Coś ty Atenom zrobił, Sokratesie - geneza utworu i gatunek/typ liryki
Utwór „Coś ty Atenom zrobił, Sokratesie” autorstwa Cypriana Kamila Norwida powstał w 1856 roku i jest częścią większego cyklu „Vade–mecum”. Wiersz powstał po nieudanej próbie wyjazdu Norwida do USA i trzy miesiące po śmierci Adama Mickiewicza. Norwid, żyjąc na emigracji, odnosi się w wierszu do losu wybitnych jednostek, które mimo swoich zasług dla ludzkości spotykały się z niezrozumieniem, a często również z wrogością. Utwór wpisuje się w nurt liryki refleksyjnej i filozoficznej, ponieważ skupia się na uniwersalnych pytaniach dotyczących wartości jednostki, jej relacji ze społeczeństwem oraz moralnych paradoksów ludzkiego postępowania. Pod względem gatunku jest to wiersz biały, pozbawiony rymów, o nieregularnym układzie sylab w wersach, co podkreśla swobodę wyrazu i indywidualny styl poety.
Poeta, żyjąc na emigracji, odnosi się w wierszu do losu wybitnych jednostek, które mimo swoich zasług dla ludzkości spotykały się z niezrozumieniem, a często również z wrogością. Utwór wpisuje się w nurt liryki refleksyjnej i filozoficznej, ponieważ skupia się na uniwersalnych pytaniach dotyczących wartości jednostki, jej relacji ze społeczeństwem oraz moralnych paradoksów ludzkiego postępowania. Pod względem gatunku jest to wiersz biały, pozbawiony rymów, o nieregularnym układzie sylab w wersach, co podkreśla swobodę wyrazu i indywidualny styl poety. Wiersz można uznać również za lirykę inwokacyjną, ponieważ podmiot zwraca się bezpośrednio do adresata lirycznego: Sokratesa, Kolumba itd.
