Puszcza Białowieska to ostatni naturalny las w Europie. Położona jest na granicy Europy Środkowej i Wschodniej w obrębie dwóch państw: Polski i Białorusi. Ma powierzchnię 1250 km 2 . Do Polski należy 580 km2, pozostały teren leży po stronie białoruskiej.
Teren, na którym leży objęty był zlodowaceniem środkowopolskim. Jest prawie płaski, z nielicznymi wałami morenowymi. Dzięki pozostałościom polodowcowym, na tym równym terenie widoczne są niewielki wzniesienia od 170 do 202 m n.p.m.
Teren odwadniany jest przez rzeki: Narewkę i Leśną. Narewka płynie przez środek puszczy odwadniając jej wschodnia, środkową i północną część. Dopływami Narewki są Hwoźna i Orłówka. Leśna zbiera wody z północno- zachodniej części puszczy.
Puszcza wyróżnia się urozmaiconym drzewostanem. Występują w niej zespoły grądowe i zbiorowiska łęgowo- grądowe, bory sosnowe, iglaste i mieszane. Niebywałym zjawiskiem są potężne drzewa, pomniki przyrody: świerki, sosny, dęby, jesiony, lipy, klony i graby. Do osobliwości można zaliczyć "Dąb Jagiełły", zawalony przez wiatr w 1974 roku.
ŻUBR
Żubr ( Bison bonasus) jest rodowitym mieszkańcem puszczy i największą osobliwością Puszczy Białowieskiej. Pierwotnie zamieszkiwał na terenie od południowej Szwecji po Pireneje i Bałkany. Do I wojny światowej został na tych terenach całkowicie wytępiony, głównie w wyniku intensywnych polowań. Na terenie puszczy w 1909 roku doliczono się 696 sztuk natomiast wg spisu Rosjan 727 sztuk w tym: 231 samców, 347 samic, 149 młodych. W trakcie I wojny światowej żubry całkowicie wyginęły. Przyczyniły się do tego działania wojenne prowadzone na terenie puszczy, jak również polowania niemieckich żołnierzy, którzy w ten sposób mogli zaspokoić głód. Według informacji pochodzących z Internationale Gesedschaft zur Erhaltung des Wisents pod koniec lata w 1915 roku w puszczy było 150 osobników i ich liczba nadal spadała. Po zakończeniu wojny w puszczy pozostało 9 sztuk tego ssaka. W przeżyciu zimy pomogli im okoliczni chłopi, którzy dokarmiali zwierzęta. W staraniach o zachowanie przy życiu " króla puszczy" przeszkodził najazd Bolszewików w 1920 roku. Kolejny atak zbrojny przeżył tylko jedna samica, która w niedługim czasie zginęła od kuli gajowego Bartłomieja Szpakowicza. W 1922 z inicjatywy kierownictwa poznańskiego ZOO zapoczątkowano odnowę populacji żubra z Białowieży. Z Meklengurgii sprowadzono parę żubrów, która rok później doczekała się potomka.. Zapłacono za nie 12500 zł.
Rozpoczęto reintrodukcję żubra i dzisiaj w puszczy jest ponad 300 sztuk tego ssaka.
