił krwawy terror, którego celem było biologiczne wyniszczenie polskiej ludności. Niemniej między polityką narodowościową na obszarach w sposób bezpośredni znajdujący się pod wpływami niemieckimi a metodami , jakie były stosowane na terenie Generalnej Gubernii istniała dość wyraźna różnica. W pierwszej sytuacji , polityka germanizacyjna miała być realizowana w jak najszybszym tempie, z kolei w drugim przypadku proces miał przebiegać w wielu etapach, co wymagało bez porównania dłuższego czasu. Na obszarach przyłączonych do państwa niemieckiego uznano, iż istnieją tam "wartościowe rasowo" odłamy polskiej ludności. Za pomocą stosowania przeróżnych i najbardziej wyszukanych środków propagandy, nacisku oraz szantażu i gróźb, próbowano wcielać do w ramy kategorii niemieckich grup o charakterze narodowościowym.

Towarzyszyło temu masowe wysiedlanie do Generalnej Gubernii albo też na roboty do Niemiec wszystkich tych elementów, które były określane mianem "niższych rasowo" lub też "wrogich niemczyźnie" (dotykało to głownie ludzi inteligentnych). Akcje te były poprzedzone przez działania o charakterze terrorystycznym, które były skierowane w ludność polską i żydowską. Kiedy wojska hitlerowskie wkroczyły na Pomorze zamordowały tam prawie 11 tysięcy Polaków, a w skali całego kraju zamordowanych było prawie 16 tysięcy. Była to odpowiedź na zniszczenie bojówek dywersantów niemieckich, które w Bydgoszczy zaskoczyły wycofującą się armię "Pomorze" 3 w dniu września 1939 roku. Brutalne represje dotknęły także inne miejscowości na Pomoru oraz w dawnym województwie poznańskim. W Katowicach , zaraz po opanowaniu tego miasta rozstrzelano harcerzy ( w liczbie 750), a także biorących udział w trzech kolejnych powstaniach śląskich. Do akcji wysiedleńczej z ziem zachodnich przystąpiono już w październiku 1939 roku i trwała ona aż do roku 1944, co zmusiło prawie milion obywateli polskich do opuszczenia kraju. Wysiedlenia objęły przeszło połowę dawnego województwa poznańskiego oraz łódzkiego. Ich miejsce zajęła ludność niemiecka ( prawie 350 tysięcy) , którą sprowadzono tutaj z państw europejskich . Na tym obszarze znalazło się także 370 tysięcy Niemców, którzy przybyli z głębi III Rzeszy. Akcjom deportacyjnym obejmującym Polaków, zakrojonym na szeroką skalę, towarzyszyły konfiskaty majątków połączone z grabieżą mienia osobistego. Także większość polskich przedsiębiorstw handlowych, przemysłowych i rolnych trafiała do rąk niemieckich poprzez przejęcie tych placówek przez władze niemieckie, jak też osoby podające się za Niemców (volksdeutschow).

Na polskich terenach, włączonych do państwa niemieckiego władze hitlerowskie osoby o narodowości polskiej uważały za "poddanych" , natomiast ludność żydowską i Cyganów za "bezpaństwowych". Narzędzie służące germanizacji stanowiła na przykład tzw. Niemiecka lista narodowa ( Volksliste), nad którą składały się 4 kategorie. Do dwóch pierwszych zapisywane były takie osoby, które przed wojną prowadziły działalność a rzecz narodu niemieckiego albo też otwarcie mówiły o swoim niemieckim pochodzeniu. Tacy ludzie mogli się cieszyć z posiadania obywatelstwa III Rzeszy.Do dwóch pozostałych grup należały osoby posiadające narodowość polską, którym narzucona została przynależność do narodu niemieckiego. I tak na przykład niemieckie brzmienie nazwiska a nawet żadne tego typu związki , a jedynie z założenie kazało widzieć w Ślązakach, Kaszubach i Mazurach, spokrewnionych z Niemcami społeczności. O ile przed wojną żyli w zgodzie z ludnością niemiecką. To ostatnie zastrzeżenie nie tyczyło się ostatniej, czwartej grupy, w której figurowanie na Volksliste było warunkowe. Podsumowując można powiedzieć, iż w grupie pierwszej i drugiej znalazła się zdecydowana większość osób rzeczywiście związanych z państwem niemieckim (było to 780tysięcy ludzi), natomiast grupie trzeciej i czwartej ( liczących razem 2,5tysiąca osób) znaleźli się Polacy, za sprawą groźby albo terroru, małżeństwa mieszane , jak również ludzie, którzy w ten sposób chcieli zachować swój majątek oraz osoby indyferentne narodowościowo, których nie brakowało na pograniczu dwóch terytoriów o charakterze etniczno- językowym.

