Organy Wspólnot Europejskich

Instytucje Unii Europejskiej to:

Rada Europejska

Rada Unii Europejskiej

Komisja Europejska

Parlament Europejski

Europejski Trybunał Sprawiedliwości

Europejski Trybunał Obrachunkowy

Komitet Ekonomiczno-Społeczny

Komitet Stałych Przedstawicieli

Komitet Regionów

Europejski Bank Centralny

Europejski Bank Inwestycyjny

RADA EUROPEJSKA

Rada Europejska jest najważniejszą instytucją polityczną tworzącą Unię Europejską. Jest organem nadrzędnym, określa, w jakich kierunkach powinien iść rozwój i w obrębie jakich ram Unia Powinna działać. Rada Europejska jest organem, który nie figuruje w umowach, zapisach prawnych i statucie UE. Działalność Rady Europejskiej sankcjonuje Jednolity Akt Europejski i traktat z Maastricht. Obrady Rady Europejskiej mają miejsce dwukrotnie w ciągu roku. Spotkania te mają miejsce za każdym razem w innej stolicy europejskiej. Zależy to od tego, jakie państwo akurat przewodniczy Unii. Rada Europejska to premierzy i głowy państw unijnych, jak również przewodniczący Komisji Europejskiej. Rada Europejska gości na swych posiedzeniach przewodniczącego Parlamentu Europejskiego. W skład Rady wchodzi Sekretariat Generalny, do którego zadań należy koordynacja i programowanie jej pracy, opracowanie i przygotowanie potrzebnych dokumentów, które są podstawą działań Rady Europejskiej. Sekretariat ma swoją siedzibę w Brukseli i tylko tam, zgodnie z Traktatem Nicejskim, mogą się odbywać jej posiedzenia.

Do głównych zadań Rady Europejskiej należą:

- decyzje polityczne

- praca nad wypracowaniem kierunku, zgodnie z którym powinna się rozwijać Unia

- wsparcie Unii Gospodarczej i Walutowej i Europejskiego Systemu Walutowego

- praca przy wyborach do Parlamentu Europejskiego

- koordynowanie polityki międzynarodowej, dbałość o bezpieczeństwo członków Unii Europejskiej

- decydowanie w sprawach stowarzyszeniowych, przyjmowanie uchwał o przyjęciu nowych państw

- podejmowanie uchwał w sprawie zadań UE

- jest też miejscem, gdzie głowy państw mogą wymienić poglądy, nie uczestniczą w tym ministrowie spraw zagranicznych

Uchwały Rady to tzw. deklaracje, które przyjmowane są podczas obrad, i których warunkiem przyjęcia jest konsensus. Rada Europejska może też wydać oświadczenie. Tego typu dokumenty dotyczą różnego rodzaju zaleceń w sprawie działalności organów zarządzających, określenia wspólnych celów i strategii, wyrażenia woli Rady. Oświadczenie to instrument nadrzędny, gdy realizowana jest wspólna polityka zagraniczna i polityka bezpieczeństwa. Relacje z prac Rady Europejskiej od 1981 roku składa się przed Parlamentem Europejskim. Jest to zadanie premiera tego państwa, które aktualnie sprawuje prezydencję w UE. Dodatkowo, co rok rada Europejska podsumowuje swoje obrady na form Parlamentu Europejskiego. Parlament Europejski nie może ingerować w decyzje, jakie podejmuje Rada. Rada Europejska nie jest też kontrolowana prze Trybunał Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich.

RADA UNII EUROPEJSKIEJ

W skład Rady, w zależności od rozpatrywanych spraw, wchodzą ministrowie spraw zagranicznych każdego z krajów członkowskich Unii Europejskiej (tzw. Rada Ogólna), lub też taka sama liczba ministrów innego resortu (Rada Branżowa). Co sześć miesięcy zmienia się kraj przewodniczący Radzie.

