Początki arabskich podbojów związane są ściśle z wyznawaną przez nich religią - islamem. Największy prorok islamu, którym był Mahomet, głosił, że należy nawrócić jak największą część świata na jedyną prawdziwą wiarę - wiarę w Allaha. Podboje rozpoczęły się od śmierci Mahometa w 632 roku. Po jego śmierci rządy objął jego teść - Abu Bakr, który władał do 634 roku. W momencie śmierci tego pierwszego kalifa, cały półwysep arabski był w rękach muzułmanów. Jego następca kalif Omar (Umar Ibn al - Chattab) podbił tereny dzisiejszej Palestyny, Syrii, Egiptu, Libii i Iraku. Prowadził walkę z Cesarstwem Bizantyjskim oraz z Persją. Po jego śmierci przywódcami Arabów byli kolejno: Usman Ibn Affan i Ali Ibn Abi Talib, którzy powiększyli zdobycze muzułmanów zdobywając Armenię i resztę terytorium należącego wcześniej do państwa Persów. W 661 roku władzę w państwie arabskim przejęli kalifowie z dynastii Ummajadów. Ich stolicą był Damaszek. Za panowania tej dynastii zasięg arabskiego panowania uległ znacznemu zwiększeniu. Pierwszym ich łupem była Cezarea Kapadocka, natomiast w 670 roku rozpoczęły się wyprawy do Tunezji, którą wkrótce zdobyli. W 678 roku podjęli także pierwszą, nieudaną próbę zdobycia Konstantynopola, jednak przegrali bitwę z armią bizantyjską. Kolejne przedsięwzięte przez nich wyprawy objęły obszary Algierii i Maroka, które opanowali w początkach VIII wieku. Ekspansja Arabów skierowana była także na wschód, posunęli się bowiem na tereny Indii, gdzie w 711 roku zdobyli Sindh. Natomiast na zachodzie, z podbitej wcześniej Afryki Północnej wyruszyli na Półwysep Pirenejski. Wkrótce podbili niemal całą Hiszpanię znajdującą się pod panowaniem Wizygotów, których króla pokonali w decydującej bitwie pod Jerez de la Frontera. Arabowie próbowali także wybierać się za Pireneje, by zaatakować i podporządkować sobie państwo Franków, jednak ponieśli porażkę z ręki Karola Młota pod Poitiers w 732 roku i zmuszeni byli się wycofać. W 750 roku zakończyło się panowanie dynastii Ummajadów, a ich miejsce zajęła inna dynastia, wywodząca się od wuja Mahometa, zwana dynastią Abbasydów. W rok po objęciu władzy pokonali wojska chińskie w bitwie pod miastem Talas, w wyniku czego ich imperium sięgało na wschodzie granic państwa chińskiego. Powodzeniem zakończyły się także próby objęcia we władanie wysp Morza Śródziemnego. Mimo ciężkich walk z flota bizantyjską, wyposażoną w tzw. "grecki ogień" szerzący spustoszenie na arabskich okrętach w trakcie bitew, udało się Arabom opanować najważniejsze wyspy w tym Korsykę, Sardynię, Baleary, Sycylię, Kretę i Rodos. Dynastia Abbasydów przeniosła swą stolicę do Bagdadu, który pozostał głównym miastem w państwie do 1258 roku.
|
Stolice Arabów
| |
|
Nazwa miasta
|
Lata
|
|
Medyna
|
632-656
|
|
Damaszek
|
661-750
|
|
Bagdad
|
762-1258
|
|
Najważniejsze bitwy
| |
|
Miejsce bitwy
|
Data
|
|
Badr
|
624
|
|
Jarmuk
|
636
|
|
Al-Kadisija
|
637
|
|
Hamadan
|
642
|
|
Nahawand
|
642
|
|
Rodos
|
655
|
|
Ulajs
|
656
|
|
Cezarea Kapadocka
|
659
|
|
Konstantynopol
|
678
|
|
Kartagina
|
698
|
|
Jerez de la Frontera
|
711
|
|
Konstantynopol
|
718
|
|
Poitiers
|
732
|
|
Talas
|
751
|
|
Przełęcz Roscenvalles
|
778
|