Generalne Gubernatorstwo miało ulec całkowitej germanizacji po zwycięskiej wojnie prowadzonej ze Związkiem Radzieckim. Natomiast Polacy mieli zostać wówczas wysiedleni do azjatyckiej części państwa radzieckiego. W obecnej sytuacji - mając na uwadze potrzeby gospodarki wojennej - owe tereny miały spełniać rolę agrarno - surowcowego zaplecza III Rzeszy,a zarazem swoista kolonię, którą określano urzędowo jako "Nebenlandem", a więc kraj peryferyjny. Plany utworzenia z tego niewielkiego obszaru polskiego państewka, zostały opracowane przez samego Adolfa Hitlera w końcu września 1939roku.Szybko straciły jednak na aktualności w sytuacji odrzucenia niemieckich propozycji pokojowych względem strony alianckiej kosztem ich nowej kapitulacji o charakterze politycznym. Terror hitlerowski został skierowany przeciw całemu narodowi polskiemu, ale w sposób szczególny dotykał osoby, które nie ukrywały swych lewicowych poglądów . Dotyczył więc przede wszystkim komunistów, socjalistów ludowców, jak również działaczy przeróżnych stowarzyszeń o charakterze społecznym , kulturalnym, a nawet sportowym . działania terrorystyczne skierowane zostały także w stronę inteligencji polskiej , a w pierwszej kolejności tych grup społecznych, które mogły być inicjatorami ruchów narodowych . Hitlerowcy dążyli do przekształcenia narodu polskiego bezkształtną masę , na którą mieli się składać ludzie posiadający najniższy stopień wykształcenia i oświaty, których można wykorzystać do ciężkich niemal niewolniczych prac fizycznych , które miały służyć zwycięzcom. Aby zrealizować ten projekt okupanci niemieccy zlikwidowali całe polskie szkolnictwo wyższe oraz średnie. Funkcjonować mogły jedynie szkoły podstawowe, w których program nauczania został znacznie okrojony, a także kilka szkół zawodowych, które nie uprawniały do zdobycia świadectwa maturalnego. Jednocześnie został wydany nakaz, aby zniszczone zostały wszystkie polskie podręczniki szkolne dotyczące przedmiotów humanistycznych. Praktycznie całe zbiory w bibliotekach, urządzenia gabinetów szkolnych oraz placówek naukowych uległy spaleniu albo zniszczeniu. Zgodnie z instrukcjami skierowanymi do podległych organów władzy, nazwy typu " Polska", "państwo polskie" nie mogły pojawić się w żadnym miejscu. Wydane zostały nawet szczegółowo opisane nakazy usuwania z każdego miejsca polskich emblematów narodowych. Zalecano też zniszczenie dzieł kultury o treściach narodowych albo powiązanych z historią Polski, usuwano też portrety przedstawiające polskie postacie historyczne .

Obiektem bezprzykładnej dewastacji dzieł sztuki narodowej stał się między innymi Zamek Królewski w Warszawie, który uległ poważnym uszkodzeniom, a na skutek bombardowania- został zrównany z ziemią. Wyburzano nie tylko takie pomniki jak Pomnik Grunwaldzki w Krakowie,będący symbolem wiktorii Polaków nad niemieckim najazdem, ale na przykład pomniki Tadeusza Kościuszki, Adama Mickiewicza czy Stanisława Moniuszki. Zasoby biblioteczne oraz muzealne formalnie zostały uznane za własność państwa niemieckiego. W rzeczywistości zostały one zdewastowane, rozgrabione albo wywiezione do III Rzeszy. Niektóre z placówek kulturalnych zostały ponownie otwarte, lecz korzystać z nich mogły wyłącznie osoby narodowości niemieckiej. W analogiczny sposób rozwiązano sprawę funkcjonowania teatrów oraz obiektów sportowych, a także większości kin. W kinach, które zostały udostępnione Polakom , wyświetlane były przeważnie hitlerowskie filmy, o treści propagandowej. Naziści rozwiązali wszystkie partie polityczne działające w Polsce. Zlikwidowali też związki zawodowe, stowarzyszenia o charakterze społeczno- kulturalnym, a cały ich majątek trafił w ręce niemieckie. Ogłoszono również zakaz drukowania całej istniejącej dotychczas prasy polskiej. W ich miejsce pojawiły się nieliczne pisemka drukowane w języku polskim , które miały charakter prohitlerowski i nazwane były przez Polaków polska "prasą gadzinową".

