Myśli nieuczesane - biografia autora
Stanisław Jerzy Lec urodził się 6 marca 1909 roku we Lwowie. Był jednym z najoryginalniejszych polskich poetów XX wieku, a także satyrykiem i mistrzem aforyzmu, którego krótkie zdania weszły na stałe do języka potocznego.
Pochodził z rodziny o żydowskich i szlacheckich korzeniach (urodził się jako baron Stanisław Jerzy de Tusch-Letz). Uczył się we Lwowie i Wiedniu, maturę zdał w latach międzywojennych, a następnie studiował na Uniwersytecie Jana Kazimierza, łącząc zainteresowania humanistyczne z prawem. Już jako młody człowiek publikował wiersze i teksty satyryczne w prasie literackiej, wchodząc w krąg ówczesnej awangardy.
Doświadczenia wojny i okupacji – internowanie w obozie, ucieczka, konfrontacja z przemocą totalitaryzmów – głęboko naznaczyły jego późniejszą twórczość. Po 1945 roku pisał poezję, satyrę, przekłady z języka niemieckiego, współpracował z prasą, a z czasem skupił się na krótkiej formie refleksyjnej. To właśnie aforyzmy zebrane w tomach „Myśli nieuczesane” i „Myśli nieuczesane nowe” przyniosły mu największą sławę i uczyniły z niego klasyka literatury światowej.
Stanisław Jerzy Lec zmarł 7 maja 1966 roku w Warszawie.
Ważniejsze zbiory:
„Barwy” (1933)
„Notatnik polowy” (1946)
„Życie jest fraszką” (1948)
„Rękopis jerozolimski” (1956)
„Myśli nieuczesane” (1957)
„Myśli nieuczesane nowe” (1964)
„Myśli nieuczesane wszystkie” (wyd. pośmiertne – 2006 i kolejne)
