Mięsień sercowy znajduje się w obrębie śródpiersia, leży pod mostkiem tuż nad przeponą. Leży on w worku osierdziowym, który wypełniony jest płynem, chroniącym przed uszkodzeniami i otarciami. Dodatkową funkcja worka osierdziowego jest ochrona przed zbytnim rozciąganiem.
Ludzkie serce jest podobnie jak u innych ssaków czterojamiste. Górną część serca tworzą przedsionki prawy i lewy a dolną część stanowią komory. Wszystkie elementy serca otacza cienka błonka w obrębie której leżą naczynia krwionośne zaopatrujące serce w tlen oraz w substancje pokarmowe. Układ takich naczyń nazywamy wieńcowym.
Ściany serca utworzone są z tkanki mięśniowej poprzecznie prążkowanej. Komórki tej tkanki posiadają znaczne ilości mitochondrii. Dzięki tym organellom możliwe jest wytwarzanie znacznej ilości energii, niezbędnej do częstych i rytmicznych skurczów mięśnia sercowego.
Wnętrze przedsionków i komór wyścielone jest łącznotkankową błoną zbudowaną z nabłonka płaskiego. Grubość ścian komór i przedsionków znacznie się od siebie różnią. Przedsionki mają cieńsze ściany.
Między komorami a przedsionkami leżą zastawki. Są to włókniste "klapki", zbudowane z dwóch lub z trzech części. Między prawą komorą i prawym przedsionkiem leży zastawka trójdzielna. W lewej części serca w tym samym miejscu znajduje się zastawka dwudzielna.
Przepływ krwi następuje w czasie gdy zastawki są otwarte. Zamknięcie zastawek powoduje zablokowanie cofania się krwi.
Serce działa jak pompa, posiada nerwy układu autonomicznego oraz ma własny mechanizm przewodzący, który reguluje praca serca. W skład tego układu wchodzą włókna mięśniowe, które tworzą tkankę węzłową. Nadrzędnym rozrusznikiem pracy serca jest węzeł zatokowo- przedsionkowy, który leży przy ujściu żyły głównej do przedsionka. Pomiędzy komorami i przedsionkami leży drugi węzeł określany jako przedsionkowo- komorowy. Od tego węzła odchodzi tzw. pęczek Hissa, składający się z kilku włókienek. Pęczek ten następnie się rozwidla na włókna Purkiniego, które przenikają całą mięśniówkę komór.