Do kompetencji Rady UE należy współtworzenie prawa wspólnotowego, wyznaczanie priorytetów polityki unijnej, sprawowanie nadzoru nad polityką budżetową i gospodarczą państw członkowskich. Rada UE podejmuje też decyzje dotyczące bezpieczeństwa i polityki zagranicznej, zawiera porozumienia i umowy międzynarodowe. Rada Unii Europejskiej jest głównym, najwyższym i najważniejszym organem decyzyjnym i ustawodawczym UE. Zajmuje się wydawaniem aktów prawnych, sprawowaniem kontroli nad budżetem, uchwalaniem układów międzynarodowych, które wynegocjowała Komisja Europejska. Ogólna polityka gospodarcza jest koordynowana przez Radę Unii Europejskiej. RUE może podejmować decyzje, dotyczące przekazania Komisji Europejskiej pewnych swoich kompetencji. Decyzje podejmowane są albo zwykłą większością głosów, jednomyślnie, bądź też większością kwalifikowaną. W wypadku większości kwalifikowanej proporcje głosów rozkładają się następująco: Francji, Niemcom, Wielkiej Brytanii i Włochom przysługuje po 10 głosów, Hiszpanii osiem, Belgii, Grecji, Holandii i Portugalii po 5, Austrii i Szwecji po cztery głosy, po 3 głosy mają Dania, Finlandia i Irlandia, Luksemburg - 2. jest to tzw. ważony podział głosów.

Siedzibą Rady Unii Europejskiej jest Bruksela. Posiedzenia odbywają się raz w miesiącu. Obrady mają charakter ogólny bądź specjalistyczny. Każde państwo członkowskie ma swojego przedstawiciela w Radzie Unii Europejskiej. Reprezentantami są ministrowie, delegowani przez Rady Ministrów. Do obrad ogólnych deleguje się ministrów spraw zagranicznych i zajmują się oni stosunkami zewnętrznymi i kwestiami ogólnymi dotyczącymi UE. Te obrady odbywają się co miesiąc. Spotkania specjalistyczne gromadzą ministrów tych resortów, które odpowiadają za sprawy podlegające akurat obradom Rady Unii Europejskiej. Rada obraduje pod kierownictwem przewodniczącego, którym jest jeden z przedstawicieli państw, wybierany na sześciomiesięczną kadencję.

Rada Unii Europejskiej dysponuje kilkudziesięcioma różnymi organami pomocniczymi. Najważniejszym jest Komitet Stałych Przedstawicieli (COREPER). Jego zadaniem jest wspieranie działalności Rady. kraje członkowskie reprezentują w nim ambasadorowie. Zadaniem Komitetu jest przygotowywać sesje i wykonywać zlecone zadania.

Przy Radzie działa Sekretariat Generalny prowadzący techniczno - administracyjną jej obsługę. Sekretariat Generalny składa się z siedmiu Dyrekcji Generalnych.

KOMISJA EUROPEJSKA

Komisja Europejska powstała na mocy traktatu o Unii Europejskiej. Wcześniej była to Komisja Wspólnoty Europejskiej, wspólnego organu EWWiS, EWG i Euroatomu. W skład Komisji Europejskiej wchodzi tylu komisarzy, ile aktualnie państw liczy Unia. Odpowiednio: po dwóch z Niemiec, Hiszpanii, Francji, Włoch, Wielkiej Brytanii i po jednym z pozostałych krajów. Każdy z komisarzy jest odpowiedzialny za określony dział pracy, są więc oni odpowiednikami ministrów w zwykłym rządzie. Komisja Europejska obraduje co najmniej raz na tydzień, najczęściej w środy. Komisję powołuje się wieloetapowo. Pierwszym etapem jest wyznaczenie przez rządy państw członkowskich pretendenta o stanowiska przewodniczącego komisji. Kandydat musi mieć poparcie wszystkich krajów i Parlamentu Europejskiego. Dopiero później Parlament Europejski dokonuje ostatecznego zatwierdzenia przewodniczącego i członków Komisji Europejskiej. Komisja Europejska powoływana jest na pięcioletnią kadencję.

Kompetencje Komisji Europejskiej:

1. Inicjatywne
2. Kontrolne
3. Wykonawcze
4. Reprezentatywne

W kompetencjach inicjatywnych leży wyłączne prawo KE do inicjatywy ustawodawczej. W praktyce jest to zgłaszanie do Rady Unii Europejskiej projektów nowych norm prawa, które są konieczne, żeby Rada mogła podejmować decyzje. Obowiązki kontrolne wypełnia Komisja, nadzorując przestrzegania prawa wspólnotowego przez kraje członkowskie UE. Wymaga też wykonywania prawa od osób fizycznych i prawnych, wspólnot. Ma prawo stosowania sankcji i wnoszenia skarg do Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Uchwalanie przepisów wykonawczych do istniejących już aktów prawnych, zarządzanie finansami i nadzór nad wykonaniem budżetu to funkcje wykonawcze KE. Natomiast funkcja reprezentatywna to ambasadorowanie w kontaktach z państwami trzecimi i organizacjami międzynarodowymi. Komisja Europejska zbiera się raz w tygodniu. Siedzibą Komisji Europejskiej jest Bruksela.

