Władza republiki znajdowała się w rękach elity, zdecydowanie zamożniejszej od tej ateńskiej. Jej bogactwo zauważalne w ilości posiadanej ziemi, powiększane było głównie dzięki wojnom:
- Zajmowaniu zdobytej ziemi,
- Łupom w postaci kosztownych przedmiotów,
- Zyskiwanie niewolników.
Najbardziej ucząca się grupa zwana nobilitas (czyli szlachetnie urodzeni), składała się przede wszystkim z przedstawicieli rodzin, które sprawowały niemal zawodowo najwyższe stanowiska. Zasługi ojców i dziadów dla republiki były dobrym argumentem przy wyborach synów i wnuków. Młody człowiek w Rzymie nie miał innej drogi opanowywania podstaw polityki niż obserwacja poczynań ojców na co dzień. Ci, którzy jako pierwsi w swojej rodzinie osiągali wysokie stanowiska nazywani byli "ludźmi nowymi".
Stosunki społeczne w Rzymie wyróżniały się wyraźną i określoną przez prawo zależnością między rodzinami uboższych obywateli, a wpływowymi rodzinami, zachowującymi dziedzicznie swą pozycję. Klientela, czyli mniej zamożni, stanowiła potężny instrument gry politycznej. Klienci głosowali zazwyczaj, jak im zalecali patroni, czyli bogaci, w zamian za to mieli zapewnioną pomoc w razie trudności materialnych. Patroni byli również zobowiązani do obrony klientów w sądach.
