Działalność wiatru dzieli się na procesy niszczenia, przenoszenia i osadzania. Wynik pracy wiatru zależy od stosunku pomiędzy jego siłą a odpornością powierzchni, na którą oddziałuje. Wiatr może przenosić i toczyć małe okruchy skalne i mineralne, jeśli tworzą one luźne skupiska. Najsilniej działalność wiatru zaznacza się w krajach o suchym klimacie, gdzie grunt nie jest spojony wilgocią ani roślinnością (pustynie i półpustynie).
Procesy wynikające z działalności wiatru nazywa się procesami eolicznymi. Dzieli się je na:
- Deflację - polega ona na wynoszeniu drobnego materiału z powierzchni poddanej wietrzeniu. Trwa ona do momentu osiągnięcia zwierciadła wody gruntowej, tzw. dolnej granicy akcji deflacyjnej. Po wywianiu luźnego materiału na powierzchni pozostają większe, wygładzone okruchy skalne, tzw. bruk deflacyjny (bruk pustynny). Ponadto, w wyniku deflacji, powstają zagłębienia, tzw. niecki deflacyjne. Po uniesieniu cząstki przez wiatr rozpoczyna się jej transport, podczas którego zachodzi proces korozji.
- Korazję - polega ona na wygładzaniu i polerowaniu powierzchni skalnej materiałem niesionym przez wiatr. Prowadzi do wygładzania bruku deflacyjnego. W jej wyniku powstają graniaki, czyli zwietrzałe okruchy i głazy skalne wyrzeźbione przez wiatry wiejące z kilku kierunków. Innymi formami powstałymi w wyniku korozyjnej działalności wiatru są: grzyby skalne, powstałe w wyniku wypreparowania przez wiatr odpornych skał, jardangi, czyli wąskie i długie wypolerowane żłobki skalne i rozdzielające je grzbiety.
- Akumulację - polega ona na osadzaniu materiału niesionego przez wiatr. W jej wyniku powstają wydmy: barchany i wydmy paraboliczne. Barchany tworzą się zazwyczaj za niewielką przeszkodą terenową, a charakteryzują się łagodnymi stokami od strony dowietrznej i stromymi od strony odwietrznej. Występują zazwyczaj zespołowo. Maja zarys sierpa z ramionami wyciągniętymi zgodnie z kierunkiem wiatru. Wydmy paraboliczne mają kształt łuku z ramionami skierowanymi pod wiatr. W wydmach tych szybciej przemieszcza się środkowa część wzniesienia, gdyż ramiona są hamowane przez roślinność lub wilgotne podłoże. Niekiedy dochodzi także do wywiewania materiału poza obszar pustynny i jego osadzania w zupełnie innych warunkach, zazwyczaj na terenach stepowych. Pyły osadzające się w ten sposób tworzą pokrywy lessowe. Tworzenie się wydm nie jest związane jedynie z suchym klimatem, ale także z brakiem występowania roślinności lub innej osłony chroniącej obszary piaszczyste przed działalnością wiatru. Stąd wydmy tworzą się również na piaszczystych wybrzeżach morskich, tzw. wydmy nadmorskie lub na odsłoniętych piaskach rzecznych, tzw. wydmy śródlądowe.
