Państwo polskie za czasów panowania Mieszka I było zróżnicowane, gdyż obejmowało swoim zasięgiem różne plemiona, które chociaż miały zbliżony do siebie język oraz kulturę, to nie mały między sobą innych powiązań. To właśnie do Mieszka należało zjednoczenie tych plemion w jedno społeczeństwo. Musiał on także utrzymać pozycję na renie międzynarodowej oraz spełnić wymagania możnych, czyli podbijać kolejne ziemie. Władca zajął ziemię Lubuską, natomiast w 960r. rozpoczął ekspansję na obszarach północno-zachodnich, gdzie dążył do zająca wyspy Wolin oraz ujścia Odry.

Na terytorium państwa Mieszka znajdowało się wiele obszarów, na których żyły plemiona posiadające własne miejsca kultu oraz bóstwa, co jeszcze bardziej utrudniało stworzenie jednolitego państwa. Mieszka zmierzł więc do likwidacji tych odrębnych kultur. Szansę upatrywał więc władca w przyjęciu chrześcijaństwa. Wówczas już południowi sąsiedzi, czyli książęta czescy przyjęli chrześcijaństwo, podobnie zresztą jak Niemcy na zachodzie. Jedynie Ruś nadal opierała się na plemiennych kultach. Właśnie religia chrześcijańska, która zakładała wiarę w jednego Boga, była szansą na złamanie monopolu wielobóstwa w słowiańskich wierzeniach.

Mieszko I zachował jednak zdroworozsądkowy stosunek do cesarstwa. Pomimo że od 963r. toczył wojnę z panami niemieckimi o Pomorze Zachodnie oraz inne obszary pograniczne, to zawarł sojusz z ich władzą zwierzchnią, czyli z cesarstwem.

Cesarz niemiecki Otton I planował utworzenie w Magdeburgu arcybiskupstwa przeznaczonego dl słowiańskich ziem. Powstało ono w 968r. Jednak Mieszko wykazał się sprytem i w 965r. poślubił czeską księżniczkę Dobrawę, która była córką Bolesława I. Małżeństwo to miało zapobiec politycznemu uzależnieniu ziem polskich od Sasów. Ślub umożliwił mu nawiązanie kontaktów z Kościołem za pośrednictwem Czechów. W 966r. Mieszko przyjął chrzest, co umożliwiło chrystianizację całego kraju.

Dwa lata później przyjechał do Polski biskup Jordan z Rzymu, którego zadaniem było zorganizowanie struktur Kościoła w kraju. Kościół bezpośrednio podlegał Rzymowi i papieżowi. Dzięki przyjęciu chrztu poprawie uległy stosunki z cesarstwem. Mieszkowi udało się zachować niezależność kraju od cesarstwa. Zobowiązał się jednak do zbrojnego i materialnego wsparcia królestwa niemieckiego w akcjach, które służyły obronie Kościoła oraz szerzeniu chrześcijaństwa.

Wypełniając swoje obowiązki Mieszko walczył z Wioletami, czyli słowiańskim ludem, zamieszkującym obszary północno - zachodnie. Wielecki zagrażali również Polsce, ponieważ atakowali Pomorze. Mówiono, że władca Polski przyjaźnił się z Ottonem I, jednak ich osobiste kontakty nie uchroniły obu krajów przed walkami.

W 972r. miała miejsce bitwa pod Cedynią, w której to Mieszko pokonał margrabiego Hodona, który chciał sparaliżować polskie działania na Pomorzu Zachodnim. W rezultacie Mieszko został wezwany przez Ottona. Musiał on oddać na carski dwór swojego syna Bolesława w ramach zadośćuczynienia.

Po śmierci cesarza Ottona I skończył się okres dobrych stosunków polsko - niemieckich. Meszko odmówił wypłacania cesarstwu trybutu oraz zaczął ingerować w wewnętrzne sprawy Niemiec. Przede wszystkim opowiedział się przeciwko wyborowi Ottona II. Jednak Otton I został cesarzem, a stosunki między państwami uległy znacznemu pogorszeniu. W 979r. Otton II wyprawił się przeciwko Polsce ale wyprawa ta zakończyła się jego klęską.

W 980r. narodził się pomysł, by Mieszko I poślubił Odę - córkę margrabiego Teodoryka, co umożliwiłby utrzymanie pokojowych stosunków.

Polityka pierwszego władcy Polski była więc bardzo rozważna i ostrożna. Dzięki niej Mieszko I wygrał konflikt czesko - niemiecki i włączył do obszarów Polski tereny górnej Odry i Wisły. Mógł on pozwolić sobie na budowanie mocnego organizmu politycznego. Mieszkowi udało się zachować dużą niezależność wobec Niemiec .

Następcą Mieszka I był jego syn Bolesław Chrobry. Otrzymał on w spadku państwo rozległe oraz o dosyć silnej pozycji na arenie międzynarodowej. Stosunki polsko - niemieckie były dosyć dobre i nie zepsuło ich wygnanie z Polski Ody i jej synów,

Jeżeli chodzi o wschodniego sąsiada - Ruś, to Włodzimierz I zagarnął w 981r. Przemyśl oraz Wielkie Grody Czerwieńskie. Jednak więcej konfliktów raczej nie odnotowano.

Mieszko I odniósł zwycięstwo w konflikcie z Czechami, zaanektował Śląsk, a także prowincję krakowską. To sprawiło, że umocnił pozycję Piastów na południu kraju. Jednak taka polityka pozostawiła pewne żale i zatargi, które były nie bez znaczenia dla późniejszej polityki Bolesława Chrobrego.