Morfologia:

Biedronka należy do rodziny chrząszczy, w Polsce jest kilkadziesiąt gatunków a najbardziej spotykanym gatunkiem jest biedronka siedmiokropka. Jest ona charakterystycznie ubarwiona, z siedmioma czarnym kropkami na czerwonym tle. Posiada dość długie odnóża, natomiast larwa biedronki siedmiokropki na każdym segmencie ciała ma czarne brodawkowate wyrostki, wyposażone w sztywne szczeciny. Długość dorosłego owada waha się w granicach 5 - 8mm.

Biologia:

Na wiosnę samica biedronki składa żółte, owalne jaja, które przylegają do siebie i tworzą kupki po 30 - 50 sztuk. Larwy wygęgają się po kilku dniach, które od razu zaczynają poszukiwać pokarm. Sa bardzo żarłoczne i ruchliwe. Zarówno larwy, jak i postacie dorosłe żywią się przede wszystkim mszycami i czerwcami. Dzięki czemu są bardzo pożyteczne. Pożywienie tych kropkowanych owadów stanowią także świerzbowce, które są szkodnikami roślinnymi.

Bardziej żarłoczna jest larwa biedronki niż dorosły osobnik, w razie braku mszyc nie pogardzi także innymi owadami.

Dorosła biedronka zjada od 30 - 60 mszyc dziennie. Nie gardzi również jajami różnych owadów, między innymi stonki ziemniaczanej. W Polsce rozwijają się zwykle dwa pokolenia w ciągu roku, zimują jedynie owady dorosłe, często w różnych skupiskach, pod kiściami w gruzach, w szczelinach.

Dodatkowe informacje:

Biedronki, które są zaniepokojone (zarówno owady dorosłe jak i larwy) wydzielają kropelki substancji, która jest zabarwiona na żółto i ma silne właściwości trujące.

Do ładniej ubarwionych biedronek należą:

  • biedronka oczatka (Anatis ocellata) - największa środkowoeuropejska 8-9 mm długości
  • biedronka łąkowa (Coccinella guatuordecimpustulata) - mała, pospolita na łąkach i polach 4-4 mm długości
  • biedronka dwukropka (Coccinella bipunctata) - gatunek o zmiennym ubarwieniu ciała, 4- 5,5 mm długości
  • biedronka bledniczka (Neomysia oblongoguttata) - niszcząca oprócz mszyc także większe owady, np. larwy gąsienic drobnych motyli, 6-7 mm długości.

Występowanie:

Biedronki można spotkać niemal w każdym zakątku świata. Rzadziej można ja odnaleźć w lasach strefy tropikalnej, gdzie występuje bardzo dużo innych owadów.

Owady te często zajmują siedliska zmienione przez człowieka takie jak ogrody, pola uprawne. Tam tez można spotkać mszyce będące głównym daniem w menu biedronek. Niektóre gatunki są jaroszami i żywią się wyłącznie pokarmem roślinnym.

Zagrożenie gatunku:

Obecnie liczba biedronek w środowisku naturalnym jest w normie, ponieważ powraca się do naturalnych sposobów zwalczania szkodników, jakimi są mszyce, przez tępienie ich wyhodowanymi biedronkami, zastępując stosowane do tej pory chemikalia.