1873 - 1901
Wojciech Korfanty był ważnym działaczem politycznym, aktywnym propagatorem idei ruchu odrodzeniowego na Górnym Śląsku. Publicysta i działacz, łączący ważne trendy swojej epoki: nauki Kościoła, patriotyzm i znajomość przemian społecznych.
Przyszedł na świat w rodzinie górniczej 1873 roku w Sadzawce (obecnie Siemianowice Śląskie). Jego działalność dotyczył głównie spraw społecznych i politycznych. Występował w obronie polskości Górnego Śląska. Sprzeciwiał się niemieckim władzom i ich polityce germanizacji. Występował też przeciwko posunięciom partii centrum. Był zwolennikiem założeń programowych Narodowej Demokracji, popierał jej i wspierał dążenia Górnoślązaków do utrzymania łączności z narodem polskim, jednocześnie żądał równouprawnienia narodowego Polaków. Wojciech Korfanty określał się jako ideowy przeciwnik socjalizmu, a jednocześnie dążył do poprawienia warunków materialnych robotników, uważając to za konieczny kierunek przemian w państwie. Deklarował się także jako zwolennik demokratyzacji państwa pruskiego. Od 1901 roku rozpoczął działalność publicystyczną,. Obejmując stanowisko redaktora w katowickim czasopiśmie "Górnoślązak". Przez cztery miesiące (od stycznia 1902 roku) był więziony zakładzie we Wronkach. Działał w wielu organizacjach, utrzymywał kontakty między innymi z członkami Ligi Narodowej i Związku Młodzieży Polskiej. Brał udział w spotkaniach Towarzystwa Socjalistów Polskich. Należał też do grona współorganizatorów Polskiego Towarzystwa Wyborczego na Śląsku (1902).
W czasie pierwszej wojny światowej przebywał w Berlinie. Uważał, że zwycięstwo Niemiec jest nieuchronne, postanowił więc podjąć działalność na rzecz propagandy wojennej. W tym celu rozpoczął służbę w rządzie niemieckim.
W latach 1903-1912 i od lipca do listopada 1918 roku był przedstawicielem ludności Śląskiej w Reichstagu, a także posłem w pruskim Landtagu (1903-1918). Głośne stało się jego wystąpienie Reichstgu dnia 25 października 1918 r., kiedy to wygłosił żądanie przyłączenia do państwa polskiego tych ziem polskich, które zostały odłączone po zaborze pruskim, chodziło więc o Prusy Królewskie, Gdańsk, Wielkopolskę, część Prus Książęcych oraz Śląsk Górny i Średni. Pełnił liczne funkcje rządowe, był miedzy innymi członkiem Komisariatu Naczelnej Rady Ludowej w Poznaniu, a od stycznia 1920 roku z powołania rządu polskiego obejmował stanowisko komisarza plebiscytowego na Górnym Śląsku, gdzie organizował działalność polityczną i propagandową. Osiągnął na tym polu znaczne sukcesy, rozbudowując znacznie cały aparat propagandowy. Wiele wysiłku wkładał w to by strona polska zwyciężył w organizowanym plebiscycie. Podejmował w tym celu różne inicjatywy, publikował artykuły i zakładał nowe czasopisma, w których propagowano sprawę polską i składano poplebiscytowe obietnice, między innymi reformy rolnej dala ludności wiejskiej.
Wojciech Korfanty doprowadził do wybuchu powstania górnośląskiego w 1920 i 1921 roku, co miało być manifestacją postaw społeczeństwa, które chciało zostać włączone do państwa polskiego. Jako dyktator trzeciego powstania śląskiego, dał wyraz swojej niechęci do rozstrzygania konfliktów droga zbrojną. Mimo sporych sukcesów militarnych już na początku kampanii, wstrzymał jej kontynuację, pozostawiając decyzję co do dalszego postępowania krajom Ententy.
W 1922 roku został wybrany przez większość sejmową prezesem rady ministrów, jednak nie otrzymał zatwierdzenia tego stanowiska od naczelnika państwa, Józefa Piłsudskiego. Był związany z Chrześcijańską Demokracją, z ramienia której był posłem na sejm (1922-1930). W roku 1923 pełnił urząd wicepremiera w rządzie Wincentego Witosa. W działaniach politycznych zajął stanowisko opozycyjne do obozu piłsudczyków, co po zwycięstwie sanacji przysporzyło mu wielu ataków. Mimo to podejmował starania, zmierzające do obalenia rządów Piłsudskiego, jednak bez powodzenia. Przeciwnie, sprowadziły na niego poważne sankcje. W 1930 został aresztowany i ,podobnie jak wielu innych posłów centralnej lewicy, osadzony w twierdzy brzeskiej. W kwietniu1935 roku wyemigrował do w Czechosłowacji, gdzie kontynuował działalność polityczną. W 1936 odbywały się rozmowy tzw. "Frontu Morges", dotyczące sytuacji politycznej, w których brał udział razem z Ignacym Paderewskim, Józefem Hallerem i Wincentym Witosem. Z Czechosłowacji wyjechał do Francji, ale w obliczu kolejnej wojny potajemnie wrócił do kraju. Po raz kolejny został aresztowany i osadzony w więzieniu, zwolniono go jednak po trzech miesiącach ze względu na zły stan zdrowia. Choroba okazała się śmiertelna, zmarł wkrótce po wyjściu na wolność, 17 VIII 1939 roku.
Działalność Wojciecha Korfantego jest różnie oceniana, wpisuje się mu olbrzymiego poczet zasług działalność na rzecz polskości Śląska, ale wysuwa się też przeciwko niemu wiele zarzutów, m.in. defraudacji pieniędzy przeznaczonych n cele propagandowe.
Pogrzeb Korfantego odbył się w Katowicach 20 sierpnia 1939, miał on charakter patriotycznej manifestacji.
