|
284-305
|
Panowanie Dioklecjana rozpoczynającego gruntowną reformę ustroju
|
|
306-337
|
Panowanie Konstantyna kontynuującego reformy Dioklecjana
|
|
312
|
Konstantyn zmienia politykę religijną cesarstwa, nawracając się na chrześcijaństwo i aktywnie wspierając jego rozwój
|
|
360-363
|
Panowanie Juliana zwanego Apostatą, czyli Odstępcą, nieudana próba zahamowania rozwoju chrześcijaństwa
|
|
364-375
|
Walentynian I prowadzi ciężkie walki z:
|
|
378
|
Walans, walczący z Gotami od kilku lat, ginie w bitwie pod Adrianopolem
|
|
379-395
|
Panowanie Teodozjusza Wielkiego, który rozwiązuje problem gocki, wpuszczając Gotów w granice cesarstwa i biorąc na służbę gockie oddziały
|
|
380
|
Edykt czyniący z katolicyzmu jedyną dopuszczalną religię w imperium
|
|
391-392
|
Kolejne edykty zakazujące kultu pogańskiego
|
|
395
|
Przed śmiercią Teodozjusz dzieli cesarstwo między synów, Arkadiusz i Honoriusza; podział na dwie części: wschodnią i zachodnią, pozostaje trwały
|
|
406
|
Początek tak zwanej wielkiej wędrówki ludów, barbarzyńcy po wielkim zamarzniętym Renie przechodzą do Galii, a następnie opanowują Hiszpanię
|
|
408
|
Wizygoci pod wodzą Alaryka wchodzą na teren Italii
|
|
410
|
Zdobycie Rzymu przez Alaryka, który wycofuje się szybko z miasta i następnie penetruje teren Galii
|
|
429
|
Wandalowie opanowują Afrykę Północną
|
|
451
|
Inwazja Hunów pod wodzą Attyli na część zachodnią imperium, po śmierci Attyli w 453 imperium Hunów rozpada się
|
|
476
|
Pozbawienie władzy ostatniego cesarza zachodniego Rumulusa Augustusa, z poparciem senatu w Italii rządzi barbarzyńca Odoaker
|
|
493
|
Ginie Odoaker, w Italii przejmują władzę Ostrogoci z królem Teodorykiem Wielkim, który zapewniwszy sobie poparcie ludności rzymskiej Italii, przynosi jej- ostatni na długo- okres pokoju i prosperity
|
|
527-565
|
Panowanie Justyniana, próbującego odbudować państwo rzymskie w jego historycznym kształcie. W wyniku zwycięskich wojen odzyskuje Afrykę Północną i Italię, a także część Hiszpanii. Wysiłek ten miał jednak fatalne skutki dla cesarstwa wschodniego, niezdolnego do aktywnej polityki na Zachodzie wobec zagrożenia na granicy wschodniej i na Bałkanach
|
