Wiek XIX charakteryzował się niespotykanym do tej pory wyżem demograficznym. Wszelkie dziedziny życia, w tym najważniejsze jak przemysł czy rolnictwo wymagały gruntownej reorganizacji. Nastawione dotąd na małą produkcję zakłady nie były w stanie dostarczyć wystarczającej ilości towaru na rynek zbytu (w tym żywności), na które to coraz większe zapotrzebowanie zgłaszała ludzkość. Powstawały wielkie manufaktury, które powoli nastawiały się na masowe wytwórstwo zapominając przy tym niejednokrotnie o prawach pracowniczych. Z kolei na wsiach starano się podnieść wydajność z hektara poprzez stosowanie nowej metody zasiewu. Jednakże duże dysproporcje ziemi między szlachtą a chłopami pododawała powstawanie licznych niepokoi społecznych. Aby przystosować się do nowych warunków i walczyć o swoje prawa poszczególne grupy społeczne zaczęły zakładać partie polityczne, których zadaniem było reprezentowanie ich interesów. Najważniejsze typy tych partii to:
- partie chłopskie- starające się o poprawę bytową ludności wiejskiej poprzez nadawanie ziemi chłopom, zmniejszanie obciążeń względem panów feudalnych i władców oraz możliwość decydowania o własnym losie
- partie robotnicze- zrzeszające klasę robotników wielkich zakładów produkcyjnych, walczące o prawa pracownicze, zmniejszenie wymiaru godzin pracy, lepsze warunki i wyższe wynagrodzenie (charakter socjalistyczny, socjaldemokratyczny)
- partie narodowe- reprezentujące interesy danego narodu, zrzeszające patriotów, niejednokrotnie miały charakter nacjonalistyczny (nietolerancja w stosunku do cudzoziemców)
Legalne partie posiadały prawo wystawiania swoich kandydatów na członków krajowych parlamentów. Ich udział w życiu politycznym w XIX wieku wyraźnie się zwiększył. Było to uwarunkowane zwiększeniem udziału grup społecznych takich jak robotnicy i chłopi w życiu społecznym.