Stolicą Generalnej Guberni nie była Warszawa, ale Kraków, który w propagandzie hitlerowskiej określany był mianem "praniemieckiego miasta" Jego założycielem miał być rzekomo mityczny bohater Wikingów - Krakus, potem zostało wybudowane dzięki osadnikom niemieckich. Na krakowskim Wawelu rezydował generał - gubernator, Hans Frank, który był jednym z głównych hitlerowców. Jak sam powiedział, otrzymał rządy nad tym krajem, aby przekształcić go- w sensie gospodarczym, politycznym i kulturalnym- w "kupę gruzu". Dążono do tego, aby Polacy zepchnięci zostali do poziomu niewolników ( i nie było w tym stwierdzeniu ani krzty przesady). W placówkach, w których pracowali Polacy został wprowadzony urzędowy podział pracowników na nadzór niemiecki oraz siły tubylcze, co wzorowane było na klasycznych zasadach kolonializmu. Mania narodowej wyższości wykształciła się na podłożu zwycięstw, jakie odnosiło niemieckie wojsko oraz nazistowska doktryna Adolfa Hitlera. Określanie Niemców jako " naród panów", a Polaków jako "podudzi", prowadziło do takiej sytuacji, iż ludność niemiecka miała zagwarantowany zbiór najróżniejszych przywilejów - a wśród nich: o wiele wyższy przydział artykułów pierwszej potrzeby, własne dobrze zaopatrzone sklepy oraz restauracje, oddzielne wagony, obsługa "bez kolejki" w sieciach handlowych oraz komunikacyjnych. Doszło nawet do takiej sytuacji, że większość ławek znajdujących się w parkach oraz innych miejscach rekreacyjnych oznaczano specjalnym napisem "tylko dla Niemców".

Terror, jaki stosował okupant przybierał stopniowo na sile. Doskonały tego przykład stanowi uwięzienie- przy użyciu podstępu- , a następnie wywiezienie do obozów koncentracyjnych kadry profesorskiej ( w liczbie 183 osób) krakowskich wyższych uczelni z Uniwersytetem Jagiellońskim na czele. Od połowy 1940roku zaczęto realizować akcję "AB" ( była to Nadzwyczajna Akcja Pacyfikacyjna) skierowaną przeciw przywódcom polskiego państwa podziemnego oraz byłym działaczom politycznym oraz kulturalnym. Ofiarami tej akcji stało się blisko 3500 ludzi. Następnie zaczęto tworzyć sieć obozów koncentracyjnych na ziemiach polskich, które z czasem zostały przekształcone w ogromną fabrykę śmierci. Największy tego typu obóz Konzentrationslager Auschwitz - Birkenau , został utworzony na przedmieściu Oświęcimia. Na początku funkcjonował jako obóz zagłady dla Polaków, a do pierwszych jego więźniów należała ludność polska, dopiero po pewnym czasie zaczęto umieszczać tam więźniów o innych narodowościach. Prace, jakie wiązały się ze stworzeniem tego obozu, nad którymi czuwał komendant Hóss, rozpoczęły się z początkiem 1940roku. W czerwcu pojawił się z Tarnowa pierwszy transport złożony z 700 więźniów politycznych. Następnie zaczęły przybywać transporty z Warszawy oraz pozostałych miast Polski, a transportu tego typu nie brakowało. W pobliżu obozu macierzystego, który mieścił się w budynku wcześniejszych koszar wojskowych, został utworzony obóz w Brzezince oraz 40 podobozów, które umiejscowiono przeważnie na obszarze Śląska. Pośród niezliczonej masy więźniów dominowali obywatele polscy (najwięcej było Polaków i Żydów) , a dalej - obywatele Jugosławii oraz Francji. W obozie tym w ciągu całego swego istnienia śmierć poniosło w sumie około 3 - 4 miliony niewinnych ludzi, którzy umarli na skutek głodu, różnych chorób, niehumanitarnych warunków. Znaczny odsetek ludzi został zamordowany w komorach gazowych albo za sprawą zastrzyków z fenolu. Obozy powstały również w Lublinie (Majdanek) , gdzie śmierć poniosło około 350 - 380 tysięcy ludzi, Treblince, Bełżcu i wielu innych. Ogółem hitlerowcy utworzyli przeszło 2 tysiące obozów oraz ich filii. Wraz z postępującą rozbudową niemieckiej machiny wojennej, znaczny odsetek mężczyzn niemieckich został włączony w szeregi wojskowe. Z tego też powodu pojawiło się zapotrzebowanie na niedrogą siłę roboczą , aby tym samym wyrównać jej niedobór tak w niemieckim przemyśle jak i w rolnictwie. W tym celu Polacy zostali zobowiązani do pracy przymusowej, zaś tzw. nadwyżki siły roboczej znalazły się w III Rzeszy.

