Najważniejszym narządem umożliwiającym sprawny przepływ krwi w naczyniach jest serce. Narząd ten można przyrównać do gruszki, stale rozprowadzającej krew po organizmie. Stały przepływ krwi zapewnia dostarczenie składników odżywczych oraz tlenu do tkanek i narządów.
Liczba skurczów serca w jednej minucie wynosi około 70 razy. W tym czasie prze serce przepływa prawie 5 litrów krwi.
Miesień sercowy budują dwa przedsionki lewy i prawy oraz dwie komory i zastawki. Przedsionek jest to grubą i elastyczną torbą, która spełnia rolę poczekalni dla krwi.
Dzięki komorom natomiast krew jest przepompowywana do tętnic. Komory nie są jednakowe, gdyż komora lewa jest znacznie grubsza od prawej. Komora ta tłoczy krew przeznaczoną na cały obszar ciała. Komora prawa tłoczy krew do płuc.
Wewnątrz serca, pomiędzy przedsionkami i komorami znajduje się zastawki. Są to niewielkie, luźne fałdy tkanki włóknistej, które przymocowane są do wnętrza ścian serca. Zapobiegają one cofaniu się krwi, ale we właściwym momencie otwierają się i przepuszczają porcje krwi.
Serce znajduje się w worku osierdziowym, zwanym także krótko jako osierdzie, który łagodzi powstające w czasie skurczu tarcie. Osierdzie wypełnione jest dodatkowo płynem obniżającym tarcie.
Krew z serca wydostaje się poprzez tętnice a dostaje się do niego dzięki żyłom. Oba rodzaje naczyń różnią się od siebie, gdyż tętnice są znacznie grubsze i bardziej wytrzymałe na zwiększone ciśnienie krwi.
Pomimo, iż w sercu znajduje się stale znaczna ilość krwi, to nie korzysta ono z jej zasobów. Serce posiada własny układ naczyń, zwany układem wieńcowym. Jest to gęsta sieć drobnych naczyń, które znajdują się na powierzchni serca. Naczynia te bardzo często mogą ulegać zatkaniu i powodować chorobę wieńcową, która objawia się bólem w klatce piersiowej. W wyniku całkowitej niedrożności tych naczyń dochodzi do zatrzymania pracy mięśnia sercowego i pojawia się zawał serca.
Człowiek posiada dwa obiegi krwi:
Obieg mały, zwany także płucnym oraz obieg duży, nazywany obiegiem wielkim.
Obieg mały ma swój początek w prawej komorze. Znajduje się w nim krew z dużą zawartością CO2. Krew ta poprzez tętnice płucne dostaje się do płuc i tam przepływając przez naczynia kapilarne oddaje dwutlenek węgla i wzbogaca się w tlen. Krew natleniona jest następnie zbierana przez żyły płucne i wraca do serca.
Duży obieg krwi rozpoczyna się w lewej komorze. Krew poprzez tętnicę główną, czyli aortę dostaje się do tętnic rozprowadzających krew po organizmie. W najmniejszych naczyniach włosowatych dochodzi do wymiany gazów oraz związków odżywczych z produktami przemiany materii.