KOMISJA EUROPEJSKA

Proponuje akt prawny

KOMITET PARLAMENT EUROPEJSKI KOMITET

SPOŁECZNO- REGIONÓW

EKONOMICZNY Opinia

Opinia RADA UNII EUROPEJSKIEJ Opinia

Wspólne stanowisko

PARLAMENT EUROPEJSKI

Akceptuje wspólne Proponuję poprawki Odrzuca wspólne

Stanowisko do wspólnego stanowiska stanowisko

(większością głosów) (absolutną

większością głosów)

RADA UNII EUROPEJSKIEJ

Rozpatruje opinie Komisji na temat

zaproponowanych poprawek

proponuje akt prawny Akceptuje poprawki Powołuje Komitet

Pojednawczy

Zakończenie

Akceptacja wspólnego tekstu Brak akceptacji Wspólnego tekstu procedury

Rada potwierdza oryginalne lub zmienione

wspólnie stanowisko (kwalifikowaną większością głosów)

Rada UE Parlament

Europejski

PARLAMENT Akt Prawny

EUROPEJSKI przyjęty

Przyjęcie Jedna z instytucji odrzuca wspólne

Wspólnego odrzuca wspólny stanowisko( kwalifikowaną

Stanowiska tekst większością głosów)

Parlament Europejski

Zanim w 1962 roku zaczęto go określać mianem Parlamentu Europejskiego był Europejskim Zgromadzeniem Parlamentarnym, powstałym w 1957 roku. Podstawą prawną dla jego powstania był układ o zintegrowaniu Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej, Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej i Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali. Parlament Europejski jest jednoizbowym parlamentem, reprezentującym obywateli krajów członkowskich Unii Europejskiej. Główną siedzibą Parlamentu jest Strasburg, ale komisje parlamentarne i władze klubów działają w Brukseli. W Luksemburgu zaś znajdują się sekretariat i biblioteka. Parlament Europejski liczy obecnie 732 deputowanych, którzy sprawują mandat wolny, wybierani są na pięcioletnią kadencję w wyborach powszechnych i bezpośrednich. W Polsce nazywa się ich potocznie europarlamentarzystami lub eurodeputowanymi, oficjalnym określeniem jest: "poseł do Parlamentu Europejskiego". Posłowie zbierają raz w roku na sesjach zwyczajnych, raz w miesiącu odbywają się posiedzenia plenarne. Parlamentarzyści zajmują miejsca zgodnie z frakcją a nie narodowością. Systemem, zgodnie z którym dzieli się mandaty rządzą dwie naczelne zasady:

1. należy zapewnić jednakową liczbę mandatów dla dużych krajów

2. należy zapewnić możliwość bycia reprezentowanym w PE dużym partiom małych państw

W kompetencjach Parlamentu Europejskiego nie leży stanowienie prawa UE, uczestniczy on natomiast w procesie decyzyjnym. Może natomiast występować z inicjatywą ustawodawczą. Jedną z najważniejszych funkcji parlamentu jest przyjmowanie budżetu UE. Parlament wyraża też zgodę na zawieranie umów z państwami, które nie są członkami Unii, np. na przyjęcie nowych państw, czy zawieranie sojuszy. PE zajmuje się też kontrolowaniem prac Komisji Europejskiej, musi zatwierdzić wybór przewodniczącego i członków KE. Może też rozwiązać Komisję. Wybiera też Rzecznika Praw Obywatelskich. Parlament w razie potrzeby powołuje też Komitety Dochodzeniowe, które maja badać nieprawidłowości w stosowaniu prawa europejskiego.

W skład Prezydium PE wchodzi przewodniczący, kierujący obradami i reprezentujący Parlament na arenie międzynarodowej, zastępcy (14 osób) oraz kwestorzy (5 osób). Sekretarz Generalny Parlamentu Europejskiego powoływany jest przez prezydium. Parlament Europejski ma znacznie mniej kompetencji niż parlamenty narodowe. Sesje PE odbywają się wiosną i latem w Strasburgu. Są też zwoływane sesje nadzwyczajne, te odbywają się w Brukseli. Parlament obraduje raz w miesiącu, nie licząc wakacji.

