Polska ma klimat umiarkowany. To właśnie on wpływa na strukturę lasów w naszym kraju. Dominują lasy iglaste oraz mieszane. Ogólnie 28% powierzchni naszego kraju porośnięta jest lasami. Najwięcej, bo aż 65% tych lasów stanowią sosny. Dużo jest także brzóz i olch. Klimat umiarkowany i ukształtowanie terenu wpływają także na to, że w Polsce wyróżnia się jedynie 3 czy 4 piętra lasów. Najniższą warstwą jest runo leśne. W skład tej warstwy zaliczane są niewielkie rośliny zielone i drobne krzewinki. Mogą to być na przykład mchy, paprocie, czworolisty, kokorycze, kukliki, ziarnopłony, firletki, kaczeńce, borówki, jeżyny, a także grzyby i porosty oraz siewki drzew i krzewów. Kolejną warstwą lasów jest podszyt. Do tej warstwy zaliczane są krzewy i młode drzewa. Jeśli wilgotność terenu jest dobra, będą tu rosły zapewne wierzby, czeremchy, porzeczki, dereń czy czarny bez. Najwyższą warstwą, choć nie zawsze spotykaną, są korony drzew. Mogą to być korony jesionów, wiązów, topól, olch, brzóz, jarzębin czy innych drzew.

Należy zaznaczyć, że nie we wszystkich rodzajach lasów da się wyróżnić wszystkie wymienione warstwy. Na przykład lasy świerkowe i bukowe zazwyczaj nie mają podszytu, ponieważ drzewa te są tak wysokie i tworzą ciemny, zimny las niesprzyjający do rozwoju mniejszych roślin i krzewów. Czasami niektórzy wyróżniają ściółkę jako najniższe piętro lasu. Nie jest to jednak żywa warstwa, składają się na nią martwe szczątki zwierząt i roślin.

Dzisiejsze ukształtowanie Polski i jej wygląd de facto wykształciły się po ostatnim zlodowaceniu, a wiec około 15 tysięcy lat temu. Jedynie południowe krańce Polski nie były objęte zlodowaceniem i już wówczas rosła tam tundra złożona z mchów, porostów, traw i karłowatych drzew, takich jak wierzby czy brzozy. Wówczas występowały na tych terenach zwierzęta charakterystyczne dzisiaj dla dalekich krańców północy. Po ustąpieniu zlodowacenia najszybciej odkryte tereny porosły brzozy, a później świerki i sosny. Drzewa liściaste ze względu na duże wymagania glebowe pojawiły się najpóźniej, jednak szybko porosły całą powierzchnię kraju. Kiedy około 6 tysięcy lat temu na tych terenach pojawili się pierwsi osadnicy, rozpoczął się proces karczowania lasów. Spowodowało to prawie całkowite wyginięcie naturalnych lasów liściastych. Zostały one zastąpione przez monokultury iglaste. Pierwotnie lasy składały się głównie z wierzb i topól w dolinach rzek, olch na bagnach i dębów, grabów, lip, buków i jaworów na innych terenach.

Lasy są niezbędnym elementem roślinności utrzymującym kruchą równowagę gazową na kuli ziemskiej, ponieważ przeprowadzają proces fotosyntezy. Jest to niezmiernie ważny proces, ponieważ w jego wyniku pobierany jest z powietrza dwutlenek węgla CO2 (wytwarzany w olbrzymich ilościach w wyniku codziennej działalności człowieka) a uwalniany do środowiska jest tlen. Do tego procesu konieczna jest energia słoneczna. Rośliny wytwarzają w tym procesie glukozę, która jest dla nich podstawowym elementem budulcowym i energetycznym. W Strefie umiarkowanej, a więc i w Polsce ze względu na niewystarczającą ilość promieni słonecznych na jesieni drzewa liściaste zrzucają liście, które obumrą. Jeśli chodzi o drzewa iglaste, to one także rotacyjnie, co kilka lat zmieniają igły. Wyjątkiem wśród drzew iglastych jest jedynie modrzew.

Drzewa są więc niezbędne, aby ludzie mieli czym oddychać. Dodatkowo wzrost stężenia dwutlenku węgla w powietrzu grozi człowiekowi, ponieważ powoduje przyspieszenie oddychanie, przyspieszenie akcji serca i może prowadzić do przedwczesnego zużycia się mięśnia sercowego, a więc i wcześniejszej śmierci. Aby do tego nie dopuścić i ochronić drzewostan tworzone są specjalne parki krajobrazowe, parki narodowe i różnego rodzaju rezerwaty. Obecnie na terenie Polski założone zostały 23 parki narodowe, a kolejne są w planach. Północno - wschodnie obszary Polski, ze względu na dużą ilość parków narodowych i rezerwatów nazywane są Zielonymi Płucami Polski. Jest to najczystszy i najbardziej zalesiony obszar Polski.

Za najcenniejsze obszary Polski uważa się Puszczę Białowieską i Bieszczady. Puszcza Białowieska to jedyny pozostały na naszym obszarze fragment naturalnego lasu. Las ten żyje swoim życiem, podobnie jak było to tysiące lat temu. Drzewa dożywają naturalnej śmierci i są rozkładane, aby pierwiastki w nich zawarte mogły w naturalny sposób powrócić do obiegu i stać się materiałem budulcowym dla następnych drzew. W Puszczy Białowieskiej spotyka się także olbrzymie okazy dębów, lip czy sosen, mających ponad 40 metrów wysokości. Świerki z kolei przekraczają tam nawet 50 metrów. Taka duża wysokość jest spowodowana tym, że tylko tak wysokie drzewa mogą w gąszczu puszczy przebić się do promieni słonecznych. Pozostałe, słabsze są eliminowane.

