Polska, pod względem tektoniczno-geologicznym leży w strefie przejściowej pomiędzy Europą Zachodnią i Wschodnią. Znajduje się na styku trzech wielkich struktur geologicznych Europy:

  • prekambryjskiej platformy wschodnioeuropejskiej.
  • paleozoicznej platformy zachodnioeuropejskiej.
  • obszaru fałdowań alpejskich.

Prekambryjska platforma wschodnioeuropejska, będąca najstarszą częścią Europy, obejmuje wschodnią i północno-wschodnią Polskę (stanowi około 30% obszaru). Przez terytorium kraju przebiega jej zachodnia granica, wzdłuż tzw. strefy Tornquista-Teisseyre'a (jest to zespół uskoków przecinających skorupę ziemską), która biegnie przez: Koszlin, Chojnice, Toruń, Warszawę i Krasnystaw. Platforma posiada charakter płytowy, tzn. stanowi ją krystaliczne podłoże (leżące na głębokości od 500 do 2 000 m) przykryte warstwą skał osadowych powstałych w późniejszych okresach geologicznych. Obszar ten został uformowany w prekambrze ze skał magmowych i metamorficznych (głównie gnejsów, bazaltów i granitów) i od tamtej pory nie podlega ruchom górotwórczym. W jej obrębie wyróżnia się trzy obszary wyniesień i trzy obszary obniżeń:

Wyniesienia:

  • wyniesienie Łeby,
  • wyniesienie mazursko-suwalskie,
  • wyniesienie Sławatycz.

Obniżenia:

  • obniżenie nadbałtyckie (prebałtyckie),
  • obniżenie podlaskie,
  • obniżenie nadbużańskie.

Paleozoiczna platforma zachodnioeuropejska - jest to obszar obejmujący zachodnią i południowo-zachodnią część kraju (około 60% powierzchni). Podlegał on fałdowaniom podczas orogenezy kaledońskiej i hercyńskiej, a następnie także ruchom tektonicznym. Struktury kaledońskie i hercyńskie są silnie zdegradowane. Odsłaniają się jedynie w postaci Sudetów i Gór Świętokrzyskich. Do systemu platformy paleozoicznej należy także przedpole gór, w postaci zapadlisk przedgórskich, tzw. basenów, wypełnionych skałami osadowymi. Na obszarze tym wyróżnia się następujące kolejno po sobie od zachodu obszary:

  • zapadlisko sudeckie i przedsudeckie,
  • blok przedsudecki,
  • monoklina przedsudecka,
  • niecka szczecińsko-mogileńsko-łódzka i miechowska,
  • wał środkowopolski,
  • Góry Świętokrzyskie,
  • niecka brzeżna.

Obszar fałdowań alpejskichna terytorium Polski stanowią Karpaty. Dzielą się one na dwie części: Karpaty Zewnętrzne, obejmujące Beskidy i pogórza karpackie oraz Karpaty Wewnętrzne, które stanowią Tatry, Podhale i Pieniny. W strukturze tektonicznej wyróżnia się:

  • struktury fałdowe Karpat,
  • zapadlisko podkarpackie,
  • zapadlisko Śląsko-Krakowskie.

Na podłożu przeważającej części platform prekambryjskiej i paleozoicznej zalegają współcześnie utwory czwartorzędowe, powstałe w okresie plejstoceńskich zlodowaceń, jakie miały miejsce na obszarze Polski.