1. Dekret z 5 listopada 1916 roku.
Rządy Niemiec (Wilhelm II) i Austro - Węgier (Franciszek Józef) podjęły decyzję ogłoszenia deklaracji ogłaszającej odrodzenie Królestwa Polskiego. Wydając odezwę do Polski zapowiedziano utworzenie samodzielnego państwa z konstytucją. Miała to być monarchia dziedziczna, a kwestia granic i niezawisłości nowo powołanego państwa miała zostać omówiona w późniejszym terminie. Formalnie Królestwo miało być państwem samodzielnym, ale zależnym od zachodniego i południowego sąsiada. Nie ulega jednak wątpliwości, że odezwa miała charakter manifestu, który jednak niewiele zmieniał i miał symboliczny wydźwięk. Zaczęto zwracać uwagę na sprawę polską, jednak państwom centralnym zależało przede wszystkim na pozyskaniu polskiego rekruta i sympatii społeczeństwa niż na utworzeniu niezależnego państwa polskiego.
2. Odezwy państw Ententy.
Sytuacja militarna państw centralnych zmuszonych do działania na dwóch frontach zmusiła ich do konieczności pozyskania nowych sił. Piłsudski zamierzał wykorzystać ten cel dla osiągnięcia jak największych korzyści. Rządu polskiego jednak nie powołano ale rozporządzeniem z 9 grudnia 1916 roku zadecydowano o utworzeniu w Warszawie Tymczasowej Rady Stanu (Wincenty Niemojowski). W składzie Tymczasowej Rady Stanu znalazł się sam Piłsudski, jako referent do spraw wojskowych. Z orędziem do Polaków wystąpił sam prezydent Woodrow Wilson, który 22 stycznia 1917 roku stwierdził, że warunkiem przyszłego pokoju musi być Polska zjednoczona i niepodległa. reakcje państw zachodnich skłoniły również naszego wschodniego sąsiada do opowiedzenia się w tej konkretnej sprawie. Z powołaniem wolnej Polski wystąpił też car Mikołaj II - 25 grudzień 1916 rok, który wymienił stworzenie Polski, złożonej ze wszystkich trzech części. Piotrogrodzka Rada Delegatów Robotniczych i Żołnierskich uchwaliła "Odezwę do narodu polskiego" wyraziła życzenie powstania demokratycznej republiki polskiej (27 marzec 1917 rok). Manifest do Polaków wydał także Rząd Tymczasowy, który zapowiedział utworzenie państwa polskiego ze wszystkich terytoriów polskich. Miało być one związane sojuszem wojskowym z Rosją będąc w swobodnej unii. W rezultacie prezydent Francji Raymond Poincare podpisał 4 czerwca 1917 roku dekret o utworzeniu armii polskiej we Francji.
3. Rosja i Francja - utworzenie wojska polskiego.
Odezwa Komisji Piotrogrodzkiej doprowadziła do powołania armii polskiej w Rosji. W samym Związku Radzieckim przebywało około 500 tysięcy Polaków, a w armii austriackiej i niemieckiej było około tysiąca obywateli polskich zatrzymanych w czasie wojny. Na obszarze Związku Radzieckiego powstała polska 1 dywizja strzelców, której dowódcą został gen. Bylewski. Podobne jednostko wojskowe utworzono także we Francji, a podporządkowane zostały bezpośrednio Komitetowi Narodowemu Polskiemu z siedzibą w Paryżu, którego przewodniczącym był Roman Dmowski. Wśród ochotników byli nie tylko Polacy, ale również żołnierze wielu narodowości, jak Francuzi, Belgowie, Amerykanie, Kanadyjczycy, a nawet Brazylijczycy. Państwa alianckie uznały ten organ za oficjalne przedstawicielstwo polskie, a działalność KNP okazała się bardzo pożyteczna dla sprawy polskiej. Jednocześnie działała w Polsce Polska Organizacja Wojskowa i Tymczasowa Rada Stanu. A w lipcu 1917 roku ogromna większość żołnierzy I i III Brygady Legionów odmówiła złożenia przysięgi i w rezultacie zostali internowani.
4. Lipiec 1917 rok.
9 lipca 1917 roku doszło do odmowy złożenia przygotowanej przez Austriaków przysięgi wojskowej. Większość żołnierzy pochodząca z I i III Brygady Legionów w skutek tego wydarzenia zostali internowani w Beniaminowie, w Łomży i w Szczypiornie. Józef Piłsudski 21 lipca 1917 roku został aresztowany i przewieziony do Magdeburga. Po złożeniu przysięgi przez II Brygadę utworzono z jej żołnierzy Polski Korpus Posiłkowy, który pozostawał pod zwierzchnictwem austriackim. 12 września 1917 roku powołano do życia najwyższą władzę państwa polskiego Radę Regencyjną w Warszawie, w skład której wchodzili arcybiskup warszawski Aleksander Kakowski, prezydent Warszawy Zdzisław Lubomirski, prawnik Józef Ostrowski. Na czele nowego rządu stanął Jan Kucharzewski.
5. Skutek rewolucji bolszewickiej i jej odniesienie do sytuacji polskiej.
W listopadzie 1917 roku bolszewicy rozpoczęli w Piotrogrodzie powstanie. Jej konsekwencją było wydanie Deklaracji Praw Narodów Rosji, w której zapewniono walczącym narodom możliwość do samookreślenia i utworzenia niepodległego państwa. Zasada ta nie został zrealizowana i jej słowa pozostały niezrealizowane.
6. Ostatnia faza II wojny światowej i sprawa polska
Sytuacja walczących Polaków została nagłośniona w skutek aktu 5 listopada 1916 roku. Przywódcy wielu krajów zaczęli odnosić się pozytywnie do kwestii niepodległościowej państwa polskiego. 8 stycznia 1918 roku prezydent Woodrow Wilson w orędziu do Kongresu określił swój pokojowy program, który potocznie nazywano 14 punktów. W przedostatnim punkcie była mowa o powstaniu niepodległego państwo polskiego, obejmującego terytoria zamieszkane przez ludność niezaprzeczalnie polską.
