Medaliony - streszczenie krótkie

Profesor Spanner

Opowiadanie dotyczy fabryki mydła profesora Spannera. Komisja ogląda betonowe baseny, kadzie, pozostałości po produkcji mydła z ludzkiego tłuszczu. Przesłuchiwany jest najpierw student, który pracował ze Spannerem. Zachowuje się on, jakby nie był świadomy swoich czynów. Podobnie jest w przypadku kolegów Spannera, który nie wiedzieli o fabryce, ale fakt jej istnienia ich specjalnie nie zdziwił.  

Dno

Kobieta, która przechodzi przez Pawiak, obóz w Ravensbruck, a potem Bunzig, koncentruje swoją uwagę na dwóch momentach. Jeden to praca w fabryce amunicji w Bunzig, gdzie wykonywała roboty po 12 godzin i gdzie kobiety trzymano na zimnie albo zamykano w bunkrze z ciałami zmarłych z wycieńczenia. Drugi moment to przejazd z Pawiaka do Ravensbruck, kiedy 100 kobiet w jednym wagonie zamknięto na 7 dni. Część zwariowała.

Kobieta cmentarna

Kobieta opiekująca się kwiatami na cmentarzu odgrodzonym murem od getta opowiada o dramacie po drugiej stronie, którego jednak nie sposób zrozumieć, kiedy człowiek jest po „tej” stronie muru.

Przy torze kolejowym

Z transportu kolejowego ucieka trójka osób. Dwie giną zastrzelone z karabinów. Kobieta zostaje postrzelona w kolano. Leży przy torach, ludzie podchodzą, ale wszyscy boją się pomóc. Pojawia się młody chłopak, który kupuje dziewczynie wódkę i papierosy. Pojawia się policja, wszyscy uciekają. Kobieta prosi ich, aby ją zastrzelili. Mężczyźni odchodzą. Wracają jednak, ale dalej nie wiedzą, co robić. W końcu rewolwer bierze od nich młody mężczyzna i strzela do kobiety.

Dwojra Zielona

Dwojra to 35-letnia Żydówka, która właśnie wybiera okulary. Przeżyła wojnę. Ukrywała się długo, aby nie trafić do obozu w Treblince. Kiedy Niemcy urządzili sobie w Sylwestra strzelanie do ludzi, próbowała uciec. Od strzału straciła oko. Trafiła do Majdanku, ale mimo dramatycznych warunków przeżyła, aby opowiedzieć o okrucieństwie okupanta.

Wiza

Żydówka opowiada o wizie, czyli łące, na którą w obozie trafiały kobiety, kiedy trwało czyszczenie bloku. Proces trwał około tygodnia, a w tym czasie kobiety były trzymane na zimnie bez jedzenia. W końcu wracały na blok, ale najpierw odbywała się selekcja, którą nie wszystkim udało się przejść.

Człowiek jest mocny

Opowieść o „zakładzie kąpielowym” w Chełmnie, gdzie do specjalnych ciężarówek pakowano ludzi, aby zabijać ich za pomocą spalin samochodowych. Ciała wywożono do lasu. Przy pochówku pracował Michał P., który wśród ciał rozpoznał swoją żonę i dzieci. Niemiec nie chciał go zabić, bo był silny. Michał chciał się więc powiesić, ale odwiódł go od tego inny towarzysz. Następnego dnia uciekł, a teraz może opowiadać o tym, co widział.

Dorośli i dzieci w Oświęcimiu

Dużo mówi się o różnych postaciach w Oświęcimiu. Narrator wspomina, że byli tutaj zarówno więźniowie-lekarze, którzy chcieli nieść ukojenie, jeśli tylko mogli, ale i żyli tutaj tacy ludzie jak August Glass, który zabijał, wymierzając niepozostawiające żadnych śladów ciosy w nerki. Narrator mówi o dzieciach, które walczyły, by dotknąć głową pręta zawieszonego na wysokości 1,2 metra, aby wygrać życie. Na koniec pojawia się wspomnienie doktora Epsteina z Pragi. W obozie dostrzegł dwójkę dzieci, które powiedziały mu, że bawią się w palenie Żydów.