Na skutek bestialskiej polityki nazistowskiej śmierć poniosła ogromna liczba ludzi, którzy zostali pozbawieni swoich majątków oraz przynależności narodowej.

Drugą ideologią , która zasługuje na ludzką pogardę jest komunizm...

W słownikach można znaleźć takie wyjaśnienia tego pojęcia:

"Komunizm (a z łaciny communis oznacza"wspólny") 1). filozoficzna, społeczna i polityczna ideologia oraz doktryna społeczna ( której twórcami byli Karol Marks oraz Friedrich Engels, a jej rozwinięcia dokonał Włodzimierz Lenin); zakłada ona powstanie społeczeństwa bez podziału klasowego, które jest równe i opiera się na wspólnym podziale pracy i dóbr,; własność prywatna nie istnieje, a władza należy do ogółu proletariatu, a taki stan można osiągnąć tylko na drodze rewolucji robotniczej. 2). komunizm utopijny -to przedmarksistowska teoria utworzenia państwa idealnego, które opiera się na zasadach równości oraz sprawiedliwości społecznej; prywatna własność środków produkcji tu nie występuje. 3). filozoficzna, społeczna i religioznawcza idea wspólnoty społecznej oraz posiadania, która jest gwarantem równości wszystkich jej członków; występowała na przykład w części średniowiecznych komunach o charakterze religijnym. 4). społeczny komunizm pierwotny - opiera się na strukturze równości członków danej zbiorowości pośród ludów pierwotnych; wspólnota pierwotna. 5). totalitarny ustrój społeczno-polityczno-ekonomiczny, realizowany w ZSRR, po Ii wojnie światowej narzucony został państwom Europy Środkowej oraz Wschodniej , opiera się na monopolu władzy, która skupiona jest w rękach jednej partii, centralnym planowaniu gospodarki oraz istnieniu państwowej własności środków produkcji."

Nienawiść do państwa polskiego od wielu już lat była wpajana radzieckiemu społeczeństwu , co znalazło swoje odbicie prawie że natychmiast po tym, jak na ziemie polskie wkroczyły oddziały Armii Czerwonej stosując niczym nieskrępowany terror, gwałt oraz dokonując masowych mordów. Rozrzucane ulotki miały zachęcać do samosądów nad ludnością polską oraz wszelkiego rodzaju wrogami klasy robotniczej. Ich ofiarą zostali nie tylko oficerowie Wojska Polskiego, ale też cywile. Komuniści nierzadko dopuszczali się podpalania dworów oraz rabowania mieszkań. Wiele miejscowości stało się polem masowych rzeźni, które nie oszczędziły nawet kobiet z dziećmi. Istotny element komunistycznej polityki, zwłaszcza w początkowym stadium, poprzedzającym ustanowienie władzy NKWD jako "urzędy administracji tymczasowej", stanowiła propaganda skierowana przeciw narodowi polskiemu, poprzez wykorzystanie dawnych konfliktów na tle narodowościowym. Bez żadnych skrupułów podżegano ludność białoruską oraz ukraińską, aby pomściła krzywdy doznane w czasie istnienia II Rzeczypospolitej.

