Tryptyk rzymski: medytacje - streszczenie krótkie
Tryptyk rzymski: medytacje to zbiór wierszy autorstwa papieża Jana Pawła II. Utwór został podzielony na 3 części, z których każda może funkcjonować osobno.
Pierwsza część pt. Strumień to zaduma nad pięknem przyrody, w której kryje się Bóg. Poeta rozważa nad przemijaniem, ale także nad poszukiwaniem źródła i prawdy, jako drogi do Boga.
W drugiej części zatytułowanej Medytacje nad „Księgą Rodzaju” na progu Kaplicy Sykstyńskiej zachwyca się dziełem Michała Anioła, namalowanym na sklepieniu Sykstyny. Dostrzega tu rękę mistrza, który potrafił w genialny sposób przedstawić słowa Pisma: stworzenie ludzi na obraz i podobieństwo Boga, ale także wymowne przedstawienie wizerunku samego stwórcy, jako silnego starca. Pisząc o Adamie i Ewie, wspomina także o wadze rodzicielstwa, jako o źródle. Poeta wskazuje na odpowiednie zobrazowanie Kresu i Sądu, przed który wszyscy wracamy nadzy, jak pierwsi ludzie (a właściwie staje przed nim nieśmiertelna cząstka nas). Kończy rozważaniem nad tym, że dzieło Michała Anioła mają nad głowami kardynałowie w czasie konklawe. Wymowne obrazy stworzone przez wybitnego artystę, pomagają im we właściwym wyborze papieża.
Ostatnia część pt. Wzgórze w krainie Moria to poetycko opowiedziana historia Abrahama, który opuścił swój dom i na wezwanie Głosu udał się w długą wędrówkę. Abraham nie stworzył Boga, jak robiło się to w innych krajach, tylko uwierzył wbrew nadziei w jedynego prawdziwego Stwórcę. Bóg powiedział mu, że Abraham będzie ojcem narodów i choć przez lata nie mógł mieć dzieci, wreszcie doczekał się z żoną narodzin syna. Bóg wystawił go na kolejną próbę i kazał Abrahamowi złożyć syna w ofierze na wzgórzu Moria. Abraham, ufając bezgranicznie głosowi Boga, gotów był poświęcić życie ukochanego syna, jednak Bóg cofnął mu rękę w ostatnim momencie. Abraham jest tu przywołany, jako przykład prawdziwej wiary, która przyniosła ludziom Przymierze z Bogiem.
