Symbol zagubienia, niepewności, różnorodności, wielości, bezpieczeństwa, ochrony.
LAS - MIEJSCE SCHRONIENIA: Tristan i Izolda uciekają do lasu moreńskiego przed gniewem króla Marka. Tam żyją spokojnie, dbając o to, by miejsce ich pobytu nie zostało wykryte. Tam również postanawiają za namową szlachetnego pustelnika Ogryna wyrzec się występnej miłości i rozstać się.
LAS - SYMBOL DUCHOWEGO CHAOSU, ZAGUBIENIA:
"W życia wędrówce, na połowie czasu,
Straciwszy z oczu szlak niemylnej drogi,
W głębi ciemnego znalazłem się lasu"
- mówi Dante na początku poematu. Całość jest wędrówką ku poznaniu, ku budowaniu kanonu wartości. Las staje się alegorią wewnętrznego chaosu, nieporządku, zagubienia człowieka.
LAS - ZAGROŻENIE: Zgodnie z wróżbą czarownic, Makbet nie zginie dopóki las Birnam nie podejdzie pod mury jego zamku, Dunzynanu. Dla Makbeta las mógłby się więc stać zagrożeniem, ale rycerz wie, że drzewa nie są zdolne do przemieszczania się. Tymczasem żołnierze atakujący zamek, by nie można było zbyt wcześnie odkryć ich liczby, osłaniają się gałęziami z lasu i wydaje się z daleka, że to drzewa wyruszyły przeciw Makbetowi.
LAS - SYMBOL POTĘGI NATURY: "Wysokie góry i odziane lasy" zwraca się podmiot liryczny fraszki do tych wielkich pomników natury, które tu stają się powiernikami człowieka doświadczonego, stojącego u schyłku życia, który już wie, że spokój i szczęście gwarantują rodzina, gniazdo rodzinne, życie w zgodzie z boskimi przykazaniami.
PUSZCZA - KRÓLESTWO ZWIERZĄT: W niedostępnej człowiekowi części puszczy znajduje się prawdziwa ostoja zwierząt, ich królestwa, gdzie panują pierwotne zwyczaje, podobne do tych w raju. Zwierzęta żyją tu w zgodzie i braterstwie, nie znają człowieka, tu nic im nie grozi:
"Ciągnie się bardzo piękna, żyzna okolica:
Główna królestwa zwierząt i roślin stolica.
W niej są złożone wszystkich drzew i ziół nasiona,
Z których się rozrastają na świat ich plemiona;
W niej, jak w arce Noego, z wszelkich zwierząt rodu
Jedna przynajmniej para chowa się dla płodu.
W samym środku (jak słychać) mają swoje dwory:
Dawny Tur, Żubr i Niedźwiedź, puszcz imperatory.
Około nich na drzewach gnieździ się Ryś bystry
I żarłoczny Rosomak, jak czujne ministry;
Dalej zaś, jak podwładni szlachetni wasale,
Mieszkają Dziki, Wilki i Łosie rogale.
Nad głowami Sokoły i Orłowie dzicy,
Żyjący z pańskich stołów, dworscy zausznicy.
Te pary zwierząt główne i patryjarchalne,
Ukryte w jądrze puszczy, światu niewidzialne,
Dzieci swe ślą dla osad za granicę lasu,
A sami we stolicy używają wczasu;
Nie giną nigdy bronią sieczną ani palną,
Lecz starzy umierają śmiercią naturalną.
Mają też i swój smętarz (...)".
LAS - SCHRONIENIE: W lesie musi się ukrywać król na wygnaniu, Popiel. Ma on tu swoją pustelnię, do której trafia Wdowa.
LAS - MIEJSCE ZBRODNI: Las zostaje skalany zbrodnią popełnioną na Alinie przez Balladynę.
PUSZCZA - TEREN DZIEWICZY, DOM SŁOWIAN: W powieści puszcza to miejsce akcji - dziewicze tereny, niezwykle rozległe. Z podziwu godną orientacją porusza się tu Hengo, kupiec niemiecki, ale nie każdy to potrafi. Można tu łatwo zabłądzić. Puszcza to naturalne dobro - tu można znaleźć jagody, grzyby, cenne zioła, drewno. Tu także pod świętym dębem Słowianie zbierają się, by radzić o najważniejszych sprawach.
PUSZCZA NADNIEMEŃSKA - MIEJSCE ŚWIĘTE: Tu znajdują się miejsca najważniejsze dla bohaterów powieści:
Nie znalazłeś tego, czego szukasz na Bryku?
Jest tutaj pełno osób, które moga Ci pomóc!
Zadaj pytanie i otrzymaj szybką odpowiedź.
