Subkultura młodzieżowa, czyli sprzeciw jednostki wobec otaczającego ją świata istniała od zawsze. W każdym okresie historii część społeczeństwa (tak zwani niepokorni) w postaci różnych organizacji czy związków wyrażała swój sprzeciw wobec istniejących wówczas norm prawnych i społecznych. Dzięki temu sprzeciwowi następowała zmiana światopoglądu reszty społeczeństwa, to z kolei napędzało proces zmian w istniejącym codziennym porządku. Dobrym przykładem tego zjawiska jest rewolucja francuska z końca XVIII wieku. W czasach obecnych subkultury są zjawiskiem związanym głównie z młodzieżą. Powstanie subkultur młodzieżowych nastąpiło w latach pięćdziesiątych XX wieku. W latach sześćdziesiątych proces rozwoju subkultur młodzieżowych przybrał takie rozmiary, że obecnie nazywany jest rewolucją. Socjologowie natomiast proces ten nazywają kontrkulturą

Kontrkultura jest sprzeciwem określonej jednostki, lub społeczności wobec istniejących norm społecznych i kulturowych. Sprzeciw ma charakter spontaniczny i jest oparty na określonej ideologii. Jednostki odrzucają te wartości, które są jednostkom znane lecz uważane są za niegodne kontynuowania.

Kontrkultura młodzieżowa pojawiła się w Stanach Zjednoczonych. Szybko jednak przeniosła się do Europy. Grupy społeczne, które wyrosły na bazie kontrkultury odrzucała wszelkie normy życia codziennego. Z tego powodu młodzież odrzuciła naukę, religię i edukacje. Według kontrkultury każdy powinien rozwijać się bez skrępowania przez obowiązujące dogmaty życia codziennego. Popularne stało się wówczas hasło "zabrania się zabraniać".

Subkultury motocyklowe:

W Stanach Zjednoczonych po zakończeniu II Wojny Światowej armia wyprzedawała niepotrzebne już motocykle prawie za bezcen. Dzięki temu wielu młodych ludzi, często weteranów wojennych, mogło sobie kupić ten środek lokomocji. Amerykańska gospodarka w tym okresie znajdowała się w stanie kryzysu. Skończyły się już bowiem zamówienia wojskowe, które napędzały gospodarkę w czasie Drugiej Wojny Światowej. w Kraju szalało więc bezrobocie. Wielu młodych ludzi wałęsało się więc na swoich motocyklach po Stanach w poszukiwaniu pracy. W ten sposób powstały zorganizowane grupy tak zwanych riders, czyli jeźdźców, którzy szybko przeistoczyli się w gangi terroryzujące bary i motele mieszczące się przy drogach, a nawet małe miasteczka. Riders dali początek subkulturze motocyklistów. Dla każdego motocyklisty najważniejszy był motocykl. Całe jego życie codzienne kręciło się wokół motocykla. Przywództwo w grupie motocyklistów sprawowała osoba, która posiadała najszybszy motocykl. W latach sześćdziesiątych ta subkultura podzieliła się na dwie grupy: część przybrała charakter gangsterski, pozostali hobbystyczny. Hobbyści działali w oparciu o kluby motocyklowe często złożone z pasjonatów starych motocykli. W Polsce motocykliści przybrali charakter właśnie hobbystyczny.

Subkultury prehipisowskie:

Diggersi:

Ruch diggersów został założony przez purytanów, którzy przyjęli sobie za cel utworzenia światowego społeczeństwa światowego, jak sami twierdzili dążyli do "stworzenia podstaw świata, w którym ziemia będzie Wspólnym Dobrem dla wszystkich […]  gdzie nikt nie będzie nikim rządził, a wszyscy będą patrzeć na siebie jak na równych". Diggersi prowadzili wędrowniczy tryb życia. Odrzucali wszelkiego rodzaju nakazy. Słynęli ze swej łagodności i tolerancyjności. W końcu lat sześćdziesiątych założyli oni konfederację niewielkich komun rolniczych.

Hipsterzy

Hispterzy wyrośli na bazie fascynacji kulturą czarnych jazzmanów. Wzorowali się na muzykach jazzowych. Ubierali się tak samo jak oni, a także przybierali wzory i zwyczaje panujące w czarnych gettach. Ich podstawową ideą było hasło pojednania się białych z czarnymi.

Beatnicy

Byli zwolennikami luźnego, swobodnego i wyzwolonego trybu życia. Określa się ich mianem sfrustrowanego młodego pokolenia. Wywodzili się najczęściej ze środowiska absolwentów szkół wyższych.

