Energetyka stanowi podstawę wszelkiej działalności gospodarczej, a tym samym bazę rozwoju gospodarczego państw. Krajami o największej produkcji energii elektrycznej są obecnie: USA, Rosja, Japonia, Chiny, Indie, Kanada, Niemcy, Francja oraz Wielka Brytania. Znaczenie poszczególnych surowców energetycznych zmieniało się jednak. Jedne zyskiwały na znaczeniu, inne wykorzystywane były w coraz mniejszym stopniu. Prymitywna gospodarka opierała się o energię pozyskiwaną ze spalania drewna. Surowiec ten jednak jako bardzo mało wydajny nie mógł zaspokajać wzrastających potrzeb energetycznych świata. Dodatkowo jego zużycie wiązało się z koniecznością karczowania znacznych połaci lasów. Wraz ze wzrostem znaczenia węgla nastąpiło znaczne przyspieszenie gospodarcze. Stosowany był do produkcji energii cieplnej, elektrycznej, ale również w hutnictwie. Na bazie węgla rozwijał się również transport. Kiedy jednak po II wojnie światowej rozwój ten osiągnął znaczne tempo, zaczęto coraz chętniej sięgać po ropę naftową jako surowiec tańszy, bardziej kaloryczny, łatwo dostępny, przyjazny dla środowiska (spala się bez spopielania). Jeszcze w latach 50. łączne zużycie ropy naftowej i gazu wyprzedziło zużycie węgla kamiennego i brunatnego. Na wielką skalę rozpoczęły się wówczas poszukiwania nowych złóż ropy. Lata 60. należały natomiast w całości do ropy naftowej. Jej wydobycie rosło w tempie wykładniczym, a ze względu na niska cenę pokrywała ona wówczas połowę światowego zapotrzebowania na energię. Dopiero lata 70. przyniosły załamanie na światowym rynku energetycznym, doprowadziły do gwałtownego załamania koniunktury na ropę. Stało się to za sprawą kryzysu naftowego z roku 1973, którego bezpośrednią przyczyną była wojna arabsko- izraelska. W wyniku tego kraje arabskie należące do OPEC znacznie ograniczyły wydobycie ropy naftowej. Cena ropy naftowej wzrosła wówczas z 3 USD do 10 USD za baryłkę. Zdecydowano również, że od tej pory państwa należące do OPEC będą podejmowały decyzje o wielkości wydobycia, kierunkach eksportu. Wprowadzono także opłatę, którą miały uiszczać koncerny naftowe (Exxon, Texaco, Shell, Mobil, Socal) za możliwość eksploatacji złóż.

Kolejny kryzys naftowy z roku 1979 wywołany ograniczeniem wydobycia ropy naftowej przez Iran ogarniętego rewolucją islamską sprawił, że ceny za baryłkę osiągnęły sumę 30 USD. Skutkiem tak drastycznego wzrostu cen i ograniczenia wydobycia ropy była początkowo krótkotrwała recesja gospodarcza. Pojawiły się także inne, bardziej długotrwałe, jak zahamowanie światowego wzrostu gospodarczego, wzrost bezrobocia oraz inflacji. Państwom europejskim zaczęła opłacać się eksploatacja trudno dostępnych złóż na Morzu Północnym. Gospodarowanie energią w wielu krajach stało się bardziej racjonalne (zwrócenie uwagi na potrzebę ocieplania budynków), zamknięto wówczas także wiele elektrowni opalanych tym surowcem. Zaczęto wprowadzać w życie energooszczędne technologie.

Mimo ogromnego kryzysu naftowego, udział ropy naftowej w zaspokojeniu potrzeb energetycznych nadal jest znaczny. Obok niej liczącymi surowcami są także węgiel kamienny, gaz ziemny oraz węgiel brunatny. Taka struktura nie jest jednak korzystna z punktu widzenia środowiska, jako że paliwa stałe na skutek spalania dostarczają do atmosfery znaczne ilości pyłów, tlenków siarki i azotu.

Obecnie coraz bardziej popularne stają na odnawialne źródła energii. Zalicza się do nich energię słoneczną, wiatru, biomasy, geotermalną, mórz i oceanów oraz wodną (wód płynących). Jest wiele przyczyn, dla których znaczenie tych form energii systematycznie wzrasta. Do najważniejszych należą względy środowiskowe, zerowy koszt paliwa, a także ich równomierne rozmieszczenie w skali globu (możliwość uniezależnienia się państw od dostawców paliw). Ten ostatni aspekt ma szczególne znaczenie w tych krajach, które nie dysponują własną bogatą bazą surowcową, przez co odczuwać mogą niejednokrotnie deficyt energii. Takimi obszarami niedoborów energii są następujące kraje: Japonia, Korea Południowa, Tajwan, Singapur, USA, a także znaczna część Europy Zachodniej. Spośród wymienionych źródeł alternatywnych największe znaczenie ma obecnie energia wód płynących; pokrywa 23% światowego zapotrzebowania na energię. Istotnym ogranicznikiem jej rozwoju są koszty wznoszenia tego typu elektrowni. Energetyka wodna szczególna popularnością cieszy się w krajach skandynawskich, a także między innymi w Rosji, USA, Chinach, Japonii. W Europie jest ona także wykorzystywana na większą skalę we Włoszech i Francji.

Ważnym źródłem energii we współczesnym świecie jest energetyka jądrowa, która pokrywa obecnie 17% światowego zapotrzebowania na energię. Jej największy rozwój miał miejsce w latach 70. i 80. , kiedy doszło do załamania rynku naftowego. Rok 1986 zastopował jednak rozwój energetyki atomowej, co stało się za przyczyną katastrofy w Czarnobylu. Po tej tragedii zaczęto bardziej sceptycznie podchodzić do budowy kolejnych elektrowni jądrowych. Wprowadzono też nowoczesne systemy bezpieczeństwa, by nie dopuścić do podobnej tragedii. Wpłynęło to rzecz jasna na ceny samej energii wytwarzanej w tego typu siłowniach. Innym problemem, jaki pojawia się przy energetyce jądrowej jest kwestia odpadów radioaktywnych, które muszą być w odpowiedni sposób przechowywane. Mimo tak niekorzystnej atmosfery wokół tej energetyki, w takich krajach jak Francja, Rosja, Japonia, USA nadal odgrywa ona znaczącą rolę i nic nie wskazuje na to, by w ciągu najbliższych lat miała ona ulec zmniejszeniu.