Z kolei naturalny charakter Bieszczad wynika stąd, że do końca lat pięćdziesiątych XX wieku były całkowicie niezagospodarowane. Niektóre obszary Bieszczad pozostały nietknięte nawet to lat osiemdziesiątych. Do dziś zachowały się tam dzikie tereny, będące siedliskiem takich zwierząt, jak wilki czy niedźwiedzie.

Niestety w Polsce wiele jest też terenów ściśle przemysłowych, które są bardzo skażone i wręcz całkowicie zagrożone ekologicznie. Należy tu oczywiście Górnośląski Okręg Przemysłowy, Okręg Legnicko - Głogowski, obszar Krakowski, Szczeciński, Tarnobrzeski, Gdański. Jak widać na pierwszy rzut oka większość z tych skażonych obszarów związana jest z silnym rozwojem przemysłu i dużych miast. Ale nie zawsze musi tak być. Przykładem jest 2-milionowa stolica Polski - Warszawa, która nie jest znaczącym obszarem zagrożenia ekologicznego. Najczystszymi obszarami w Polsce są tzw. Zielone Płuca Polski, czyli Warmia, Mazury i Podlasie.

Jeśli chodzi o zanieczyszczenie, to najgorsza sytuacja panuje na Górnym Śląsku. Uprzemysłowienie tego terenu rozpoczęło się już w XIII wieku, kiedy rozpoczęto wydobywanie na tym obszarze pierwszych surowców. W XX wieku dołączył do tego duży stopień urbanizacji obszaru i wzrost zaludnienia. Obecnie tylko na obszarze GOPu mieszka około 4 milionów mieszkańców! Ponieważ nie stosowano początkowo utylizacji śmieci, tworzono duże hałdy, które dzisiaj są normalnym krajobrazem Górnego Śląska. Rozwój miast doprowadził de facto do stworzenia jednej wielkiej aglomeracji GOP. Granice miast są jedynie administracyjne, nie ma rzeczywiście odgraniczonych miast. Po prostu mija się skrzyżowanie i już się jest w innym mieście. Po całym obszarze można się poruszać za pomocą jednej sieci komunikacyjnej - KZK GOP. W skład aglomeracji wchodzą Katowice, Sosnowiec, Mysłowice, Gliwice, Zabrze, Rybnik, Tychy, Bytom. Do stolicy wytyczona została droga szybkiego ruchu. W ciągu dnia wyrzucana do środowiska jest olbrzymia ilość pyłów, dwutlenku węgla, tlenków siarki, azotu i innych zanieczyszczeń. Powoduje to duże zanieczyszczenie powietrza i występowanie kwaśnych deszczów. Aby ograniczyć ten efekt i rozłożyć bardziej równomiernie budowane są obwodnice, stosuje się autobusy na gaz ziemny, buduje się linie tramwajowe aby zastąpić nimi autobusy. Co ciekawe, w okolicach wielkich hut i kopalni zazwyczaj jest dużo terenów zielonych.

Jeszcze niedawno drzewa były uważane za cenne jedynie z powodu uzyskiwanego z nich drewna oraz występowania w lasach zwierząt leśnych. Współcześnie docenia się ich rolę w utrzymywaniu równowagi ekologicznej w środowisku. Ponieważ jednak mentalność jeszcze niedawno była inna, wybijano więc zwierzęta leśne, a najpiękniejsze lasy wycinano. Np. w 1919 roku zabito ostatniego żubra w Białowieży. Poczynania w kierunku ochrony. Pierwszy rezerwat w Polsce - "Pamiątka Pieniacka", który stanowił starodrzew w Złotowskiem został utworzony w XIX wieku - w 1886 roku. W 1919 roku zabito ostatniego żubra w Białowieży, a dwa lata później został założony w tym miejscy pierwszy park narodowy (reaktywowany później w 1947 roku). W 1952 roku podjęto próbę ponownego zasiedlenia Puszczy Białowieskiej żubrami - uwolniono pierwsze zwierzęta. Pierwszy mały żubr na wolności urodził się dopiero pięć lat później, a więc w 1957 roku. Od 1989 roku do dzisiaj poczyniono duże kroki w kierunku ochrony przyrody. Jednak nadal są one niewystarczające w porównaniu ze skalą skażenia i dalszego zanieczyszczania środowiska.

Coraz częściej lasy wykorzystywane są do propagowania spędzania czasu wolnego na łonie natury, czy poprzez agroturystykę, czy poprzez tworzenie specjalnych ośrodków rekreacyjnych bez ingerencji w środowisko (jako przykład można podać Myślęcinek koło Bydgoszczy). Zakłada się też szkółki leśne czy tworzy parki.

Warmia, Mazury, Podlasie nazywane są Zielonymi Płucami Polski, ponieważ lasy występujące w tych regionach pozostają pod ochroną albo są wykorzystywane w zgodzie z naturą. Bardzo ważne jest także dbanie o lasy przyległe do dużych miast, ponieważ takie obszary stanowią miejsce spędzania wolnego czasu, odpoczynku i dają trochę świeżego powietrza, co jest tak ważne w pobliżu miast. Takie lasy są swego rodzaju filtrami powietrza. Przykładem takiego zagospodarowania jest Trójmiejski Park Krajobrazowy, który otacza 750 - tysięczną aglomerację miejską. Lasy są także naturalnym środowiskiem dla zwierząt. Ważne jest więc, aby mogły one się rozwijać bez obawy o ingerencję ze strony człowieka. Wskazane jest także tworzenie parków wewnątrz miast, aby możliwe było oczyszczenie powietrza i zapobieżenie tworzeniu się olbrzymich warstw smogu (co ma miejsce np. w Atenach).