Hippisi

Subkultura hippisów pojawiła się w Stanach Zjednoczonych w latach sześćdziesiątych. Ruch hippisowski wyrósł na bazie wyżej wymienionych ruchów Diggersów, Hipsterów i Beatników. Hippisi szybko stali się popularni nie tylko w Stanach lecz także w Europie. Najważniejsze dla nich było uczestnictwo w specjalnych wspólnotach, które były stowarzyszeniami o charakterze nieformalnym. Odznaką przynależności do ruchu hippisowskiego była styl ubierania się. Ubiór każdego hippisa jest symbolem jego osobowości, stąd tak duża różnorodność i kolorystyka ubiorów wśród hippisów. Najwonniejszą ideologią hippisów był pacyfizm. Odrzucali oni wszelkie przejawy agresji. Uważali oni, że rzeczywistość może stać się lepsza, wręcz idealna. Główną rolę pełniły też takie wartości jak: wolność, wspólnota, miłość, pokój (słynne "peace"). Dla hippisów liczyła się przede wszystkim wolność. Odrzucali oni wszelkiego rodzaju ograniczenia narzucane przez system społeczno - kulturowy oraz tradycję. Hippisi zaczęli propagować nowe wzory zachowań. Przede wszystkim wolną miłość - "free love", innymi hasłami propagowanymi przez hipisów były "rób swoje", czyli odrzucenie szkoły, wojska (w Stanach Zjednoczonych w okresie wojny w Wietnamie, hippisi często palili swoje karty powołania do wojska) oraz "Życie w drodze", czyli symbol nieskrępowanej wolności. Wszystkie te hasła wiążą się z najważniejszym pojęciem, pacyfizm. Na co dzień Hippisi kierowali się zasadami życia pełnią życia, cieszenia się z każdej chwili spotkania ze sobą, pomagania innym, rozumienia przyrody. Bycie hippisem stało się w pewnej chwili bardzo modne.

Hippisi kojarzeni są także z narkotykami. Wiąże się to z tym, iż na licznych imprezach hipisowskich pojawiało się może narkotyków. Ich zażywanie stało się obowiązującą normą. Wtedy jednak panowało powszechne przekonanie, że narkotyki poszerzają horyzonty, leczą nerwicę, wpływają na wyostrzeni świadomości. W latach siedemdziesiątych kultura hippisów przestał być już tak atrakcyjna. Na jej podłożu wykształciły się kultury post hippisowskie.

Travellersi

Kultura. Która powstała w Wielkiej Brytanii z grupy ludzi zasiedlających opuszczone mieszkania w miastach i na przedmieściach. Travellersi spotykali się na plenerowych zlotach. Mieszkali także w różnego rodzaju przyczepach, mikrobusach i autobusach.

Crusties

Jest dość specyficzna kultura. Jej przedstawiciele żyją w warunkach skrajnej nędzy, utrzymują się z żebrania na ulicach i zasiłków socjalnych. Często mieszkają na ulicach jako bezdomni oraz w różnego rodzaju przytułkach. Cechują się totalną abnegacją niechlujstwem oraz narkomanią.

Sytuacjoniści

Sytuacjoniści również są ciekawym odłamem kontrkultury. Cechuje ich destrukcja i odrzucenie wszelkich norm i wartości. Starają się poprzez te czynniki stworzyć nową kulturę, która całkowicie zerwie z tradycją.

Provosi

Provosi dążą do stworzenia nowej kultury poprzez ośmieszanie starej, którą starają się jak najbardziej ośmieszyć na różnego rodzaju happeningach. Głosili oni odrzucenie przemocy jako formę walki z tradycją, ale dopuszczali oni możliwość wprowadzenia anarchii, odrzucali także rewolucję. Holenderscy provosi stali się wzorem dla powstałej w Polsce Pomarańczowej Alternatywy. Jest to największy po sytuacjonistach odłam kontrkultury.

Skinheadzi

Początkowo skinheadzi nie byli traktowani jako subkultura. Media uważały ich za pospolitych chuliganów. Nie mieli nawet swej nazwy. Skinheadzi starali się uwidocznić w swym wyglądzie swe proletariackie pochodzenie. Ich ideologią stało się zwalczanie obcych, przy czym nie określali o jakich obcych konkretnie im chodziło, a bili każdego kto wpadł im pod rękę. Później wykształciły się u skinów ideologie nacjonalistyczne i faszystowskie, zwalczające wszystkich mieszkańców Wielkiej Brytanii, którzy mieli obce korzenie, głównie żydów, Arabów i Azjatów. Od początku skini dali się poznać jako grupa bardzo agresywna. Okazją do ataków skinowskich stały się różne imprezy tupu koncerty rockowe, mecze piłkarskie, a nawet dzień wagarowicza. Ponieważ zakres osób uważanych przez skinów za wrogów jest bardzo szeroki, uważa się, że skini nie wykształcili swej wspólnej ideologii, a posługują się jedynie oderwanymi hasłami, w których dominują hasła rasistowskie, szowinistyczne oraz kult siły fizycznej. Z tego powodu uważa się Skinheadów za ruch antykulturowy, który nie wniósł nic nowego do kultury.

Punk

Punk był odpowiedzią na kryzys gospodarczy jaki przeżywała Wielka Brytania na przełomie lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych. Wyrósł on w dzielnicach robotniczych Londynu. Tamtejsza młodzież mając ograniczone możliwości zdobycia wykształcenia i jakiejkolwiek kariery zaczęła szukać ucieczki od szarej rzeczywistości w muzyce rockowej i punkrockowej. Punkowie nazywali ją "muzyką z kolejki po zasiłek dla bezrobotnych". Młodzież punkowa występowała w zasadzie przeciwko wszystkiemu. Występowali oni przeciwko instytucjom administracyjnym i społecznym, edukacji, odrzucali oni wszelkie autorytety i tradycje. Punków łączyły dwie cechy muzyka punkowa oraz ubiór. Punki uważali koncerty punkrokowe za "czas świąteczny". Muzyka podtrzymywała ich tożsamość. Strój punków był równie charakterystyczny jak ich muzyka. Punki nosili czarne kurtki nabijane ćwiekami, ciężkie buty, różne łańcuchy, obroże kolczyki. Strój ten wyrażał ich sprzeciw wobec całego otaczającego ich świata.