Odruch to utrwalony, automatyczny i powtarzalny sposób reagowania na elementarne bodźce. Odruchy zachodzą z udziałem centralnego układu nerwowego, lecz bez udziału świadomości. Wyróżniamy odruchy warunkowe i bezwarunkowe. Odruchem bezwarunkowym nazywamy taki, który jest bezpośrednim wynikiem realizacji informacji genetycznej. Jest to odruch wrodzony. Z kolei odruch warunkowy to taki, który powstaje w wyniku doświadczenia. Jest on przejawem uczenia się. Każdy odruch warunkowy jest związany z jakimś odruchem bezwarunkowym.
Z pojęciem odruchu wiąże się pojęcie łuku odruchowego. Jest to droga, którą przechodzi impuls nerwowy, od receptora do narządu wykonawczego. Rolę receptora spełniają czuciowe zakończenia nerwowe.
Synapsą nazywamy wyspecjalizowane połączenie pomiędzy dwiema komórkami nerwowymi, lub pomiędzy komórką nerwową a innym typem komórki, na przykład komórką mięśniową, lub gruczołową. Za pośrednictwem synapsy, w sposób jednokierunkowy przekazywane jest pobudzenie. Komórki połączone synapsą nie stykają się fizycznie, znajduje się między nimi tak zwana szczelina synaptyczna. Wypustka komórki, która przekazuje impuls zakończona jest kolbką synaptyczną. W kolbce synaptycznej znajduje się substancja przekaźnikowa, zwana neurohormonem. Za pomocą neurohormonu pobudzana jest błona komórkowa znajdująca się po drugiej stronie szczeliny synaptycznej. W skład synapsy wchodzą, zatem kolbka synaptyczna oraz położony po drugiej strony szczeliny synaptycznej fragment błony innej komórki. Gdy do kolbki synaptycznej dociera pobudzenie elektryczne, dochodzi do uwolnienia pęcherzyka synaptycznego. Zawiera on odpowiednią substancję przekaźnikową.
Neuroprzekaźnikami nazywamy substancje, które są wydzielane przez zakończenia komórek nerwowych pod wpływem bodźców. Ich rolą jest zamiana sygnału elektrycznego na chemiczny i przekazanie go z jednej komórki nerwowej na drugą. Do najważniejszych neuroprzekaźników zaliczamy acetylocholinę, serotoninę, noradrenalinę, dopaminę i glutaminian.