EUROPEJSKI TRYBUNAŁ SPRAWIEDLIWOSCI

W skład Trybunału Sprawiedliwości wchodzi 15 sędziów. Instytucja ta nie ma charakteru stałego, zbierają się w razie potrzeby. Sędziowie powoływani są za obopólną zgodą przez rządy krajów członkowskich. W kompetencjach Trybunału Sprawiedliwości jest rozstrzyganie w sporach, dotyczących interpretowania i stosowania prawa Unii europejskiej, wydawanie opinii prawnych. Stronami w sporach mogą być instytucje Wspólnoty europejskiej, kraje członkowskie, osoby prawne i fizyczne, będące obywatelami państw członkowskich, ale tez funkcjonariusze międzynarodowi. Siedzibą Trybunału Sprawiedliwości jest Luksemburg.

1) Sąd Pierwszej Instancji - do rozpatrywania drobniejszych spraw

2. Trybunał Obrachunkowy - znany też jako Trybunał Rewidentów Księgowych

3. Europejski Rzecznik Praw Obywatelskich

To najwyższy organ sądowniczy Unii Europejskiej. Jego skład wybierany jest na sześcioletnią kadencję. Skład ten tworzą sędziowie (15 osób) i adwokaci (9 osób). Muszą to być ludzie, którzy gwarantować będą niezależność, spełniają warunki dla tych, którzy zajmują najwyższe stanowiska sądownicze. Mogą to też być doradcy prawni w krajach członkowskich. Sędzia Trybunału ma zakaz sprawowania innych funkcji, wykluczona jest też inna aktywność zawodowa. Sędziowie nie mogą też prowadzić działalności politycznej ani administracyjnej, nawet wtedy, kiedy nie biorą za to pieniędzy. Sędzia Trybunału reprezentuje w nim swój kraj i w razie potrzeby może zostać poproszony o uczestnictwo w rozprawie toczącej się przeciwko jego państwu. Trybunał rozstrzyga spory dotyczące interpretowania norm prawnych UE, wydaje też opinie prawne. Jako strony w sporach mogą występować organy unijne, członkowie Unii Europejskiej, stroną może też być osoba prawna lub fizyczna, będąca obywatelem którekolwiek z krajów członkowskich lub też funkcjonariusz międzynarodowy.

Europejski Trybunał Sprawiedliwości dba o to, żeby przestrzegane były traktaty i ustawy, sprawdza, czy akty unijnych instytucji są legalne, opiniuje umowy międzynarodowe. Swoją siedzibę ma w Luksemburgu. Urzędowy język Trybunału to francuski.

EUROPEJSKI TRYBUNAŁ OBRACHUNKOWY-TRYBUNAŁ REWIDENTÓW KSIĘGOWYCH

W jego skład wchodzi 15 rewidentów, powoływanych i mianowanych przez Radę Unii Europejskiej po wcześniejszych konsultacjach z Parlamentem Europejskim. Trybunał Obrachunkowy powoływany jest na 6 lat. W jego kompetencjach leży kontrolowanie finansów Unii Europejskiej, sprawdzanie zgodności z prawem i zasadności przychodów i rozchodów Unii europejskiej. Zajmuje się również oceną tego, czy budżet jest zarządzany w sposób właściwy. Siedzibą TRK jest Luksemburg.

Europejski Trybunał Obrachunkowy powołano na podstawie dwóch dokumentów - traktat brukselski z 1957 roku i uchwałą Rady z 1977 roku. Członków Trybunału mianuje się zgodnie z decyzją Rady Unii Europejskiej. Wybiera się do składu piętnaście osób, pozytywnie zaopiniowanych przez Parlament Europejski. Członkowie wybierani są z grupy pretendentów, reprezentujących swoje kraje ojczyste. W tych krajach musieli oni pełnić funkcje w kontroli, muszą być w tej dziedzinie dobrze wykwalifikowani. Członków Trybunału wybiera się na sześcioletnią kadencję. Przewodniczący pełni trzyletnią kadencję.

W skład Trybunału wchodzi kilka trzy- lub czteroosobowych grup zadaniowych. Ich zadaniem jest przygotowywanie wstępnych wyjaśnień orzeczeń kolegialnych i przygotowywanie obrad Trybunału. W skład grupy sztabowej wchodzi przewodniczący i przedstawiciel każdej z grup zadaniowych.

