Obleńce, inaczej nazywane robakami obłymi, to zwierzęta o charakterystycznym, obłym kształcie ciała. Maja one ciało wydłużone, walcowate o podłużnym kształcie. Nie maja one żadnych odnóży. Są obleńce mające kilka milimetrów długości, są też takie, których ciało ma długość nawet kilku metrów. Większość obleńców żyje w ciele swojego gospodarza jako pasożyty. Obleńce wykonując energiczne ruchy całym ciałem, potrafią się utrzymać w jelicie żywiciela. Pasożyty te bardzo często nie mają żywiciela pośredniego.
Obleńce żyją w każdym środowisku. Występują nawet w gorących źródłach ale i w bardzo chłodnych krajach polarnych. Są gatunki obleńców żyjące w mule jeziora, w odchodach zwierzęcych, w glebie i w martwych ciałach różnych organizmów.
Większość obleńców należy do grupy nicieni - glista, owsik czy włosień. Wśród nich pasożyty stanowią ponad połowę poznanych gatunków obleńców. Pasożyty te mogą występować w organizmach zwierzęcych, roślinnych a także u ludzi.
W większości obleńce są organizmami rozdzielnopłciowymi. Glista ludzka, która może mieć długość od 25 cm do 40 cm, produkuje dziennie około 200 tysięcy jaj. Glista ludzka żyje około jednego, do półtora roku. Jaja glisty są wydalane z kałem żywiciela. Zarażenie człowieka następuje przez spożycie pokarmu, w którym znajdują się jaja pasożyta.
Nicieniem najbardziej niebezpiecznym dla zdrowia ssaka, w tym człowieka, będącego jego żywicielem, jest włosień spiralny. Człowiek może się zarazić włośniem poprzez zjedzenie mięsa zarażonych świń.
Larwy włośnia doskonale zabezpieczone przed zniszczeniem. Nawet po długim gotowaniu mięsa są one nadal żywe. Dlatego tak ważna jest kontrola weterynaryjna wszystkich ubojni. Tylko mięso zbadane, kiedy wykluczone zostaje obecność włośnia w mięsie, można spożywać mięso. Larwy wędrują po ciele człowieka i osadzają się w mięśniach. Powoduje to ciężką chorobę, której objawy mogą być początkowo bardzo podobne do grypy - wysoka gorączka, wymioty, bóle mięśni. Włosień ostatecznie doprowadza do paraliżu mięśni i często do śmierci.