Od momentu formalnego włączenia polskich województw w granice Rosji radzieckiej, komuniści wyrugowali ze szkół język polski , a w jego miejsce wprowadzono język białoruski albo też ukraiński. W systemie nauczania obowiązkowa była nauka języka rosyjskiego. Dlatego też nauka tego języka została narzucona Polakom, a oprócz tego obowiązkowa była lekcja wychowania obywatelskiego, oparta na założeniach doktryny komunistycznej historii Rosji oraz ZSRR. W szkołach nie mogło być krzyży, a nauka religii była surowo zakazana. W celu zrealizowania tych zadań, lekcje prowadzili radzieccy pedagodzy albo miejscowi nauczyciele, którzy zapewniali o swojej lojalności względem nowego systemu. Większość polskich pedagogów, jak również innych reprezentantów polskiej inteligencji, została aresztowana jako pierwsza, a następnie deportowana w głąb państwa radzieckiego. Szczególnych represji doświadczył polski Kościół katolicki. Komuniści dokonywali konfiskaty majątku kościelnego, natomiast przedmioty związane z kultem religijnym ulegały profanacji oraz zniszczeniu. Znaczny odsetek księży katolickich został wymordowany we wrześniu 1939 roku. Ci, którym udało się zachować życie, zostali aresztowani w przeciągu następnych tygodni. Budynki sacralne zostały zamienione w magazyny, kina albo też radzieckie kluby "ligi bezbożników". Posługując się całym szeregiem specjalnych zarządzeń, komuniści próbowali doprowadzić do tego, aby społeczeństwo zamieszkujące nowo zdobyte obszary uległo jak najszybciej pauperyzacji. Stąd nieustanne rekwizycje, konfiskaty oraz najprzeróżniejsze obowiązkowe świadczenia, które stały się przyczyną nędzy wielu rodzin. Sklepy, w których nie brakowało towaru, teraz świeciły pustakami. Podstawowe produkty, niezbędne do życia stały się przyczyną długich kolejek w sklepie. Ludność poddana ciągłym walkom o bochenek chleba nie miała siły, ochoty ani czasu na działania konspiracyjne oraz utworzenie ruchu oporu. Nieprzerwanie NKWD dokonywało aresztowań tzw. "wrogich i szkodliwych elementów", wybitnych działaczy politycznych oraz społecznych, dawnych polskich urzędników administracyjnych, posiadaczy ziemskich , a także wielkich przemysłowców. Wysuwając pod ich adresem różne oskarżenia stawiani byli przed sądem, a następnie skazywani na karę śmierci albo długotrwały pobyt w obozach pracy. Aresztowaniami tego typu zostało objętych prawie 200 tysięcy ludzi. Inny, niemniej dotkliwy dla Polaków rodzaj represji, polegał na przymusowym wcielaniu mężczyzn do oddziałów Armii Czerwonej. Stosując takie metody społeczeństwo polskie odczuwało klimat takiego strachu, w którym wszyscy mogli się spodziewać - w każdej chwili- zaaresztowania. Te pozbawione na ogół skoordynowania akcje nierzadko stanowiły wstęp do o wiele bardziej zaplanowanej akcji wyeliminowania Polaków. Miała ją stanowić kilkuetapowa deportacja - o charakterze masowym- ludności polskiej w głąb Rosji. Pierwsza tego typu akcja została przeprowadzona w dniu10 lutego 1940roku.i objęła przeszło 240 tysięcy ludzi. Całe rodzinny były prowadzone na bocznice kolejowe , i mogły wziąć ze sobą wyłącznie niezbędne przedmioty.

