Martwe dusze - biografia autora
Nikołaj Wasiljewicz Gogol to jeden z najwybitniejszych rosyjskich pisarzy XIX wieku, prekursor rosyjskiego realizmu, mistrz groteski i satyry. Jego twórczość wywarła ogromny wpływ na literaturę rosyjską i światową. Gogol urodził się 1 kwietnia 1809 roku w Soroczyńcach Wielkich (Ukraina) w rodzinie drobnoszlacheckiej. Już w młodości interesował się literaturą i teatrem, czerpiąc inspiracje z lokalnego folkloru ukraińskiego. Po ukończeniu szkoły w Nieżynie wyjechał do Petersburga, gdzie rozpoczął karierę literacką.
Gogol zdobył popularność dzięki opowiadaniom inspirowanym folklorem, zebranym w tomach: „Wieczory na chutorze w pobliżu Dikańki” (1831–1832) – humorystyczne i fantastyczne historie ukazujące wiejskie życie. Dla jego kariery ważne były takie utwory jak: „Mirgorod” (1835) – zbiór opowiadań o bardziej refleksyjnym i realistycznym charakterze oraz dramat „Rewizor” (1836), satyra na rosyjską biurokrację, ukształtowały jego pozycję jako krytyka społecznego. Najważniejszym dziełem Gogola są jednak „Martwe dusze” (1842), wielowymiarowa powieść o duchowej pustce i moralnym upadku ludzi i społeczeństwa.
Gogol prowadził samotne życie i zmagał się z licznymi kryzysami osobistymi. Był człowiekiem głęboko religijnym, co znalazło odzwierciedlenie w jego późniejszej twórczości. Przeżywał jednak wewnętrzne konflikty, które doprowadziły go do spalenia części rękopisów drugiego tomu „Martwych dusz”. Zmarł 21 lutego 1852 roku w Moskwie, najprawdopodobniej na skutek samo wyniszczenia spowodowanego głodówką.
