Niedobór odpowiednich składników pokarmowych, w tym mikroelementów może mieć poważne konsekwencje dla zdrowia oraz poziomu życia ludzi. W zależności od tego, czy niedożywienie jest lekkie czy ciężkie, może w różnym stopniu wpływać na jakość życia nawet całych społeczeństw. Osłabiony stan organizmu, będący wynikiem niedożywienia, powoduje bowiem ograniczenie możliwości fizycznej pracy zarówno przy własnym gospodarstwie domowym, jak i w celach zarobkowych. Na tym tle mogą więc rozwijać się problemy społeczno-ekonomiczne.

Niedożywienie wiąże się zwykle z ubóstwem, a przyczyny tego mogą być różne. Często zdesperowani gospodarze chwytają się niewłaściwych rozwiązań rolniczych, aby tylko uzyskać jakikolwiek plon, którym mógłby wyżywić rodzinę. Takie zabiegi powodują tylko degradację gospodarstwa i stopniowe pogłębianie się ubóstwa. Niedożywienie powoduje występowanie wielu chorób, co obciąża system opieki zdrowotnej. Przyczyną często bywa polityka, nie podejmująca odpowiednich wysiłków w celu poprawienia jakości życia. Skutki tego (a raczej brak skutków) powodują powstawanie nowych problemów i obciążeń gospodarczych.

Ogólne niedożywienie oraz rozwijające się w jego wyniku choroby powodują upośledzenia w funkcjonowaniu społeczności. Zmniejsza bowiem odporność organizmu, w wyniku czego osoby źle odżywione często zapadają na ciężkie choroby zakaźne. Ponadto wykazano, że niedożywienie wpływa negatywnie na funkcjonowanie układu rozrodczego, rozwój fizyczny i psychiczny dzieci, ich aktywność i zdolności do nauki, wydajność pracy - wszystko to odbija się na ogólnej jakości życia. Wiadomo, że właściwe odżywianie się jest podstawą w przebiegu ciąży. Dzieci matek niedożywionych rodzą się z niską masą urodzeniową i również wykazują niedożywienie. Wśród takich noworodków występuje duża umieralność w ciągu pierwszych kilu miesięcy po urodzeniu. Wiąże się to także z zagrożeniami w ich dalszym rozwoju oraz obniżeniem ogólnej kondycji zdrowotnej. W dzieciństwie, okresie intensywnego rozwoju dostarczanie organizmowi odpowiednich składników odżywczych w odpowiednich ilościach jest niezwykle ważne. Ich brak może być przyczyną zaburzeń rozwojowych, a nawet przejściowego lub trwałego kalectwa. Niedobór żelaza powoduje anemię, czyli niedokrwistość - to wiąże się z ogólnym osłabieniem i niedotlenieniem organizmu. Niedostateczna ilość jodu wpływa negatywnie na funkcjonowanie tarczycy, odpowiedzialnej za procesy metaboliczne. Zaburzenia w tym obszarze mogą powodować poważne opóźnienia w rozwoju umysłowym i ruchowym, zaburzenia wzrostu i ogólnej aktywności fizycznej, porażenia mięśni oraz upośledzenie słuchu i mowy. Oprócz mikroelementów szczególnie ważną rolę w organizmie odgrywają witaminy. Przykładowo podajmy tylko witaminę A. Jej niedobór jest najczęstszym na świecie powodem ślepoty u dzieci - można temu zapobiegać poprzez odpowiednie odżywianie! Witamina A bierze także udział w regulowaniu działania układu odpornościowego. Jej bark więc powoduje osłabienie odporności, a co za tym idzie - wzrost zachorowań na różnego rodzaju infekcje oraz choroby zakaźne, np. na odrę.

Przeprowadzono wiele badań, wykazujących wpływ niewłaściwego stanu odżywienia na rozwój intelektualny. Do prawidłowego wykształcenia funkcji umysłowych konieczny jest właściwy rozwój fizyczny mózgu - do tego zaś potrzebne są składniki pokarmowe. Niedożywienie w znaczący sposób hamuje rozwój mózgu oraz zdolności intelektualnych. W latach 70. rozpoczęto badania na dzieciach niedożywionych, trwające przez 20 następnych lat. Rezultaty jednoznacznie wykazały, że niedożywienie we wczesnym wieku jest przyczyną nieodwracalnych zaburzeń umysłowych. Niewłaściwe odżywienie dzieci skutkuje także obniżeniem ich zdolności do nauki, ponieważ głód nie pozwala im na odpowiednie skupienie uwagi oraz przyswajanie informacji. Wczesne lata szkolne to okres decydujący o rozwoju dziecka. Występujące w tym czasie problemy zdrowotne i żywieniowe mogą spowodować trwałe osłabienie zdolności do nauki, czego nie da nadrobić się w latach późniejszych.

W przypadku dorosłych wykazano wpływ stanu odżywienia organizmu na wydajność pracy. Niedobory żelaza i kwasu foliowego upośledzają odporność i obniżają aktywność fizyczną. Zły stan organizmu działa pośrednio na wydajność pracy poprzez obniżenie motywacji, chęci do pracy oraz częste nieobecności. W przypadku pracy fizycznej skutki są bezpośrednie - praca wykonywana jest wolniej, gorzej jakościowo. Wysiłek fizyczny w połączeniu z osłabieniem organizmu jeszcze bardziej to wszystko pogłębia, w wyniku czego człowiek wyniszcza się całkowicie. Wydajność pracy robotników w dużym stopniu zależy od ich stanu zdrowia w dzieciństwie. W krajach rozwijających się większość ludzi pracuje fizycznie, a głód i niedożywienie dzieci są na porządku dziennym. Taki tryb życia skutkuje przewlekłym, trwałym niedożywieniem organizmu, rzutującym na wykonywaną pracę, a co za tym idzie - na zarobki. Niskie zarobki nie pozwalają natomiast na podniesienie standardu życia i w ten sposób koło się zamyka.