Czekając na Godota - geneza i gatunek utworu
„Czekając na Godota” dojrzewało do druku i premiery na deskach teatru. Samuel Beckett napisał sztukę na przełomie 1948 i 1949 roku, ale dopiero w 1951 r. utwór został wydany w Paryżu (pierwsza wersja napisana była w języku francuskim i dopiero w 1955 r. Beckett przełożył ją na angielski, wprowadzając kilka drobnych zmian). 5 stycznia 1953 r. odbyła się z kolei prapremiera w teatrze Babylon w Paryżu. Pomimo swego nowatorstwa, sztuka osiągnęła ogromny sukces i szybko docierała na sceny w innych krajach. Polska premiera teatralna miała miejsce w Warszawie w 1957 r.
Gatunek – dramat, ale u Becketta daleko mu do klasycznej wersji. Tutaj mamy do czynienia z teatrem absurdu, który rozwijał się na bazie groteski i parodii w XX wieku. Wyznacznikami teatru absurdu są potoczny język i groteskowi bohaterowie, których postępowanie bywa wręcz absurdalne. Akcja zazwyczaj zaczyna się w zwyczajnej scenerii i dopiero z czasem akcja rozwija się w nieoczywistych kierunkach.