W wagonach towarowych byli oni transportowani w godnych pożałowania warunkach, które przemieszczały się w kierunku północno - wschodnich obszarów europejskich części Rosji stalinowskiej. O ile pierwsza z akcji deportacyjnych tyczyła się ogółu całych miejscowości albo określonych dzielnic miasta, to z kolei druga - z dnia 13 kwietnia 1940 roku miała już bardziej wybiórczy charakter. Objęła ona 320tysięcy ludzi, a zwłaszcza kobiety oraz dzieci z takich rodzin, których ojców wywieziono na skutek aresztowań na jesieni 1939 roku. Ludzie objęci deportacją z kwietnia tego samego roku, zostali skierowani w przeważającej części w rejon Kazachstanu. Warunki, jakie tam panowały, były dla Polaków niezwykle trudne. W wyniku głodu oraz wyczerpującej pracy dochodziło do rozprzestrzeniania się licznych chorób, które powodowały dużą śmiertelność, szczególnie pośród dzieci. A końcem czerwca 1940 roku władze komunistyczne rozpoczęły trzecią akcję deportacyjną, która pochłonęła prawie 240.tysięcy ludzi, ale tym razem tych, którzy uchodząc przed Niemcami znaleźli się na obszarze okupacji radzieckiej. Po upływie roku we względnym pokoju, komuniści zainicjowali następną wielką akcję deportacyjną. W czerwcu 1941 roku na wschodzie znalazło się prawie 300 tysięcy kolejnych osób. Okupacja radziecka , którą usankcjonował hitlerowsko- stalinowski pakt o przyjaźni i granicach istniał przeszło 20 miesięcy. W tym czasie zagładzie albo deportacjom z miejsc dotychczasowego pobytu, zostało poddanych przynajmniej 1 700 tysięcy obywateli państwa polskiego. Tak wielka liczba ludności w niedługim czasie została zdziesiątkowana przez okropne warunki bytowe. W taki oto sposób Polacy z obszarów zajętych przez ZSRR , zostali pozbawieni nie tylko elit intelektualnych, ale też grup posiadających wyższą świadomość polityczną. O tym ,jak bezwzględna i barbarzyńska była polityka realizowana przez najeźdźcę, bardzo dobitnie świadczy los, jakiego doświadczyły tysiące polskich więźniów politycznych w początkowym okresie hitlerowskiej agresji na Związek Radziecki, co nastąpiło w dniu 22 czerwcu 1941 roku. W sytuacji kłopotów związanych z ewakuacją więźniów, dopuszczona się ich wymordowania. Tylko w dwóch więzieniach we Lwowie działacze NKWD rozstrzelali ogół więźniów posiadających większe wyroki sądowe, a także ludzi schorowanych i niezdolnych do wymarszu- a więc ogółem zamordowano tam 8 tysięcy ludzi. W analogiczny sposób potraktowani zostali więźniowie przebywający na Wileńszczyźnie (w Prowieniszkach i Wilejcu).

Pośród zamordowanych nie brakowało kobiet oraz małych dzieci. Ogromne stosy rozkładających się ciał znaczyły trasy ewakuacyjne. Słabsi pod względem fizycznym więźniowie nie mogąc sprostać trudom marszu, byli przez funkcjonariuszy NKWD zakłuwani bagnetami albo zabijani przy użyciu broni palnej. Z kolei tylko z politycznych pobudek dokonano masowego mordu na polskich jeńcach wojennych, którzy byli przetrzymywani w radzieckich obozach jenieckich. Niespełna 15 tysięcy oficerów i żołnierzy Wojska Polskiego, którzy na skutek klęski kampanii wrześniowej z 1939 roku, trafili do radzieckiej niewoli, zostało umieszczonych w trzech dużych obozach w Kozielsku, Ostaszkowie oraz w Starobielsku. Na wiosnę 194o roku polscy jeńcy wojenni zostali wywiezieni z wyżej wymienionych obozów w nieznanym kierunku. Aż do dnia 17 kwietnia 1943 roku nie było na ich temat żadnych wiadomości ( na temat zbrodni katyńskiej).

Tak nazizm, jak i komunizm przyczyniły się do ograbienia z narodowości licznych Polaków. Konfiskowano ich domy oraz gromadzony przez lata majątek. Naziści i komuniści odbierali im też najcenniejszy skarb w postaci życia. Znaczny odsetek polskiej ludności straciło życie w niemieckich obozach koncentracyjnych oraz radzieckich łagrach. Stąd też obie te ideologie zasługują na naszą pogardę. My, jako kolejne pokolenie Polaków jesteśmy zobowiązani do tego, aby pod żadnym pozorem nie doprowadzić do powtórzenia się tak okrutnej lekcji historii, która dotyczyła naszych rodaków.