Trybunał Rewidentów Księgowych wszedł w miejsce Komitetu Kontroli działającego w EWG i Euratom, a w EWWiS miejsca ustąpił mu kontroler finansów. Trybunał zajmuje się kontrolowaniem działalności finansowej we Wspólnotach. Trybunał Rewidentów Księgowych jest instytucją niezależną, może uchwalać własny budżet i regulamin wewnętrzny. Do obowiązków Trybunału Rewidentów Księgowych należy coroczne składanie sprawozdań w instytucjach wspólnotowych i przed Parlamentem Europejskim, publikuje się je w Dzienniku Urzędowym.

KOMITET EKONOMICZNO- SPOŁECZNY

Określa się go mianem sumienia społecznego Wspólnoty europejskiej.

Podstawą prawną dla jego powstania był Traktat Rzymski o Wspólnotach Europejskich. Komitet Ekonomiczno - Społeczny składa się z 222 członków, pochodzących z krajów unijnych. Jest reprezentantem interesów ekonomicznych i społecznych krajów unijnych. Jego pierwowzorem w Europejskiej Wspólnocie Węgla i Stali był Komitet Konsultacyjny. Kiedy połączyły się trzy wspólnoty powstał Komitet Ekonomiczno - Społeczny. W Komitecie mają swoich przedstawicieli przedsiębiorcy, producenci, kupcy, rzemieślnicy i wolne zawody.

Komitet składa się z sześciu sekcji, zajmujących się:

1. Unią Gospodarczą i Walutową oraz spójnością społeczną
2. rynkiem wewnętrznym, produkcją i konsumpcją
3. transportem, energią, infrastrukturą i społeczeństwem informatycznym
4. zatrudnieniem, sprawami społecznymi i obywatelstwem
5. rolnictwem, rozwojem obszarów wiejskich i środowiskiem naturalnym
6. stosunkami zewnętrznymi

Na mocy uchwał sekcji powoływane są tzw. grupy studyjne, których zadaniem jest przygotowywanie opinii:

1. Komisja Europejska, Rada Unii Europejskiej i Parlament Europejski zlecają wydanie opinii zewnętrznych
2. Komitet może też sam podjąć decyzję o wydaniu opinii w danej sprawie
3. Komisja Europejska lub Parlament Europejski mogą poprosić, żeby Komitet rozważył daną sprawę, żeby podzielił się sugestiami specjalistycznymi, które mogłyby pomóc w opracowaniu jakiejś ustawy

Każde z państw członkowskich ma przydzieloną określoną ilość miejsc w Komitecie. I tak dla Niemiec, Francji, Wielkiej Brytanii i Włoch przewidziano 24, dla Hiszpanii 21, dla Danii, Finlandii i Irlandii - 9, dla Luksemburga 6. Komitet ekonomiczno - Społeczny to forum konsultacyjne. Jego opinie nie mają charakteru wiążącego, są czysto techniczne.

Kadencja w Komitecie Ekonomiczno - Społecznym trwa cztery lata.

KOMITET STAŁYCH PRZEDSTAWICIELI

Instytucja ta przygotowuje obrady Rady Unii Europejskiej. Jego podstawę prawną stanowi Traktat Rzymski. Przedstawicielami Komitetu są starsi rangą ambasadorowie krajów należących do Unii Europejskiej, akredytowani w Brukseli. Ich spotkania mają miejsce raz na tydzień. Przy Komitecie działają tez grupy robocze w liczbie około dwustu.

Komitet Stałych Przedstawicieli przygotowuje spotkania Rady. jest również głównym forum negocjacyjnym dla unijnego procesu ustawodawczego. W kompetencjach Komitetu leży zajmowanie się sprawami czekającymi na decyzje ministerialne.

