Tryptyk rzymski: medytacje - geneza utworu i gatunek
Utwór został napisany w 2002 roku, a zatem już pod koniec życia Jana Pawła II. Pierwsza część wiąże się z miłością papieża do gór – przede wszystkim Tatr, ale też Beskidów. Opisał tu piękno przyrody i górskiego potoku, wielokrotnie obserwowane zapewne w trakcie swoich wędrówek. W przypadku drugiej części utworu nie bez znaczenia będzie kwiecień 1994 roku, kiedy odsłonięto część dzieła Michała Anioła w Kaplicy Sykstyńskiej. Już wówczas Jan Paweł II wyrażał zachwyt nad dziełem mistrza i tym, co udało mu się uchwycić w postaci wymownego obrazu. Z kolei trzecia część mówi o Przymierzu człowieka z Bogiem, a zatem o źródle wiary.
Gatunek: poemat – obszerny utwór pisany wierszem, posiadający elementy epickie lub narracyjne. W starożytnym znaczeniu poematem byłoby każde dzieło poetyckie. Charakteru poematowi nadaje dopiero dookreślenie. W przypadku Tryptyku rzymskiego najwłaściwszym byłby „poemat liryczny”, oparty na refleksjach autora na dany temat albo nawet „poemat religijny”, w którym myślą przewodnią są rozważania na temat Boga i jego relacji z człowiekiem. Sam autor dodaje do tytułu Tryptyku rzymskiego słowo „medytacje”, który w sensie gatunkowym oznacza dzieło wypełnione refleksjami i rozmyślaniami filozoficznymi.
