Pieśń III, 30 - analiza i interpretacja
„Pieśń III. 30” Horacego to oda lub pieśń będąca zwieńczeniem 3. tomu „Pieśni”, a zarazem podsumowaniem spuścizny poety. Wiersz składa się z czterech 4-wersowych strof, pisanych trzynastozgłoskowcem. W przekładzie Adama Ważyka utwór nie posiada rymów, natomiast tłumaczenie Lucjana Rydla ma parzyste rymy (choć zdania nie kończą się w obrębie jednej strofy, tylko kontynuowane są w kolejnej).
Wiersz „Pieśń III, 30” Horacego to manifest artysty świadomego własnej wielkości i znaczenia swojej twórczości. Utwór jest podsumowaniem wieloletniej pracy twórczej poety. Autor ogłasza w nim swoje zwycięstwo nad przemijaniem. Przez słowa „Wybudowałem pomnik trwalszy niż ze spiżu” (w innych przekładach, np. Lucjana Rydla, pojawia się „stawiłem sobie pomnik trwalszy niż ze spiży”) Horacy uznaje, że jego poezja przetrwa dłużej niż materialne dzieła ludzkich rąk.
Poeta podkreśla nowatorstwo swoich utworów, wskazując na to, że wprowadził do literatury rzymskiej rytm greckich wierszy eolskich (Alkaiosa i Safony; w niektórych przykładach pojawia się „aiolskich wierszy”). W ostatnich wersach zwraca się do Melpomeny, muzy pieśni (później tragedii), prosząc o laur zwycięstwa („delficki wawrzyn”), jako ukoronowanie jego twórczości.
