Tatry są to najwyższe góry Polski, wchodzące w skład łańcucha Karpat. Są one przykładem regionu o krajobrazie wysokogórskim. Zaznacza się w nich wyraźna piętrowość roślinna, wynikająca ze spadku temperatury powietrza wraz z wysokością. Posiadają także wysokogórską rzeźbę polodowcową. Dla tatrzańskiej krainy charakterystyczne jest również zróżnicowanie środowiska w zależności od budowy geologicznej podłoża.
Tatry dzielą się na dwie części:
- Tatry Zachodnie - wapienne, na które składają się powierzchnie wierchowe. Rozwinęły się w nich zjawiska krasowe, które doprowadziły do powstania wielu jaskiń, żłobków i wąwozów.
- Tatry Wschodnie (Wysokie i Bielskie) - granitowe, cechują się ostrymi graniami i stromymi ścianami skalnymi. Dla ich krajobrazu charakterystyczne są liczne stawy (jeziora polodowcowe) i potoki.
Świat roślinny Tatr układa się piętrowo. Wyróżnia się:
- regiel dolny - tworzą go lasy bukowo - jodłowe;
- regiel górny - złożony głównie ze świerku;
- piętro kosodrzewiny;
- piętro hal - występuje tu roślinność zielna;
- piętro turni - w wielu miejscach pozbawione roślinności, z której występują tu głównie porosty.
W Tatrach spotkać można wiele endemicznych gatunków roślin, m. in. warzuchę tatrzańską.