KOMITET REGIONÓW UNII EUROPEJSKIEJ

Jest organem unijnym powstałym na mocy Traktatu z Maastricht. Po raz pierwszy posiedzenie odbyło się w 1994 roku. Komitet Regionów jest organem doradczym Unii Europejskiej. Członkami Komitetu Regionów są 222 osoby. Są one przedstawicielami organów oraz instytucji regionalnych i lokalnych państw członkowskich. Ilość osób reprezentujących dany kraj ustalana jest na tej samej zasadzie, jak obowiązuje w Komitecie Społeczno - Ekonomicznym. Reprezentanci pełnią w Komitecie Regionów czteroletnią kadencję. I tak Francji, Niemcom, Wielkiej Brytanii i Włochom przysługują 24 miejsca w Komitecie Regionów, Hiszpanii 21, Austrii, Belgii, Grecji, Holandii, Portugalii i Szwecji - 12, Danii, Finlandii i Irlandii po 9, Luksemburgowi 6 miejsc. Kiedy do UE wstąpiły Polska, Czechy, Węgry, Litwa i Słowacja, Estonia, Łotwa, Słowenia, Cypr i Malta, otrzymały kolejno 21, 12, 9, 7, 6 i 5 miejsc w Komitecie Regionów. Reprezentantem swojego państwa w Komitecie Regionów może zostać szef regionu, burmistrz dużego miasta, czy przewodniczący samorządu lokalnego. Powołuje ich Rada Unii Europejskiej. Spośród członków na dwuletnią kadencję wybierany jest przewodniczący, pierwszy wiceprzewodniczący i członkowie prezydium. Sekretarz generalny zajmuje się sprawami administracyjnymi. Komitet tworzy osiem stałych komisji. Członków Komitetu nie wiążą żadne instrukcje, są niezależni, działają w interesie Wspólnoty Europejskiej.

Dzięki Komitetowi Reprezentantów reprezentanci regionalni i lokalni mogą uczestniczyć w działalności UE. Tematy takiej, jak sieć transeuropejska, zdrowie publiczne, edukacja młodzieży, kultura muszą być konsultowane z Komitetem Regionów. Tego wymaga zapis w Traktacie z Maastricht. Siedzibą Komitetu Regionów jest Bruksela. Komitet zajmuje się też opiniowaniem działań w rolnictwie i ochronie środowiska, które dotyczą polityki regionalnej. Komitet Regionów popiera też działania zmierzające do wzmocnienia spójności gospodarczej i socjalnej regionów.

EUROPEJSKI BANK CENTRALNY

Bank Centralny powołano do życia kiedy unia gospodarcza i walutowa UE były jeszcze w budowie. Europejski Bank Centralny emituje wspólną europejską walutę - euro, czyli od 2002 roku główny środek płatniczy Unii Europejskiej. Pod nadzorem Centralnego Banku znajduje się też Europejski System Banków Centralnych. Jego poprzednik to Instytut Walutowy. Jako siedzibę dla Europejskiego Banku Centralnego wybrano Frankfurt nad Menem.

EUROPEJSKI BANK INWESTYCYJNY

Europejski Bank Inwestycyjny ma podstawę prawną w Traktacie Rzymskim. Jego działalność rozpoczęła się w 1958 roku. Jego członkami są państwa Unii Europejskiej. Główne organy europejskiego Banku Inwestycyjnego są: Rada Gubernatorów, Rada Administracyjna i Dyrektorium. W skład Rady Gubernatorów wchodzą ministrowie finansów piętnastu państw członkowskich. Jej zadaniem jest określanie kierunków polityki kredytowej i ustalanie składu członków innych organów. W skład Rady Administracyjnej wchodzi dwudziestu dwóch członków, mogą nimi być wyżsi urzędnicy krajowych ministerstw i instytucji kredytowych oraz jednego przedstawiciela Komisji Unii Europejskiej. Dyrektorium tworzy prezydent i wiceprezydenci. Odpowiada za sprawy bieżące. Siedzibą Banku jest Luksemburg. Bank dba o to, żeby rynek wewnętrzny rozwijał się stabilnie. Jego podstawowym celem jest pomoc w wyrównywaniu poziomu rozwoju państw UE. Udziela też pożyczek i gwarancji dla działalności we wszystkich dziedzinach gospodarki. Europejski Bank Inwestycyjny jest osobowością prawną. Jego struktura organizacyjna jest niezależna od pozostałych organów unijnych. Bank zajmuje się też udzielaniem pomocy w Europie Środkowowschodniej, Afryce, na Karaibach i Pacyfiku.

ŹRÓDŁA INFORMACJI:

LITERATURA

Iwona Kienzler "Leksykon Unii Europejskiej", "Świat książki", Warszawa 2003 r.

INTERNET

1. http://www.e-oborniki.pl/eu_instytucje.php?open=11

2. http://europa.eu.int/institutions/index_pl.htm

3. http://www.centrum.krakow.pl/instytucje_ue.htm