ANOREKSJA

Anorexia nervosa ( łaknienie-"orexis" z greckiego: nie- "an"), czyli jadłowstręt psychiczny.

Anoreksja- brak łaknienia dotyczy zwykle osób młodych, rzadziej chłopców niż dziewcząt. Zdarza się także, iż pojawić się może w okresie w czesnego dzieciństwa, są to jednak nieliczne przypadki.

Jadłowstręt psychiczny objawia się, tym że osoba chora świadomie powstrzymuje się od pobierania pokarmu, jedzenia. Zwykle anoreksja współwystępuje z psychicznymi zaburzeniami np.: depresjami, u osób o zachwianej dynamice i strukturze osobowości

( osobowość kompulsywna, sztywna, z skłonnością do nadmiernego perfekcjonizmu), niedojrzałych psychologicznie, mających niską samoocenę ( jest to typowy objaw strachu i niechęci przed wkroczeniem w dojrzałość i przyjęcie roli matki).

Chore osoby chcąc posiadać szczupłą sylwetkę, poprzez głodzenie się często doprowadzają do wyniszczenia organizmu. Pacjenci chorzy na jadłowstręt psychiczny nie tylko odmawiają spożywania posiłków ale także wywołują wymioty, biorą leki przeczyszczające itd.

Osoby które doprowadziły swój organizm do skrajnego wyniszczenia fizycznego, są podobni do "muzułmanów" z obozów koncentracyjnych, przy zachowaniu psychicznej sprawności umysłu ( aktywność w pracy, nauce, stabilny nastrój). U dziewcząt i kobiet zwykle następstwem głodzenia się jest zatrzymanie się miesiączki. Anemia to powolne " samobójstwo na raty".

U większości osób chorych na anoreksję, przyczyny tej choroby są o podłożu psychosomatycznym, wyłączając nieliczne przypadki, u których anoreksja jest wynikiem zaburzeń hormonalnych, nietypowo objawiającą się schizofrenią, chorobą afektywną czy guzem mózgu.

Psychoanalitycy upatrują źródeł jadłowstrętu w utajonej wrogości do matki. Inni badacze dodatkowo zaznaczają wpływ takich czynników jak : urazy wczesnodziecięce, pochodzenie z patologicznej rodziny, błędy wychowawcze, odrzucanie własnej seksualności i płci , niechęć do dorosłego życia a szczególnie do dojrzewania seksualnego.

Anoreksja może doprowadzić do agonii ( badania podają nawet kilkunastoprocentową śmiertelność). W czasie ostatnich lat, po rozpoczęciu kompleksowych sposobów leczenia , ze szczególnym naciskiem na terapię rodzinną i psychoterapię, uleczalność i zapobieganie jest znacznie większe.

Po wyleczeniu się z anoreksji bardzo rzadko chorzy zapadają na okresy zwiększonego apetytu, bulimię. Jeszcze rzadziej u osób wyleczonych z jadłowstrętu pojawiają się objawy zaburzeń psychicznych , trwających przez dłuższe okresy. W większości przypadków osoby takie rozwijają się odpowiednio pod względem fizycznym i psychicznym.

BULIMIA

Inna nazwa bulimii nerwowej to żarłoczność psychiczna, po prostu nadmierne objadanie się i następnie zwracanie pokarmu przez wywoływanie wymiotów lub przyjmowanie leków wymiotnych lub przeczyszczających. Bulimia (żarłoczność psychiczna) często współwystępuje z jadłowstrętem psychicznym czyli anoreksją. Według psychoanalityków , bulimia a podobnie jak anoreksja związana jest z wczesnodzieciecięcymi urazami, utajoną wrogością do matki, odrzuceniem własnej seksualności, błędami wychowawczymi.

Bulimia występuje najczęściej młodych kobiet i dziewcząt.

U nas bardzo rzadko rozpoznawana, prawie zawsze mylona z zaburzeniami o podłożu hormonalnym.

Ważną role w profilaktyce i leczeniu ma terapia rodzinna i psychoterapia.