Proces powstawania państwa francuskiego był dość długi. Francja w początkowym okresie nie miała bowiem wielkiego znaczenia, a jej królowie silna monarchię tworzyli stopniowo. Przeszkodą zwiększenia stanu posiadania, była dla Francji Anglia, z którą często toczyła boje o terytoria. W wieku dziewiątym rozpadło się imperium Karola Wielkiego. Potomkowie Karola, określani mianem Karolingów nie zdołali utrzymać wielkości państwa. Po śmierci ostatniego z Karolingów, władcą został obrany Hugo Kapet, który zapoczątkował dynastę Kapetyngów. Dobra Kapeta, określane mianem "France" stanowiły niewielki obszar wokół Paryża. Władzę na pozostałych terytoriach sprawowali książęta Normandii. Dynastia Kapetyngów okazała się na tyle silna, iż stopniowo poszerzała swe terytoria i w konsekwencji sprawowała swe rządy we Francji do roku 1382 roku. Za czasów dynastii Kapetyngów tron był dziedziczny, co więcej król, sam przed swoją śmiercią dokonywał koronacji syna, by w ten sposób zapobiec konfliktom na tle sukcesji. Do wieku dwunastego królewskie posiadłości Kapetyngów stale się powiększały, a królowie, chodź nie wszyscy wzorowi, cieszyli się dużym autorytetem, co w epoce średniowiecza było bardzo ważne. W latach 1108-1137 władcą był Ludwik VII, który zahamował samowolę możnowładców w obrębie królewskich posiadłości. W 1066 książę Normandii Wilhelm dokonał podboju Anglii, przez co stanowił potencjalne zagrożenie dla Korony. Ponad to w wyniku zawierania małżeństw pomiędzy rodami książęcymi powstało imperium Plantagenetów. W imperium tym Henryk XI rządził Anglią, Normandią, Bretanią. Andegawenią oraz Akwitanią. Z Henrykiem XI oraz jego następcą Ryszardem Lwie Serce, walki toczył Filip XI August (1180-1223), który był jednym z wybitniejszych Kapetyngów. W końcu udało mu się znacznie osłabić wrogów. Miało to miejsce za panowania Jana Bez Ziemi w latach 1199-1216. Filip skonfiskował ziemie Jana i zaczął podbój Normandii, Anjou i innych terenów północnej Francji. W roku 1214 Jan przegrał bitwę pod Bouvines. W ten sposób Filip objął panowanie na tych obszarach. Następnie rozpoczął próbę konsolidacji zajętych obszarów. Nieco później bo w roku 1271 do Francji została przyłączona Langwedocja. Wcześniej w Langwedocji wielką popularnością cieszyła się heretycka sekta albigensów. Wojny francuskich baronów z ta sektą doprowadziły do całkowitego zniszczenia dość oryginalnej kultury, która była charakterystyczna dla tego terytorium. W wieku XIII Francja zaczęła uchodzić za kulturalne centrum Europy. Tu rozwijała się sztuka, powstało wiele pięknych katedr jak na przykład katedra w Chartres, Reims czy Amiens, tu tez kwitła literatura i rozwijała się teologia. Do umocnienia pozycji Francji przyczynił się także Ludwik IX, który swe rządy sprawował w latach 1226-1270. Ludwik IX uchodził wówczas za władcę wzorowego, do którego o poradę zwracali się inni monarchowie. Następcą Ludwika IX został panujący w latach 1285-1314, Filip IV. Za jego panowania odnowiony został konflikt z Anglią, w 1302 roku została stoczona przegrana bitwa pod Courtrai, oraz zaostrzył się konflikt z stolica apostolską. Filip IV bowiem popadł w konflikt z papieżem Bonifacym VIII, który do historii przeszedł jako jeden z najbardziej stanowczych papieży. Filip odniósł triumf nad Bonifacym i tym samym dowiódł siły powstającego państwa, państwa mającego charakter narodowy. Filip prowadził politykę ekspansji: ograbiał Żydów, przejmował dobra templariuszy. Dynastię Kapetyngów zakończyło panowanie w latach 1322-1328 Karola IV. Dynastia Kapetyngów w sumie obejmowała panowanie czternastu królów. Po Karolu IV tron przejął Filip VI, rządzący w latach 1328-1350. Filip VI pochodził jednak z dynastii Walezjuszy. Tym samym od roku 1328 do roku 1589 Francja znajdowała się pod panowaniem królów pochodzących z Dynastii Walezjuszy. Filip przejął bardzo silna monarchię, jednakże nie obejmowała ona Bretanii, Flandrii oraz południowo-zachodniej Francji, która wówczas była pod panowaniem Anglii. Narastające problemy, nie tylko z Anglią ale i z książętami Burgundii, w konsekwencji doprowadziły do stuletniej wojny pomiędzy Francją i Anglią. Wojna ta toczyła się w latach 1337-1453. Legendarna postacią tej wojny jest siedemnastoletnia dziewczyna, która dowodziła kilkutysięczną armią francuską - Joanna D'Arc, która zwana jest "Dziewicą Orleańską". Potęgę państwa francuskiego zapoczątkowała więc dynastia Kapetyngów. Następne po niej czyli dynastie Walezjuszy oraz Burbonów ( dynastia ta była dynastią panującą w latach 1589-1848) w wyniku prowadzonych wojen zjednoczyli i umocnili francuskie terytoria. Jednak Scyt swego rozwoju oraz świetności Francja osiągnęła za rządów Ludwika XIV. Był to wiek siedemnasty. Jako jeden z najsilniejszych i jeden z najbardziej zaludnionych wówczas krajów Europy, Francja wywarła bardzo duży wpływ na europejską kulturę, europejska ekonomie oraz politykę.
